Ο νέος προπονητής της Φενέρ δεν ήταν εκεί στην προετοιμασία: ο Δημήτρης Ιτούδης φορούσε γαλανόλευκα, προβληματιζόταν για τους πολλούς ανέτοιμους και τραυματίες και σκαρφιζόταν τον δρόμο για την κορυφή παρέα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ο βασικός πόιντ γκαρντ της ομάδας, ο νεοφερμένος Νικ Καλάθης, επίσης δεν ήταν μαζί του.
Ο Σκότι Γουίλμπεκιν είναι ένας βετεράνος της Ευρωλίγκας χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα προσαρμογής, αφού ήδη έχει περάσει χρόνο στην Πόλη ως παίκτης της Νταρουσάφακα, όμως ο σημαντικός Κάρσεν Έντουαρντς ήταν το αντίβαρο, φρέσκος γαρ στην Ευρώπη. Ο Τζόναθαν Μότλι ήταν το τέρας του Eurocup με την Κουμπάν αλλά η μετάβαση στην Ευρωλίγκα έχει πάντα λακκούβες.
Την εξάδα των νεοφερμένων συμπλήρωναν ο Χέιζ-Ντέιβις (που περισσότερο προβλημάτισε παρά ικανοποίησε στη Βαρκελώνη) και ο πάντα χρήσιμος Τόνιε Τζεκίρι. Έξι παίκτες, πάει να πει η μισή δωδεκάδα.
Περίπλοκο, το λιγότερο.
Στη θεωρία η Φενέρ δεν θα μπορούσε να είναι τόσο έτοιμη, τόσο νωρίς. Ναι, το πρόγραμμα βοήθησε. Έπαιξαν με δύο από τις πιο αδύναμες ομάδες της εποχής (Μπάγερν, Βιλερμπάν), υποδέχτηκαν την ασταθή ακόμα Μακάμπι και κέρδισαν στο νήμα την πεισματάρα Βαλένθια. Το 79-88 στο Σινάν Ερντέμ επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Εφές ήταν το πρώτο πυροτέχνημα, μια δήλωση του εντός και εκτός συνόρων διεκδικητή.
Τα καλά νέα είναι αρκετά και δεν μετρώνται μόνο σε νίκες – ήττες. Η μετάβαση στην μετά-Βέσελι εποχή δείχνει ομαλή, ακόμα και αν η καλύτερη προσώρας άμυνα της Ευρωλίγκας θα δοκιμαστεί τον επόμενο μήνα σε δύσκολες αποστολές. Ο Μότλι είναι εύκολα ο ρούκι του μήνα (12.6π/5.2ρ/0.8κλ/15.6PIR), o Έντουαρντς προσαρμόζεται στο ευρωπαϊκό παιχνίδι χωρίς πίεση (16 λεπτά) και ο Χέιζ-Ντέιβις νιώθει ξανά χρήσιμος (8.6π/3.4ρ/1.4ας/1.8κλ).
Όλα φυσικά κινούνται γύρω από τον Καλάθη, ο οποίος βγαίνοντας από την μέγγενη του Σάρας νιώθει ξανά ο εαυτός του (9.6π/6.6ας/5.2ρ/1.6κλ). Κι αν ουδείς αμφέβαλλε πως ο Γουίλμπεκιν θα ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας (15.6π), η ωριμότητα του παιχνιδιού του δίπλα στον Νικ βγάζει από τον πρώην Μακκαβαίο τον καλύτερο εαυτό του. Την ίδια στιγμή το πιο σημαντικό step up έρχεται από τον μέχρι πρότινος μετρίως μέτριο Γκούντουριτς, ο οποίος για πρώτη φορά μετά την επιστροφή του από το ΝΒΑ παίζει ως σταρ (13.0π/47.6%τριπ/2.4ας).
Η Φενέρ έχει έναν αρτίστα για κύριο δημιουργό αλλά και πολλούς περιφερειακούς: ο Γουίλμπεκιν, ο Πιερ, ο Γκούντουριτς και ο Μότλι μετρούν πάνω από δύο ασίστ ανά παιχνίδι. Βάλτε και τις 1.4 του Χέιζ – Ντέιβις και άλλη μία από τον Μπούκερ και βγαίνει η σούμα των 19.4 ανά ματς, αριθμός κολακευτικός για οποιαδήποτε νέα προσπάθεια που ακόμα χρειάζεται χρόνο.
Ο Νοέμβρης θα αποκαλύψει μοιραία τα κακώς κείμενα. Τα δύο εντός έδρας είναι στα μέτρα τους (Ερυθρός Αστέρας, Παναθηναϊκός), όμως τα ταξίδια είναι ένα κι ένα. Βαρκελώνη αυτή την εβδομάδα, Μονακό και Μιλάνο σε τρεις μέρες στα τέλη του μήνα και αρχή στον Δεκέμβρη με μουσαφίρη τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος πριν τον συναντήσω, όμως έχω την αίσθηση πως ο Δημήτρης Ιτούδης νιώθει τα κύτταρα του ανανεωμένα στην Πόλη. Η ΤΣΣΚΑ ήταν αυτή που είχε αυτονόητη θέση στο Φάιναλ Φορ και κρινόταν κατ ουσία μόνο σε δύο παιχνίδια. Η Φενέρ είναι αυτή που παίρνει ρόλο θηρευτή, που βλέπει το 2017 μακρινή ανάμνηση και την μετά Ζοτς εποχή να είναι γεμάτη από προπονητές, σποραδικές επιτυχίες, έλλειψη σταθερότητας και ανασφάλεια – την ίδια στιγμή μάλιστα που η Εφές έχει χτίσει αυτοκρατορία και απειλεί με το three-peat που θα της δώσει μια θέση στην μπασκετική αιωνιότητα.
Δεν είναι κι άσχημα, να είσαι μετά από καιρό κυνηγός αντί θήραμα.