Στην Ελλάδα πάντα φταίει ο άλλος. Αυτή είναι η νοοτροπία μας. Έτσι μεγαλώσαμε. Έτσι προγραμματιστήκαμε. Τώρα θα αλλάξουμε; Ποιος λοιπόν φταίει που θα τελειώσει ο Οκτώβριος και στην χώρα μας δεν παίζεται ποδόσφαιρο; Οι άλλοι φταίνε. Ωραία, πάμε τώρα για καφέ…
Δεν παίζεται ποδόσφαιρο ούτε σε όλες τις ερασιτχενικές κατηγορίες, αλλά ούτε και στην Superleague 2, την μοναδική επαγγελματική κατηγορία στην Ευρώπη που το πρωτάθλημα (μάλλον) θα ξεκινήσει στις 6 Νοεμβρίου. Οι Όμιλοι άλλωστε μόλις καταρτίστηκαν…
Στα Ερασιτεχνικά; Εκεί κι αν είναι μύλος η υπόθεση. Ο Υφυπουργός έδωσε παράταση στα Σωματεία για εγγραφή στο Μητρώο για μερικές μέρες ακόμα. Όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Το Μητρώο που η ΕΠΟ ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει διότι οι προϋποθέσεις Ειδικής Αθλητικής Αναγνώρισης υπήρχαν από δικού της, αλλά τις οποίες το Κράτος δεν θεωρεί πλήρεις. Γενικά δεν είναι το πολυψάχνει κανείς το θέμα γιατί πραγματικά άκρη δε θα βγάλει.
Προσωπικά εκμεταλλεύομαι αυτή εδώ τη γωνιά για να αναδείξω τη φωνή (βοώντος εν τη ερήμω) των χιλιάδων απασχολούντων στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων.
Ομάδες που δεν γνωρίζουν αν και σε ποια κατηγορία θα αγωνίζονται. Ποδοσφαιριστές που κάνουν μόνο προπόνηση εδώ και πάνω από πέντε μήνες και δίνουν φιλικά προετοιμασίας μπαίνοντας στον χειμώνα. Προπονητές που δεν γνωρίζουν τί πρόγραμμα να καταρτίσουν, τι είδους διαχείριση να κάνουν στο ρόστερ τους και πως να πείσουν τους παίκτες τους να διατηρήσουν το ηθικό τους ακμαίο και να μην μετανιώσουν την ώρα και τη στιγμή που ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο.
Κι εδώ βλέπουμε την κορυφή του παγόβουνου. Γυμναστές, φροντιστές, φυσιοθεραπευτές, άνθρωποι που “τρέχουν” τις ομάδες και “τρέχουν” για τις ομάδες, προσπαθούν να κρατήσουν τις θέσεις εργασίας τους με νύχια και με δόντια. Βλέπετε, όταν δεν παίζεται μπάλα δεν υπάρχουν έσοδα. Τόσο απλό. Ελάχιστες ομάδες είναι πλέον αυτές που βασίζονται στην “τρέλα” και την τσέπη του προέδρου τους. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Αλλά για να αλλάξει αυτό πρέπει να παιχτεί ποδόσφαιρο. Μετά έγκειται στην κάθε ομάδα το πως θα καταφέρει να είναι αυτόφωτη.
Αλήθεια νοιάζεται πραγματικά κανείς για όλους τους εργαζόμενους στο ποδόσφαιρο; Αντιλαμβάνεται κανείς ότι η βάση της ελληνικής ποδοσφαιρικής πυραμίδας είναι το Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Το οποίο όσο συνεχίζει να “φυτοζωεί” τόσο θα διώχνει μακριά του όλο και περισσότερους νέους;
Αν όντως νοιάζονται οι υπέυθυνοι, τότε θα πρέπει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να οργανώσουν τα πρωταθλήματα της σεζόν 2023-24 με τέτοιο τρόπο που η συμμετοχή των ομάδων, το Μητρώο, και ό,τι άλλο, θα πρέπει να καθοριστούν για πάντα και να ισχύουν για πάντα. Καλεντάρι θα πρέπει να βγει για τα επόμενα πολλά χρόνια και να μην αλλάζει βρέξει χιονίσει. Μόνο έτσι θα υπάρξει οργάνωση. Δεν γίνεται κάθε χρόνο να μην παίζουμε μπάλα επειδή όποιος αναλαμβάνει θέση θερμική “ανακαλύπτει την Αμερική”… Στο μεταξύ τα φετινά πρωταθλήματα θα πρέπει να ξεκινήσουν “χθες”.
Εν κατακλείδι, κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουμε να απορούμε γιατί στην Superleague, τη βιτρίνα του ποδοσφαίρου μας, οι ξένοι είναι κατά πολύ περισσότεροι από τους Έλληνες.
Η απάντηση είναι απλή: “Γιατί οι Έλληνες δεν παίζουν μπάλα”.