Εποχή Μίτσελ Vo2, λοιπόν στον Ολυμπιακό και ήδη ο… χαμός είναι μεγάλος. Η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της ομάδας είναι από επιφυλακτικοί ως και αρνητικοί στην είδηση της συμφωνίας με τον Ισπανό και την επιστροφή του στο μεγάλο λιμάνι.
Προσωπικά είμαι σχεδόν πάντα αρνητικός στις επιστροφές, εκτός κι αν ο παίκτης ή ο προπονητής έχει αφήσει δουλειά στη μέση.
Ο Μίτσελ δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως κάτι έχει αφήσει στη μέση, πιστεύω πως ό,τι μπορούσε να πετύχει με την ομάδα του Ολυμπιακού τότε το πέτυχε κι έφυγε χωρίς να μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω.
Με τον Ισπανός στον πάγκο ο Ολυμπιακός έκανε σπουδαίες νίκες, εμβληματικές εμφανίσεις και υπέταξε μερικές από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Πίσω από τον Μίτσελ τότε ήταν ο Βίκτορ, η προπονητική ευθύνη ουσιαστικά ήταν δική του και η δουλειά του εξαιρετική. Ο Μίτσελ είχε “μάτι” κατά τη διάρκεια του αγώνα, ήταν εκείνος που ενέπνεε την ομάδα, “ντόπαρε” τους παίκτες κι έπαιρνε από τους περισσότερους το 100%.
Τι γεγονός πως, όπως έγραψα και πιο πάνω, ο Μίτσελ ήταν σκληρός και συγκρουσιακός είχε ως αποτέλεσμα να έρθει σε ρίξει με συγκεκριμένους ανθρώπους και ποδοσφαιριστές του συλλόγου, κάποιοι από τους οποίους είναι ακόμα στο Ρέντη.
Τι να περιμένουμε λοιπόν από τον Μίτσελ;
Αυτό που μπορούμε να περιμένουμε είναι να ξυπνήσει ψυχολογικά την ομάδα, να τους κάνει να πιστέψουν ξανά στις δυνατότητες τους. Να αποβάλουν από μέσα τους την ανασφάλεια και να βγάλουν μία μαχητικότητα που θα προβληματίζει πάντα τον αντίπαλο. Αυτό είναι το μεγάλο όπλο του Ισπανού. Ίσως αυτός να ειναι και ο λόγος που ο Βαγγέλης Μαρινάκης να αποφάσισε την επιστροφή του.
Καλά τα ψέματα ο Ολυμπιακός περισσότερο έψαχνε… κασκαντέρ και λιγότερο προπονητή, καθώς η κατάσταση στην ομάδα απαιτεί άμεση αφύπνιση και διαχείριση και λιγότερο συστήματα και τακτική. Όχι πως κι αυτά δεν είναι απαραίτητα, αλλά για την ώρα η ζυγαριά γέρνει στα δύο πρώτα.
Επίσης αυτό που μπορούμε να περιμένουμε από την παρουσία του Μίτσελ στον Ολυμπιακό είναι, λογικά, μία αποτελεσματική και παραγωγική συνεργασία με τους δύο πρώην Μαδριλένους και πλέον ερυθρόλευκους, Μαρσέλο και Χάμες Ροντρίγκες. Οι δύο παίζοντας στην Ρεάλ και κυρίως ο πρώτος που “έζησε” στο Μπερναμπέου ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει Μίτσελ και αναφέρομαι την ποδοσφαιρική του προσωπικότητα και το ποδοσφαιρικό του μέγεθος.
Το γήπεδο καθρέπτης και κριτής όλων…
Το τι θα γίνει τελικά, το αν ο Μίτσελ έχει πράγματα να δώσει, αν έχει νέες φρέσκες ιδέες κι αν καταφέρει να αφυπνίσει τον Ολυμπιακό μόνο με έναν τρόπο θα το μάθουμε. Με τα παιχνίδια. Όλα φαίνονται και κρίνονται στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Ο αγώνας και ο αγωνιστικός χώρος είναι ο καθρέπτης και ο κριτής κάθε προπονητή και κάθε ποδοσφαιριστή.
Το έργο του προφανώς και δεν είναι εύκολο. Για μένα το έργο του είναι ποιο δύσκολο απ’ αυτό που είχε ο Κορμπεράν όταν ήρθε κι αυτό γιατί από τον νεαρό Ισπανό προπονητή δεν υπήρχαν ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον κόσμο. Δεν τον ήξεραν και το ρόστερ ήταν πιο φτωχό και προβληματικό απ’ ότι τώρα.
Στην περίπτωση του Μίτσελ υπάρχουν πλέον απαιτήσεις και προσδοκίες, ενώ υπάρχει και αρκετά αλλαγμένο ρόστερ, όμως το πιο δύσκολο είναι ότι όλοι θα κοιτούν με προσμονή την αλλαγή στην ψυχολογία της ομάδας και τη μεταμόρφωση της.
