Πέρασε λοιπόν η πρεμιέρα για την Εθνική. Η Κροατία αποδείχτηκε σκληρό καρύδι, αλλά ο Γιάννης και οι φίλοι του σκληρότερα. Υπάρχουν πολλά πράγματα που χρήζουν ανάλυσης από το πρώτο ματς της Ελλάδας, θετικά στοιχεία οδηγός αισιοδοξίας, αλλά και θέματα που ζητούν άμεση βελτίωση.
Στο πρώτο ημίχρονο η Ελλάδα έδειξε ακριβώς αυτό που θέλει να παίξει. Πιεστική άμυνα που καταντά εκνευριστική για τον αντίπαλο, να τον οδηγεί σε εύκολο λάθος και παράλληλα να μας δίνει τη δυνατότητα να τρέξουμε στην επίθεση, να παίξουμε δηλαδή το παιχνίδι στο οποίο είμαστε οι καλύτεροι αυτή τη στιγμή στο τουρνουά. Όσο συνέβαινε αυτό η διαφορά ολοένα και ανέβαινε με αποτέλεσμα η αποστολή της πρεμιέρας, να μοιάζει εύκολη. Όταν ο Γιάννης τρέχει με την μπάλα στα χέρια, η όταν τρέχει για να πάρει την μπάλα στα χέρια του είναι κίνδυνος θάνατος για τον αντίπαλο. Αυτές οι καταστάσεις όμως απαιτούν σκληρή άμυνα όχι μόνο για ένα ημίχρονο αλλά για ένα ολόκληρο παιχνίδι.
Το ότι δεν αρκεί ένα ημίχρονο αποδείχτηκε περίτρανα με τους Κροάτες, αφού στο δεύτερο μέρος επήλθε μία χαλάρωση κυρίως το αμυντικό κομμάτι την οποία σταδιακά πληρώσαμε και βρεθήκαμε με άγχος να φτάνει το παιχνίδι οριακά στους δύο πόντους. Ίσως να μην είχαμε πρόβλημα αν στη θέση της Κροατίας ήταν για παράδειγμα η μεγάλη Βρετανία, απέναντι όμως σε μία ομάδα με ταλέντο και τόσο καλούς παίκτες οφείλεις την σφραγίδα σου να την πατάς πιο διακριτά.
Όταν η άμυνα δε μας έδινε τη δυνατότητα να πηγαίνουμε σε γρήγορες επιθέσεις οι Κροάτες κατάφεραν να κλείσουν τους διαδρόμους και πλέον δημιουργήθηκε για την Ελλάδα ξεκάθαρο επιθετικό πρόβλημα. Απουσία διαδρομών, άρα απουσία δημιουργίας. Σε αυτό το κακό διάστημα ευτυχώς η Ελλάδα είχε τον Ντόρσεϊ σε μεγάλα κέφια και βρήκε λύσεις προϊόντα του ταλέντο του.
Επίσης αυτό που μπορούμε να κρατήσουμε είναι πως ο ηγέτης μας, ο κορυφαίος του κόσμου σεληνιάζεται στο τέλος. Ο Γιάννης μόλις είδε την κατάσταση να γίνεται επικίνδυνη την πήρε στα χέρια του. Έκοβε, έτρεχε, έβαζε και τελικά το κέρδισε. Δεν κρύφτηκε! Δεν λούφαξε να μοιραστεί η ευθύνη σε πιθανό… στραβή! Βγήκε μπροστά και μας άφησε με πεσμένα τα σαγόνια, με όσα έκανε αλλά και με όσα καθημερινά δείχνει πως μπορεί να κάνει.
