Από τα παιχνίδια με την Γκόμελ ήταν σαφές ότι ο Άρης χρειαζόταν βελτίωση σε τρεις συγκεκριμένους τομείς. Πρωτίστως, στη μεσοαμυντική του λειτουργία. Δευτερευόντως, στην επιθετική του ανάπτυξη, κυρίως από τον άξονα. Και κατά τρίτο λόγο στη συνοχή του ως ομάδα. Επί της ουσίας, οι αδυναμίες αυτές παρέμειναν στις αναμετρήσεις με την Μακάμπι Τελ Αβίβ και ο χθεσινός (11/8) αποκλεισμός από τα πλέι οφ του Europa Conference League προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο.
Ξεκινώντας από το πρώτο, ειδικά στο παιχνίδι του Μπλούμφιλντ ήταν παραπάνω από φανερό το κενό στις θέσεις των αμυντικών μέσων. Ό,τι καλό έκανε η Μακάμπι εκεί, από τον άξονα -συνήθως- ξεκινούσε. Είτε επειδή οι Νταμπό και Ντουκουρέ δεν έχουν συντονιστεί ακόμη, είτε επειδή ούτε ο Ντιόπ είναι σε κατάσταση να υπολογίζεται ως βασικός για να ξεκινάει με έναν από τους δύο και να κάνει τη διαφορά, οι “κίτρινοι” δεν έχουν αντικαταστήσει πλήρως το δίδυμο Σάσα-Ματίγια, που ήταν μεγάλη δύναμη για αυτούς.
Σαφώς και οι Ντουκουρέ και Νταμπό έχουν ποιότητα ως παίκτες. Ενδεχομένως και ο Ντιόπ, όταν βρεθεί σε καλή αγωνιστική φόρμα να προσθέσει ενέργεια. Στα τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ακριβώς επειδή υπήρχε πρόβλημα εκεί (οι προσπάθειες του Ντουκουρέ δεν ήταν αρκετές από μόνες τους), το βάρος έπεσε σχεδόν εξ ολοκλήρου στους Φαμπιάνο και Μπράμπετς, με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα λάθη τους και να κοστίσουν. Απόδειξη ότι και στα τέσσερα αυτά ματς ο Άρης δέχτηκε ένα ή περισσότερα γκολ -και μάλιστα με ευθύνη (και) των κεντρικών αμυντικών του.
Σε ό,τι αφορά στην επιθετική ανάπτυξη, ακόμη και κόντρα στην υποδεέστερη από την Μακάμπι ομάδα από την Λευκορωσία, την Γκόμελ, ήταν φανερό ότι ο Άρης είχε ζήτημα. Τα τρία από τα επτά γκολ που της έβαλε συνολικά (5-1 και 2-1 τα σκορ στους δύο αγώνες) ήταν με την μπάλα στημένη (ένα πέναλτι και δύο χτυπήματα φάουλ) και το τέταρτο προϊόν πίεσης του Πάλμα. Τα τρία μόνο είχαν στοιχεία καλής επιθετικής ανάπτυξης.
“Φώναζε” στα δύο ματς με την Γκόμελ η απουσία ενός παίκτη όπως ο Μανού Γκαρθία, ο οποίος θα είχε το ρόλο του πλέι μέικερ και θα τον υπηρετούσε άψογα. Ο Ισπανός πράγματι αποκτήθηκε πριν τους αγώνες με την Μακάμπι, όμως, δεν πρόλαβε να προσαρμοστεί και να ενσωματωθεί με την ομάδα, για να πάρει εξ ολοκλήρου πάνω του την οργάνωση του παιχνιδιού, ξεκινώντας ως βασικός. Αν ήταν σε θέση να κάνει σε διάρκεια ενενήντα λεπτών αυτά που έκανε (ενδεχομένως και πολλά περισσότερα) στα 30 περίπου λεπτά που αγωνίστηκε χθες, προφανώς και θα συζητούσαμε για μια άλλη εικόνα στον τομέα της επιθετικής ανάπτυξης -ειδικά από τον άξονα. Από τα δικά του πόδια, θυμίζουμε, βγήκε μια εξαιρετική κάθετη στον Γκρέι, που έγινε ανεπανάληπτο τετ α τετ, αλλά όχι γκολ από τον τελευταίο, ενώ ξεκίνησε όλη η φάση στο δεύτερο τέρμα των “κίτρινων”. Συμπέρασμα, ο Γκαρθία άργησε να φτάσει στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, αν και προφανώς δεν ήταν εύκολο να αποκτηθεί ένας παίκτης τέτοιας αξίας νωρίτερα.
Όσο για τη συνοχή, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα από όσα ο ίδιος ο Χερμάν Μπούργος δήλωσε μετά το τέλος του αγώνα. Θυμίζουμε: “Αυτό που χρειάζεται η ομάδα είναι να δουλέψει και να προσπαθήσει να αποκτήσει συνοχή, γιατί υπάρχουν παίκτες οι οποίοι δεν συμμετείχαν σε όλα τα στάδια της προετοιμασίας. Πρέπει να λύσουμε άμεσα τα προβλήματα και ουσιαστικά να χτίσουμε την ομάδα από την αρχή”.
Για να εξηγήσουμε αυτό που δήλωσε ο Αργεντίνος τεχνικός του Άρη, αρκεί να πούμε ότι στην Αυστρία, όπου έγινε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, μόνο ο Πίρσμαν από τους νεοφερμένους ήταν από την αρχή. Στην πορεία προστέθηκαν οι Ντιόπ και Γκρέι. Οι υπόλοιποι, δηλαδή, οι Οντουμπάτζο, Νταμπό, Καμάτσο, Γκαρθία, Μαζικού και Ζερβίνιο, μπήκαν σταδιακά στις προπονήσεις μετά την επιστροφή της ομάδας στη Θεσσαλονίκη.
Και μια αναφορά στον τελευταίο, ο οποίος κρίθηκε αγωνιστικά ανέτοιμος και δεν δηλώθηκε καν στην UEFA για τις αναμετρήσει με την Μακάμπι. Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς πόσο μεγάλη σημασία θα είχε για τους “κίτρινους” να μπορούσε να αγωνιστεί στους αγώνες με τους Ισραηλινούς έστω για τριάντα λεπτά, όντας σε καλή κατάσταση. Δεν έγινε, όμως, προσθέτοντας ένα ακόμη μείον στην όλη προσπάθεια για πρόκριση.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το δεδομένο είναι ότι ο Άρης έχασε έναν βασικό του στόχο αυτή τη σεζόν, όπως η ίδια η διοίκηση της ΠΑΕ τον είχε ορίσει, που ήταν η συμμετοχή στους ομίλους του ECL. Μπροστά είναι άλλοι δύο, οι εγχώριοι. Δηλαδή, η βελτίωση της βαθμολογικής συγκομιδής στο πρωτάθλημα σε σχέση με την περασμένη σεζόν (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και πορεία ως τον τελικό του Κυπέλλου για την κατάκτηση του τροπαίου. Τίποτε από τα δύο δεν θα είναι εύκολο, αν δεν διορθωθούν οι αδυναμίες των “κίτρινων”, που αναφέραμε. Επομένως, δεν εξυπηρετεί τον Άρη να μένει στον αποκλεισμό, παρά να στρωθεί στη δουλειά και να προοδεύσει αγωνιστικά.
