Οκτώ χρόνια είναι πολλά. Από το 2014 ως το 2022 ο 51χρονος σήμερα Τρικαλινός είδε να περνούν από τη Μόσχα τουλάχιστον τρεις διαφορετικές ομάδες. Έκανε το ριμέικ του εξορκιστή το ’16 στο Βερολίνο με τον Τεόντοσιτς, τον Χριάπα και τον Ντε Κολό. Ο Γάλλος ήταν ο συνδετικός κρίκος στη Βιτόρια με συνοδεία τον Χίγκινς, τον Χάινς, τον Τσάτσο και τον Κλάιμπερν. Η τελευταία σοδειά δεν έπιασε το ίδιο, αλλά δεν έπαιξε και την τελευταία της ζαριά.
Η μετακόμιση στην πολύβουη Κωνσταντινούπολη, την πόλη των μπαχαρικών, της ζέστης, της κίνησης και του Βόσπορου θα είναι για τον Έλληνα κόουτς ένα μικρό σοκ μετά από οκτώ χρόνια στο κρύο που περιβάλλει την Κόκκινη Πλατεία. Το μπάσκετ μπορεί να είναι ίδιο, όχι όμως και οι ιδιοσυγκρασίες. Νέα ομάδα, νέα ονόματα, νέα πρόκληση.
Ο Ιτούδης βρίσκει την Φενέρμπαχτσε πρωταθλήτρια, αλλά όχι ακριβώς ακμάζουσα στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή. Λογικό: το φάντασμα του Ζοτς συνήθως χρειάζεται να καταναλώσει τουλάχιστον ένα αντικαταστάτη προτού αποφασίσει να αποχωρήσει. Ο Κοκόσκοφ γύρισε χωρίς πολλά πολλά στο ΝΒΑ, ο Τζόρτζεβιτς είδε τη μοίρα να του παίζει ένα περίεργο déjà vu. Την σεζόν που πέρασε η Φενέρ ήταν μακράν της δεύτερης η απογοήτευση της σεζόν βάσει ποιότητας ρόστερ. Την προηγούμενοι οι τραυματισμοί και ο κορωνοϊός δεν την άφησαν να παίξει τα ρέστα της: η ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη πέρασε από πάνω της με 3-0 στα πλέι-οφ.
Το μπάτζετ θα είναι ξανά υπολογίσιμο, όχι όμως απεριόριστο. Οι εποχές των dream team είναι παρελθόν, τα οικονομικά πιο μετρημένα. Η αναχώρηση του Γιαν Βέσελι σημαίνει το τέλος της μίας εποχής και το ξεκίνημα της επόμενης. Τα ερωτηματικά είναι, ως συνήθως, περισσότερα από τις σταθερές. Η πρώτη θορυβώδης μεταγραφή δεν ήταν από το πάνω ράφι της Ευρωλίγκας, αλλά του Eurocup με τον Μότλεϊ. Μαζί του έφτασε ο 30αρης Τούρκος PF Γκεγίκ και παρέμεινε ο κάπτεν Μαχμούτογλου. Στον Βόσπορο περιμένουν, όπως και αρκετοί ακόμα, να δουν τι μέλλει γενέσθαι στη Βαρκελώνη με τον Νικ Καλάθη.
Η στοχοθεσία αλλάζει. Από την ΤΣΣΚΑ της αυτονόητης θέσης στο φάιναλ φορ (χωρίς να παραγνωρίζεται η αφοσίωση και η δουλειά για να γίνει αυτό πράξη), στην Φενέρ που ψάχνει να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στον ευρωπαϊκό χάρτη. Ο Ζοτς μεγάλωσε συνολικά τον σύλλογο, βοήθησε να αγαπήσει ο κόσμος στην ομάδα. Μοιάζει ως και ειρωνικό πως ο επί 13 χρόνια συνεργάτης του, ο ίδιος που πανηγύρισε για πρώτη φορά κατάκτηση Ευρωλίγκας σε βάρος του, θα σεργιανίζει τώρα στα ίδια λημέρια.
Η προσωπική πρόκληση είναι και αυτή εκεί. Από τη μία ο Ιτούδης δεν έχει να αποδείξει τίποτα: είναι και με τη βούλα ο πιο πετυχημένος Έλληνας προπονητής. Κανείς δεν έχει στην τροπαιοθήκη του δύο τίτλους πρωταθλητή Ευρώπης. Από την άλλη έχει τα πάντα να αποδείξει, όπως συνήθως συμβαίνει με εκείνους τους ανθρώπους που ξέρουν να ακουμπούν στο ράφι το παρελθόν και να ξεκινούν το νέο κεφάλαιο σε καθαρή λευκή σελίδα.
Φυσικά έχει ακούσει παραπάνω από μία φορές πως η ΤΣΣΚΑ πήγαινε στα φάιναλ φορ αυτονόητα, χάρη στον τεράστιο προϋπολογισμό της. Πως ήταν εκ των αγαπημένων του συστήματος και ως εκ τούτου των διαιτητών. Πως το να χάσεις στο τιμόνι μιας ομάδας που είναι λίγο – πολύ καθεστώς δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Αν έχω καταφέρει να ψυχολογήσω ελάχιστα τον άνθρωπο Ιτούδη, όλα τα παραπάνω θα μπουν στο ρεζερβουάρ του ως τον καταλύτη που χρειάζεται κάθε πρωταθλητής για να πάει το έξτρα βήμα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως βρίσκεται πλέον στην άλλη πλευρά του φράχτη. Το αντίπαλο δέος είναι η δυναστεία της Εφές, με τον Κλάιμπερν το πιο φρέσκο πετράδι στο στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης. Η εκκίνηση θα έρθει από θέση αουτσάιντερ, μικρού ή μεγάλου.
Ενδιαφέρον.
