Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι εύκολα ο πιο συγκεντρωμένος παίκτης του Ολυμπιακού φέτος, πολύ μακριά από τους υπόλοιπους συνήθεις υπόπτους, Σλούκα και Γουόκαπ. Είναι απερίσπαστος μέχρι παρεξηγήσεως, μια σταγόνα λάδι που ξεχωρίζει σε ένα ποτήρι νερό. Ό,τι συμβαίνει γύρω του, συνήθως μπαίνει σε φλου φόντο.
«Living on my own», που τραγουδούσε και ο Φρέντι Μέρκιουρι.
Οι υπόλοιποι, λιγότερο ως περισσότερο, αντιλαμβάνονται τη δυναμική. Οι ντόπιοι, πρώτοι από όλους. Οι ερυθρόλευκοι την καταφανή υπεροχή, οι πράσινοι το σαφές ντεζαβαντάζ. Αν είσαι Ολυμπιακός, δεν πικάρεις τον αντίπαλο στα κάτω του αν θέλεις να έχεις class και φινέτσα πρωταθλητή μαζί με το τρόπαιο που λογικά θα έρθει την Παρασκευή. Αν είσαι Παναθηναϊκός, σκυλιάζεις για να κάνεις το ματς ροντέο, διαγωνισμό θέλησης, χωρίς να μπεις στο δόκανο του βρώμικου, του αντιαθλητικού. Οι ξένοι είναι λίγο ως πολύ δεκτικοί, δεν θέλει άλλωστε να μείνεις πολύ στην Ελλάδα για να καταλάβεις ότι εδώ δεν περισσεύει αθλητική κουλτούρα, οπότε παίρνουν τα μέτρα τους και αφήνουν τον χαβαλέ για εσωτερική κατανάλωση.
Την ευχάριστη μονοτονία έχει σπάσει εδώ και μία εβδομάδα ο Ντόρσεϊ, ο οποίος για κάποιο λόγο που μόνο ο ίδιος ξέρει έχει επιδοθεί σε μίνι-ρεσιτάλ δηλώσεων μέσω αναρτήσεων στο instagram. Από το να ανοίξει βεντέτα με υποτιμητική εσάνς για τον Μποχωρίδη, το να δείξει ασέβεια στον αντίπαλο γιατί βιάζεται να πάει διακοπές, ως το να αποκαλέσει την έδρα του αιώνιου αντιπάλου «δεύτερο σπίτι». Το γεγονός ότι χθες ήταν ο ασταμάτητος πρωταγωνιστής στην ανατροπή του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο συνιστά ανθυπολεπτομέρεια, αφού την αρχή έκανε μετά το πρώτο παιχνίδι, όταν δεν θάμπωσε ακριβώς τα πλήθη με 6 πόντους και 2/10 σουτ. Επιπλέον δεν θέλει και πολλή φαιά ουσία για να διαλέξεις να μην μπεις στο μάτι των μελλοντικών σου συμπαικτών στην εθνική ομάδα, αν φυσικά επιτρέπεις στη σκέψη σου να φτάσει τόσο μακριά.
Πριν βιαστεί κάποιος να μιλήσει για διαφορετική κουλτούρα που εμείς εδώ οι ιθαγενείς δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε, μια πρόσφατη ιστορία από το ΝΒΑ. Ο Ντρέιμοντ Γκριν κλήθηκε ως καλεσμένος του ESPN να προβλέψει αν οι Γουόριορς, που είχαν ξεμπερδέψει με το Ντάλας, θα αντιμετώπιζαν τους Χιτ ή τους Σέλτικς στον τελικό, με τη σειρά στο 3-2 υπέρ των «Κελτών». Ο Γκριν διάλεξε τους Σέλτικς και δέχτηκε καταιγισμό πυρών από τους παίκτες του Μαϊάμι, που θεώρησαν πως ο εξωστρεφής επικοινωνιακά φόργουορντ ξεπέρασε τα εσκαμμένα και έκανε μειωτικές δηλώσεις. Όχι γιατί είπε πως «άντε να τελειώνουμε με όποιον έρθει γιατί θέλω να πάω διακοπές» ή γιατί ανέβασε φωτογραφία από το TD Garden με τοποθεσία “My second home”, αλλά απλά γιατί αποκάλυψε την αίσθηση του για την έκβαση της σειράς.
Πίσω στον Ντόρσεϊ, ο οποίος σύμφωνα με ρεπορτάζ του εξωτερικού είναι κοντά στην ανανέωση του συμβολαίου του με τον Ολυμπιακό. O 26χρονος Καλιφορνέζος με τις ελληνικές ρίζες είναι κλάση, αυτό δεν σηκώνει κουβέντα. Ταυτόχρονα έχει συζητήσιμη νοοτροπία, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί πνευματικά όταν τα πράγματα δεν του πάνε καλά και να βάλει παραπάνω πινελιές στο ρεπερτόριό του πέρα από το εκτελεστικό κομμάτι, ειδικά στο κομμάτι της αντίληψης του παιχνιδιού. Ένα καλό παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό και ειδικά εκτός έδρας μπορεί να εξασφαλίζει περίοπτη θέση στην καρδιά αρκετών φιλάθλων, όμως το φίνις του στη σεζόν απέχει παρασάγγας από το να κριθεί ως θετικό: στη σειρά των πλέι-οφ ήταν αρνητικός ως το 5ο παιχνίδι, στον ημιτελικό του F4 ήταν εξίσου χρήσιμος και επιζήμιος, στα ελληνικά πλέι-οφ ψαχνόταν μέχρι πρόσφατα.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δεν έχει παραπάνω από έναν λόγους να τον κρατήσει στο λιμάνι. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπορεί να επενδύσει στην αγωνιστική και πνευματική ωρίμανση ενός παιδιού που έχει μπροστά του τα καλύτερα του χρόνια και ταυτόχρονα να θωρακίσει την ομάδα του με τέτοιο τρόπο που θα γίνει λιγότερο εξαρτημένη, άρα και ευάλωτη, στις κακές βραδιές και τα πνευματικά μπλακ άουτ του Ελληνοαμερικανού σκόρερ.
Για το φινάλε, δύο κουβέντες για την ρατσιστική επίθεση που κατήγγειλε πως δέχτηκε από φιλάθλους του Παναθηναϊκού, οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο τον αποκαλούσαν «μαϊμού». Σε μια φυσιολογική χώρα, το συμβάν θα ήταν στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας και σε περίοπτη θέση και σε τούτο εδώ το σημείωμα. Όμως στην αθλητική Ελλάδα του 2022, αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα στην οποία οι επαγγελματίες του χώρου καλούνται να δουλέψουν, σε κάθε γήπεδο και σε κάθε άθλημα, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο ρατσισμός στον Ντόρσεϊ δεν είναι λιγότερο απωθητικός από το υβρεολόγιο στον Παπαπέτρου ή τον Νέντοβιτς, τις μούτζες στον Σλούκα, τα «να βρεις τα παιδιά σου παγωμένα» στους διαιτητές από τις court seats.
Οι Σέρβοι μπορεί να πήραν μαρς την πρωτιά της καφρίλας φέτος, όμως όλα κι όλα: τη θέση στο βάθρο την έχουμε εσαεί εξασφαλισμένη.