Στον τρίτο όμιλο της φωτιάς στη Λίγκα των Εθνών, η Ουγγαρία στη θεωρία ήταν ο σάκος του μποξ. Όπως και ένα χρόνο πριν στο Ευρωπαϊκό, με τη διαφορά ότι κράτησε στη Βουδαπέστη στην ισοπαλία και τη Γαλλία και τη Γερμανία. Δείγμα γραφής.
Στην πράξη, ένα χρόνο μετά, ο πανούργος κόουτς Ρόσι βλέπει την ομάδα του στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μετά από τέσσερα ματς στο φινάλε του παραθύρου του Ιουνίου, μπροστά από τη δεύτερη Γερμανία, την τρίτη Ιταλία και την ουραγό Αγγλία των δυο βαθμών. Από το Μολινό, η Ουγγαρία πέρασε αέρα με 4-0 (αγγλική συντριβή μετά από 69 χρόνια και την εποχή του τρομερού Φέρεντς Πούσκας, πρώτη φορά που δέχεται τέσσερα γκολ στην ιστορία χωρίς να σκοράρει)!
Η πρόοδος είναι σαφής. Σε στιλ παιχνιδιού, σε αυτοπεποίθηση, σε χαρακτήρα. Η εξέλιξη εμφανής. Σε νοοτροπία, σε τρόπο αντιμετώπισης δύσκολων στιγμών στα παιχνίδια. Εντός και εκτός έδρας. Μηδένισε το φόβο, εξάλειψε την παθητικότητα. Αμύνεται σθεναρά, πιέζει σαν να μην υπάρχει αύριο και χτυπάει στο χώρο. Η μοναδική ήττα στον όμιλο είναι εκτός έδρας, στην Τσεζένα από την Ιταλία.
Η Ουγγαρία απέχει δυο ματς από την πρωτιά στον όμιλο, απέναντι στην ανανεωμένη Ιταλία (ο Μαντσίνι κάνει ροτέισιον, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα), τη Γερμανία που μαθαίνει το στιλ του Φλικ (μόλις την 4η αγωνιστική η πρώτη νίκη) και ξαναβρίσκει αγωνιστική ταυτότητα και την Αγγλία που μοιάζει χαμένη ένα χρόνο μετά την παρουσία της στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (ο Σαουθγκέιτ μετράει αντίστροφα).
Συνεπώς, στη σωστή στιγμή για διοργάνωση, στο σωστό χρόνο ωρίμανσης, με τα δικά της μέσα παιχνιδιού, η στιβαρή, πειθαρχημένη, αποτελεσματική Ουγγαρία είναι εκεί και εκμεταλλεύεται το μομέντουμ. Για να γράψει ιστορία. Και να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε ο Πούσκας όταν μοίραζε εξάρες στην Αγγλία…
