Το βράδυ του Σαββάτου της 21ης Μαϊου στο ΟΑΚΑ μπροστά σε περισσότερους από είκοσι χιλιάδες οπαδούς του, που για μια ακόμη φορά στη συντριπτική τους πλειοψηφία υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν 1200 χιλιόμετρα για να βρεθούν κοντά στην ομάδα τους σε εποχές που τα χρήματα δεν περισσεύουν, ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον τίτλο του Κυπελλούχου που είχε κατακτήσει πέρσι στο ίδιο γήπεδο κόντρα στον Ολυμπιακό καθώς ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό 1-0 χάρη στην εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Αϊτόρ στο 34’, απόρροια ενός μαρκαρίσματος του Βιεϊρίνια στον Γκατσίνοβιτς.
Ένας τελικός που ξεκίνησε με τριάντα δύο λεπτά καθυστέρηση λόγω της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που δημιούργησε ο συνδυασμός καπνογόνων, βεγγαλικών και δακρυγόνων, διεκόπη αμέσως μετά το γκολ των «Πρασίνων» λόγω της έντασης που δημιουργήθηκε με τον πανηγυρισμό του Ισπανού σκόρερ, ρίψη αντικειμένων με ένα από αυτά να τον βρίσκει στο αριστερό του χέρι κι ολοκληρώθηκε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα.
Ο Παναθηναϊκός πλέει σε πελάγη ευτυχίας για το ιδανικό φινάλε σε μια σεζόν στην οποία πανηγύρισε και την επιστροφή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ως αποτέλεσμα ενός εντυπωσιακού δεύτερου γύρου με ντεμαράζ διαρκείας που τον κατέστησε ως ότι πιο αξιόλογο στα Play Offs.
Ο ΠΑΟΚ έμεινε με την πικρία και την απογοήτευση ως πλέον έντονα συναισθήματα της τελευταίας στιγμής για έναν τελικό που στο πρώτο του ημίωρο έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό, αντέδρασε στη συνέχεια, εμφανίστηκε κραταιός στο δεύτερο ημίχρονο, δημιούργησε προϋποθέσεις κι ευκαιρίες για να σκοράρει αλλάζοντας τα δεδομένα του αγώνα, δεν το κατάφερε κι έχει να λέει για ορισμένες από τις αποφάσεις του Ισπανού διαιτητή, Αντόνιο Λαόθ, αρχής γενομένης για τη φάση που έκρινε το ματς αλλά και για τουλάχιστον – ακόμη – δύο περιπτώσεις (85’ Σβαμπ, 90’+ Μιτρίτσα) στις οποίες αρνήθηκε να πάει σ’ επανεξέταση της φάσης, την ίδια στιγμή που στο «Τριφύλλι» φωνάζουν για την ανοχή που επέδειξε σε σκληρό μαρκάρισμα του Ντόουγκλας στον Βιγιαφάνιες στα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους κι ενώ ο Βραζιλιάνος κουβαλούσε μια κίτρινη κάρτα από το 7’ για …. διαμαρτυρία.
Οκ …. Να τα συζητήσουμε, να τα αναλύσουμε, να διαφωνήσουμε, να μαλώσουμε … Θ’ αλλάξει κάτι; Όχι, άρα δε συντρέχει λόγος. Ω γέγονε γέγονε κι η ζωή συνεχίζεται. Αυτήν είναι η πικρή αλήθεια. Στο κάτω-κάτω της γραφής τέσσερα Κύπελλα στα τελευταία έξι χρόνια δεν είναι και …. απογοητευτικός ο απολογισμός. Η αλήθεια είναι όμως πως και η διαχείριση σ’ αυτόν τον τελικό δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Ο αποκλεισμός του Τσιγγάρα από την αποστολή, η χρησιμοποίηση των Κούρτιτς-Σοάρες στο αρχικό σχήμα, ακόμη κι αυτήν του Βιεϊρίνια εξ αρχής που αγωνίστηκε με ένεση, η πιεσμένη αλλαγή του Ντόουγκλας που ακύρωσε τη δυνατότητα για μια επιπλέον χρησιμοποίηση ποδοσφαιριστή, ακόμη κι η επιλογή του Τσόλακ αφήνοντας τον Ολιβέιρα εκτός εξίσωσης. Και πάλι όμως όλα αυτά σε υποθετικό βαθμό που απλώς ξεχυλώνουν τη συζήτηση κινδυνεύοντας να μείνει κανείς στο …. δέντρο χάνοντας το δάσος.
Αυτό που μπορεί και οφείλει να κάνει ο ΠΑΟΚ είναι να στραφεί στον εαυτό του, να δει τα λάθη του από την αρχή της σεζόν , από τον σχεδιασμό ακόμη που είχε ξεκινήσει πέρσι τέτοιο καιρό, να καλύψει τις αδυναμίες του και να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις για την επόμενη μέρα του.
Μέσα από αυτόν τον μαραθώνιο αγώνων που στο σύνολό του ξεπέρασε τον απίστευτο αριθμό των εξήντα (!) ξεκαθάρισε απόλυτα το τοπίο ποιών μπορούν να βοηθήσουν και να σταθούν σε μια ομάδα με υψηλές βλέψεις και ποιοί όχι. Παράλληλα έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για ορισμένους ν’ αποχαιρετίσουν και ν’ αντικατασταθούν από νεότερους με καλύτερες προδιαγραφές που θα μπορούν να δώσουν περισσότερα πράγματα και να βοηθήσουν πολύ πιο ουσιαστικά στα χρόνια που ακολουθούν.
Επί της ουσίας οι προσθαφαιρέσεις που θα γίνουν στο έμψυχο δυναμικό είναι αυτές που θα οριοθετήσουν και τους στόχους της προσεχούς σεζόν κι όχι οι οποιεσδήποτε δηλώσεις των πρωταγωνιστών. Κι όλα αυτά υπό την πίεση του χρόνου αφού σχεδόν σε ένα μήνα και με την ιδιαιτερότητα του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ μεσούσης της περιόδου, η ομάδα είναι υποχρεωμένη να ξεκινήσει την προετοιμασία της στις τελευταίες ημέρες του Ιουνίου.
Συνοψίζοντας, για μια ομάδα που αλλιώς ξεκίνησε τη σεζόν, στα τέλη Νοεμβρίου φάνηκε να χάνει τα πάντα πραγματοποιώντας στη συνέχεια εξαιρετική πορεία εντός κι εκτός συνόρων, απομυζώντας συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές ελλείψει ισάξιων εναλλακτικών λύσεων με συνέπεια στο τέλος ν’ αγωνίζεται με επιλογές … ανάγκης το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν η … 4η καλύτερη σεζόν στην ιστορία της ομάδας αλλά δεν ήταν ούτε αρνητική ούτε καν μέτρια. Τηρουμένων των αναλογιών έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν κι αν ήταν λίγο πιο ουσιαστικοί ή λίγο πιο τυχεροί θα μπορούσε η τελευταία γεύση να ήταν λίγο πιο γλυκιά …. Καλή δύναμη, καλή συνέχεια ….