Οι σχέσεις των προπονητών από την αρχή του….μπάσκετ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Άσπρο ή μαύρο και οι σπάνιες περιπτώσεις του ενδιάμεσου γκρίζου είναι μάλλον οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η συναδελφική αβροφροσύνη, έστω και επιλεκτικά, μπορεί να θεωρηθεί κομμάτι της δουλειάς! Μερικές φορές βέβαια οι ευχές και τα συγχαρητήρια δίνονται με λάθος τρόπο και σε λάθος στιγμή αλλά αυτό δεν ισχύει για την περίπτωση του Γιώργου Μπαρτζώκα με τον Σάσα Ομπράντοβιτς.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει χαρακτηρίσει δύο τρεις φορές σε δηλώσεις από τις παραμονές της έναρξης της σειράς των αγώνων του Ολυμπιακού με τη Μονακό τον Σέρβο ‘’καλό’’ ή πολύ καλό προπονητή. Όχι μόνο γιατί το πιστεύει αλλά γιατί δεν ξεχνάει στο πέρασμα των χρόνων μια χειρονομία του Ομπράντοβιτς. Στο γκρουπ των προπονητών της Ευρωλίγκα τρία λεπτά μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκα στο φάιναλ φορ του Λονδίνου από τον Ολυμπιακό ο πρώτος που έστειλε συγχαρητήρια και πολύ θερμά μάλιστα στον Μπαρτζώκα ήταν ο Σάσα Ομπράντοβιτς. Μην το εκλάβετε ως δεδομένο γιατί στο συγκεκριμένο χώρο πολλοί άλλοι προπονητές τεχνήεντως αγνοούν ή αποφεύγουν παρόμοιες κινήσεις προς τον νικητή ενός φάιναλ φορ.
Tρία χρόνια αργότερα τους δύο προπονητές και αντιπάλους την προηγούμενη και την τρέχουσα εβδομάδα συνέδεσε μια ομάδα: Η Λοκομοτίβ Κούμπαν στην οποία ο Ομπράντοβιτς διαδέχτηκε ουσιαστικά τον Μπαρτζώκα με ένα πολύ μικρό ενδιάμεσο διάστημα όπου στον πάγκο της Ρωσικής ομάδας είχε καθίσει ο Κατσικάρης. Όταν το ταξίδι έχει άγνωστο….προορισμό είναι μάλλον συνηθισμένο οι προπονητές να απευθύνονται στον προκάτοχό τους για πληροφορίες! Ο Ομπράντοβιτς πήρε τηλέφωνο τον Μπαρτζώκα και ζήτησε να μάθει τα πάντα για την ομάδα του Κράσνονταρ την οποία ειρήσθω εν παρόδω είχε οδηγήσει μερικούς μήνες νωρίτερα στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Ο Μπαρτζώκας ευχήθηκε στον Ομπράντοβιτς καλή επιτυχία,πέρα από τις πληροφορίες που του έδωσε και στο πνεύμα της καλής σχέσης έκλεισαν ραντεβού για ένα μελλοντικό φάιναλ φορ! Μόνο που κανείς από τους δύο από τότε δεν μπόρεσε να κάνει το μεγάλο βήμα. Και εκείνες οι ευχές είναι γραφτό να γίνουν πραγματικότητα μόνο για ένα από τους δύο κόουτς!!!
Η ιστορία Μπαρτζώκα-Ομπράντοβιτς θυμίζει σε γενικές γραμμές μια αντίστοιχη και παλαιότερη μεταξύ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και του Γιάννη Ιωαννίδη! Την άνοιξη του 1995 λίγα λεπτά μετά τη λήξη του τελικού Ρεάλ-Ολυμπιακού ο ‘’ξανθός’’ βημάτιζε στο διάδρομο των αποδυτηρίων σαν λιοντάρι στο κλουβί κρατώντας ένα αναμμένο τσιγάρο στο χέρι και προσπαθούσε να πετύχει το αδύνατο: Να συμβιβαστεί με την ιδέα του πέμπτου χαμένου φάιναλ φορ της καριέρας του! Ο πρώτος άνθρωπος που είδε ήταν ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς κόουτς της Λιμόζ που είχε τερματίσει τέταρτη σε εκείνο το φάιναλ φορ χάνοντας από τον Παναθηναϊκό στον μικρό τελικό. Ο συνήθως ψυχρός και αγέλαστος Σέρβος αγκάλιασε τον Ιωαννίδη και του ψιθύρισε: ‘’Μην στεναχωριέσαι Γιάννη. Του χρόνου στο Παρίσι θα έρθει η σειρά σου και θα το πάρεις γιατί το αξίζεις’’. Αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς του σκηνικού δεν μπόρεσα ποτέ μέσα στα χρόνια να καταλάβω αν ο Μπόζα το πίστευε ή απλά ήθελε να παρηγορήσει τον συνάδελφο και μεγάλο του αντίπαλο. Ο ίδιος είχε ήδη τρία κερδισμένα φάιναλ φορ, το τελευταίο στο ΣΕΦ, δύο χρόνια νωρίτερα με τη Λιμόζ και στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει το ‘’πρόσεχε τι ευχή κάνεις’’. Ένα χρόνο αργότερα στο παλέ ντε Μπερσί ο Μάλκοβιτς θα κέρδιζε τον τέταρτο και τελευταίο τίτλο πρωταθλητή Ευρώπης με τον….Παναθηναϊκό με τον οποίο συμφώνησε τρεις μήνες μετά το φάιναλ φορ του Πρένθιπε Φελίπε. Ο Ιωαννίδης δεν είδε καν τον τελικό του Μπερσί αφού την ίδια ώρα είχε βάλει προπόνηση του Ολυμπιακού! Οι ερυθρόλευκοι είχαν αποκλειστεί από τη Ρεάλ στα πλέι οφ με δύο απανωτές ήττες στη Μαδρίτη και παραμονές του τρίτου αγώνα ένας δημόσιος καβγάς του Ιωαννίδη με τον Σωκράτη Κόκκαλη θα οδηγούσε τον ‘’ξανθό’’ στην έξοδο με την ιστορική επιστολή παραίτησης που έστειλε στον πρόεδρο του Ολυμπιακού! Ο Μάλκοβιτς έμεινε στους τέσσερις τίτλου αφού πρόλαβε να ξεκινήσει τη δυναστεία του Παναθηναϊκού, ο δε Ιωαννίδης είχε μια ακόμη ευκαιρία με την ΑΕΚ παίζοντας στον τελικό του 1998 αλλά έφυγε ηττημένος από το έκτο και τελευταίο φάιναλ φορ της καριέρας του.
