Στο Μονακό λατρεύουν τα γρήγορα αυτοκίνητα. Φυσικά αυτό που δεν βγάζει κανένα νόημα σε ένα κράτος τόσο αχανές φτάνει τα δύο τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασης, αλλά ουδείς ασχολείται με τέτοιες μικρολεπτομέρειες.
Σαν σε τέλεια παρομοίωση, ήταν τα γρήγορα αυτοκίνητα της ομάδας μπάσκετ που εξαφανίστηκαν από τους καθρέφτες των ερυθρόλευκων. Οι Πειραιώτες έβγαζαν άκρη με τον Βέστερμαν, τον Μοτεγιούνας, τον Μπουτσίλε, ακόμη και τον Μότουμ αν δε δίνονταν αχρείαστες βοήθειες.
Το πρόβλημα ήταν φανερό ότι άρχιζε και τελείωνε στην αθλητικότητα της Μονακό, αυτήν που σόκαρε σε τέτοιο βαθμό που έφερε 20άρα σε μια μόνο περίοδο.
Μάικ Τζέιμς, Πάρις Λι, Ντουέιν Μπέικον, Άλφα Ντιαλό, Ντόντα Χολ ανέβασαν το επίπεδο της έντασης και ανέδειξαν το έλλειμα αθλητικότητας του Ολυμπιακού.
Ο υπερθετικός βαθμός ήταν αποτέλεσμα της πρωτοφανούς έλλειψης συγκέντρωσης. Τέσσερα (!) – μπορεί και πέντε – φάουλ σε εκτέλεση τριπόντων, ακατανόητες βοήθειες, ξεκούρδιστες βοήθειες. Με τον Σλούκα αγνώριστο και τον Βεζένκοφ να μην βρίσκει σουτ ο Ολυμπιακός χρειαζόταν βοήθεια από τον πάγκο, όμως οι αναπληρωματικοί σα να βάλθηκαν να δικαιώσουν τον προπονητή τους για την επιλογή να κλείνει όλο και περισσότερο το rotation.
Ο ΜακΚίσικ μπήκε στο παιχνίδι και επιδόθηκε σε coast to coast και τρίποντα εκνευρισμού, ο Ζαν-Σαρλ δεν ήξερε τι άμυνα έπαιζε, ο Χασάν Μάρτιν υπέφερε με τον Χολ, ο Λαρεντζάκης ήταν θετικός στην άμυνα, αλλά δεν βρήκε λύση στην επίθεση. Η σεμνή τελετή είχε ολοκληρωθεί από το 25′, όταν το -10 έγινε -16. Στο φινάλε τα σκληρά λόγια του κόουτς απέτρεψαν την 30άρα.
Άμαθοι από πλέι-οφ και διαχείριση μιας τέτοιας κατάστασης οι ερυθρόλευκοι πέρασαν κάτω από τον πήχη. Από τους 12 που θα ταξιδέψουν στη Λιόν, μόνο Σλούκας, Παπανικολάου και Πρίντεζης ξέρουν περί τίνος πρόκειται.
Το πρόβλημα είναι πως η Βιλερμπάν μοιάζει αρκετά με τη Μονακό, έστω και αν δεν έχει το ταλέντο της. Το παρήγορο είναι πως η αντίδραση είναι κομμάτι αυτής της ομάδας.