Έχουν περάσει σχεδόν 86 χρόνια από την πρώτη φορά που η Ελλάδα αντιμετώπισε την Τουρκία σε αγώνα μπάσκετ επί τουρκικού εδάφους. Συμπτωματικά, εκείνο το παιχνίδι ήταν το πρώτο στην ιστορία της εθνικής ομάδας μπάσκετ. Σύμφωνα με το (στα όρια του προϊστορικού) αρχείο του Δημήτρη Καρύδα, προπονητής εκείνης της ομάδας που ηττήθηκε με σκορ 49-12 ήταν ο Ελληνοαμερικανός Μάικ Στεργιάδης, καθηγητής φυσικής αγωγής με έδρα τη ΧΑΝΘ, ο οποίος είχε παίξει μπάσκετ στο κολλέγιο του εφευρέτη του αθλήματος, Τζέιμς Νέισμιθ. Μάλιστα για την προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό, ο Στεργιάδης θήτευσε αργότερα ως γενικός γραμματέας αθλητισμού.
Με ένα σάλτο 45 ετών φτάνουμε στις 7 Μαϊου 1981, όταν η Εθνική ομάδα με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη αγωνίζεται κόντρα στην Τουρκία στο θρυλικό Λουφτί Κιρντάρ της Κωνσταντινούπολης για το challenge round του Ευρωμπάσκετ. Το γήπεδο είναι μια στρούγκα 3.000 θεατών κοντά στην πλατεία Ταξίμ, το οποίο την ημέρα του αγώνα έχει θεατές και αστυνομικούς ως και πέριξ του αγωνιστικού χώρου. Η Ελλάδα έχει ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση, όμως ο Ιωαννίδης… λυσσάει για τη νίκη και οι παίκτες του τον επιβραβεύουν με το 85-84, χάρη σε 30 πόντους του Γιαννάκη και 10 του Γκάλη, στο 16ο επίσημο παιχνίδι του «γκάνγκστερ» με τη γαλανόλευκη.
Φτάνοντας στο σήμερα, η εθνική αντιμετωπίζει εκτός έδρας την Τουρκία σε επίσημο αγώνα μετά από 12 χρόνια, όταν και είχε ηττηθεί από τους 26 πόντους του Ιλιασόβα με 76-65 στη φάση των ομίλων του Μουντομπάσκετ του 2010, αφού οι 15 πόντοι και τα 7 ριμπάουντ του Γιαννάκη δεν ήταν αρκετά. Είναι χαρακτηριστικό πως εκείνη τη βραδιά κανείς εκ των Διαμαντίδη, Ζήση και Σπανούλη δεν κατάφερε να μοιράσει παραπάνω από μία ασίστ!
Απόψε το βράδυ η εθνική έχει την ευκαιρία να φύγει από το Σινάν Ερντέμ με μια νίκη που θα της δώσει πολύπλευρη ώθηση. Θα την ανεβάσει στο 3-1 και θα την κάνει αφεντικό του ομίλου ενώ θα της επιτρέψει να ονειρεύεται να μεταφέρει στην επόμενη φάση ένα υγιέστατο ρεκόρ που θα της επιτρέψει να τρέφει βάσιμες ελπίδες πρόκρισης στο προσεχές Μουντομπάσκετ. Επιπλέον θα δώσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται αυτό το παράξενο και ανομοιογενές γκρουπ στο νέο, ελπιδοφόρο από κάθε άποψη ξεκίνημα του.
Η ομάδα του Μανωλόπουλου είναι ποιοτικότερη στη θεωρία, αφού και το παιχνίδι της Αθήνας έδειξε πως μόνο οι Λάρκιν – Μαχμούτογλου έχουν την πείρα, την προσωπικότητα και τις παραστάσεις για να λάμψουν σε αυτό το επίπεδο. Με Σλούκα/Παπαγιάννη/Παπανικολάου/Λαρεντζάκη ως κολώνες, τους Μουράτο-Μωραϊτη να δίνουν ανάσες στην περιφέρεια, τον εντυπωσιακό μακρυχέρη Καλαϊτζάκη ως παράγοντα Χ στην άμυνα και τους υπόλοιπους να σιγοντάρουν, η εθνική έχει τις δυνατότητες να αντέξει στην πίεση της κερκίδας και να φύγει θριαμβεύτρια από την Πόλη.
Ο Έλληνας κόουτς είδε την ομάδα του να προηγείται με +15 στο 23΄ (52-37) και +10 στο 32΄ (66-56), όμως η κατάχρηση ντρίμπλας και η βιασύνη να τελειώσουμε τη δουλειά (μαζί με την κόπωση) μας άφησαν για 5.5 λεπτά χωρίς καλάθι και εν τέλει στο χείλος του γκρεμού, από όπου γλιτώσαμε χάρη στο σταθερό χέρι του Κώστα Παπανικολάου. Η ελαχιστοποίηση των νεκρών διαστημάτων θα είναι κομβικής σημασίας απόψε.
