Ο Ολυμπιακός επέμεινε στην αξία και την αναγκαιότητα του #μέχριτέλους προτιμώντας για δύο χρόνια τα…αλώνια της Α2. Ο Παναθηναϊκός ερήμην ουσιαστικών αντιπάλων έκανε πάρτι στο ελληνικό πρωτάθλημα προσθέτοντας σχεδόν άκοπα τίτλους στην τροπαιοθήκη του. Όλα αυτά από απόψε το βράδυ θα ανήκουν πια στο παρελθόν καθώς οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι επιστρέφουν –με ότι αυτό συνεπάγεται- στο μετερίζι του ελληνικού πρωταθλήματος. Δε χρειάστηκε σαν τον Μάικλ Τζέι Φοξ να ανέβουν στο δικό τους…..Ντελόριαν για να καλύψουν τον χωρόχρονο. Το αποψινό τζάμπολ αυτόματα θα γεφυρώσει ένα κενό 1100 ημερών από την τελευταία φορά που το ΣΕΦ άνοιξε τις πόρτες του για να υποδεχτεί ένα παρόμοιο ντέρμπι. Τότε, το ημερολόγιο έδειχνε 14 Ιουνίου του 2018, ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει τον τελικό #4 των πλέι οφ με μεγάλη άνεση (92-76) και αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο ντέρμπι στο Φαληρικό γήπεδο. Ακολούθησε ένα ασυνήθιστο –ακόμη και για τα ταραχώδη πεπραγμένα- των δύο ομάδων χρονικό με αποχωρήσεις πριν τη λήξη αγώνων, με μη εμφανίσεις, μηδενισμούς, αντιπαραθέσεις στα γραφεία του ΕΣΑΚΕ και τον εκούσιο υποβιβασμό του Ολυμπιακού στην Α2.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει το ‘’νερό κι αλάτι’’ που λέει ο λαός. Η κόντρα των δύο τους ήταν, είναι και θα είναι ζωντανή όσο θα υπάρχουν οι δύο ομάδες. Επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις η αλήθεια ποτέ δεν είναι μια. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, η ψυχρή πραγματικότητα λέει άλλα: Ο ένας χρειάζεται τον άλλο και τους δύο μαζί τους χρειάζεται το ελληνικό μπάσκετ και το ελληνικό πρωτάθλημα που με την απουσία του Ολυμπιακού δέχτηκε ένα πολύ δυνατό κτύπημα σε όλα τα επίπεδα. Βεβαίως, αυτή η κόντρα δεν είναι πάντοτε ‘’τροφή’’ είναι και…βάσανο ειδικά για όλους εμάς τους τρίτους. Η Τρίτη θα μας βρει με το γνωστό σκηνικό: Ο ηττημένος θα γκρινιάζει για τη διαιτησία, ο νικητής θα περιφέρεται πάνω σε άρμα ως άλλος μονομάχος του Κολοσσαίου, ο μύλος της οργής θα τραφεί πάλι όπως συμβαίνει εννιά φορές στις δέκα. Αλλά είπαμε: Μαζί με τα καλά τους παίρνεις και τα….στραβά τους!
Προφανώς, και μερικά πράγματα δεν αλλάζουν: Όπως το γεγονός ότι ένα ντέρμπι ξεκινάει πάντα από μηδενική βάση. Ο Ολυμπιακός αήττητος στο Ελληνικό πρωτάθλημα και με αλώβητο το ΣΕΦ σε αγώνα οποιασδήποτε διοργάνωσης μπορεί να έχει την ταμπέλα του φαβορί. Αλλά μην το πείτε δυνατά στον Γιώργο Μπαρτζώκα που πολλά έχουν δει τα μάτια του. Οποιοσδήποτε σώφρων και μετριοπαθής θα σας πει το ίδιο πράγμα: Τα ντέρμπι ξεκινούν από μηδενική βάση και τα πάντα μπορεί να συμβούν. Μας το έχει διδάξει το παρελθόν και πολύ πιο ηχηρές πτώσεις φαβορί.
Ξεκάθαρα, ο Ολυμπιακός από την αρχή της σεζόν παίζει καλύτερα, έχει βρει χημεία και ρόλους, διαθέτει αγωνιστική φιλοσοφία και στο ΣΕΦ παρουσιάζεται συνήθως σαν θηρίο που μυρίζει αίμα! Αλλά αυτό ακριβώς είναι η πιο εύκολη παγίδα στην οποία μπορεί να πέσουν οι παίκτες του. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός εκτός ελληνικού πρωταθλήματος πελαγοδρομεί. Οι πολλές ‘’ατέλειες’’ του ρόστερ γίνονται κτυπητές στην Ευρωλίγκα αλλά τουλάχιστον σε μια περίπτωση (Αρης-Αλεξάνδρειο) έγιναν εμφανείς και σε αγώνα εσωτερικής διοργάνωσης. Παρόλα αυτά όμως και ο Πρίφτης και οι παίκτες του ξέρουν καλά ένα πράγμα: Τα όρια τους δεν είναι…. απεριόριστα. Και αν το 2-9 μπορεί να δικαιολογηθεί, να συγχωρεθεί, να εξηγηθεί ακόμη και από τους πιο απαιτητικούς πράσινους οπαδούς μια ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο ποτέ δε χωνεύεται….αμάσητη. Συνεπώς, μη βάλετε σε δεύτερο ή τρίτο πλάνο την επιχείρηση συσπείρωσης του Παναθηναϊκού που βλέπει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ το ντέρμπι. Και επειδή όπως γράψαμε και παραπάνω πολλά έχουν δει τα μάτια μας αρκούμαστε αντί επιλόγου στο τσιτάτο που συνοδεύει ως σλόγκαν εδώ και πολλά χρόνια το πιο απρόβλεπτο πρωτάθλημα του πλανήτη. Τη NFL του Αμέρικαν φουτμπολ. Με απλά λόγια: Any given Monday…
