Φυσικά είναι πρώτα από όλα η ομάδα του Σκότι: 15 πόντοι μ.ο σε 28 λεπτά, 4.2 ασίστ, υπόλογος για τον έλεγχο του ρυθμού, αδιαπραγμάτευτα πρώτη επιλογή ως closer των κλειστών αγώνων, για καλό ή για κακό.
Όμως φέτος ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει φτιάξει μια ομάδα που εξαρτάται όλο και λιγότερο από τα κέφια του ηγέτη της.
Ο Τζέιμς Νάναλι θυμίζει μετά από καιρό τον παίκτη που έλαμψε στην Φενέρμπαχτσε και αποφάσισε να δοκιμάσει στο ΝΒΑ: 13.7 πόντοι, 37% τρίποντο, μέγεθος και γρήγορα χέρια στην περιφέρεια. Ο Ντέρικ Γουίλιαμς διάγει την πιο παραγωγική του σεζόν μετά την παρθενική στο Μόναχο με 12.6 πόντους, σουτάροντας μάλιστα με το εξωφρενικό 47% από το τρίποντο, πράγμα που ανοίγει διάπλατα τις επιλογές του στην επίθεση.
Ο Άντε Ζίζιτς τελειώνει με συνέπεια τις φάσεις είτε με pnr είτε με επιθετικό ριμπάουντ (2.5), με οικονομική στατιστική 12.7 πόντων με 65% ευστοχία σε 20 λεπτά συμμετοχής. Το άλλο ημίχρονο στο «5» παίρνει ο δυναμίτης Τζέιλεν Ρέινολντς (9.1 πόντοι, 5.4 ριμπάουντ), πράγμα που δίνει στη Μακάμπι δύο ισοδύναμες και αρκετά παρόμοιες λύσεις στο κέντρο της ρακέτας. Φυσικά οι δύο ψηλοί υποφέρουν από την ίδια αδυναμία, αυτή της άμυνας στο pnr, πράγμα που ο Ολυμπιακός καλείται να εκμεταλλευτεί όσο περισσότερο μπορεί.
Γύρω τους ο ρούκι Κίναν Έβανς ανεβάζει συνέχεια τα νούμερα του, με αποκορύφωμα το 14+8 σε πόντους και ασίστ στην Βιτόρια, αλλά όχι μόνο εκεί. Μένει μακριά από λάθη και υπερβολές πασάροντας τη μπάλα (3.1 ασίστ/0.7 λάθη) και σουτάρει καλά (38%) εκμεταλλευόμενος την βαρύτητα των υπόλοιπων.
Η Μακάμπι πάντως δεν είναι ομάδα που έχει βαθύ ρόστερ. Πλην των προαναφερθέντων, οι Ντιμπαρτολομέο, Σόρκιν, Τέιλορ, Μπλέιζερ και Κόεν είναι ρολίστες με πολύ συγκεκριμένους ρόλους και υποτυπώδη επιθετική συνεισφορά.
