Πριν ακόμη από το τζάμπολ του αγώνα με τη Ζάλγκιρις ένα δεδομένο ήταν ξεκάθαρο: Ότι ο συγκεκριμένος αγώνας αποτελούσε μια άσκηση αυτογνωσίας για τον Ολυμπιακό. Όχι μόνο γιατί προερχόταν από μια οριακή ήττα κόντρα στη Μπαρτσελόνα και υπήρχαν ερωτηματικά για την ταχύτητα με την οποία θα επούλωνε τις ‘’πληγές’’ της Βαρκελώνης αλλά κυρίως γιατί τα φαντάσματα του παρελθόντος δεν είχαν πάψε ποτέ να αιωρούνται πάνω από το ΣΕΦ. Στο όχι μακρινό παρελθόν ομάδες όπως η Ζάλγκιρις αποτελούσαν τεράστιο πρόβλημα για τον Ολυμπιακό που γνώριζε αναπάντεχες ήττες και έχανε έδαφος.
Το ξεκίνημα του αγώνα και τα πρώτα 15 λεπτά του έμοιαζαν σαν να είχε κτυπήσει το ΣΕΦ η τέλεια καταιγίδα. Μόνο που αυτή στην πραγματικότητα θα ξεσπούσε αργότερα! Η Ζάλγκιρις έφτασε να προηγηθεί και με 14 πόντους διαφορά και ο Ολυμπιακός δεν θύμιζε σε τίποτε τη σφριγηλή ομάδα των πρώτων τριών αγώνων. Βγαλμένος από το παρελθόν του έκανε ένα νωθρό, διστακτικό ξεκίνημα στον αγώνα, συνήθεια που είχε πέρσι στους περισσότερους αγώνες της Ευρωλίγκα. Την περσινή σεζόν υπήρχε η δικαιολογία του ενός αγώνα την εβδομάδα και η έλλειψη ρυθμού. Φέτος; Φέτος είναι μια άλλη ιστορία!
Ο Ολυμπιακός αφυπνίστηκε μετά το 15’, έδειξε τα δόντια του στην άμυνα και παρότι στο ημίχρονο είχε δεχτεί ήδη 39 πόντους από μια ομάδα που δεν φημίζεται φέτος για τις επιθετικές ικανότητες της για 4ο στη σειρά σαραντάλεπτο το αντίπαλο κοντέρ δεν έγραψε πάνω από 70! Στην επίθεση τόσο ο Γουόκαπ που αποδεικνύεται ένα βραδυφλεγές αλλά πολύ ικανό ‘’πυρομαχικό’’ όσο και ο Σλούκας κατάφεραν να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό με καθαρό μυαλό.
Η εξαιρετική εμφάνιση του Λαρεντζάκη, οι 12 πόντοι του Βεζένκοφ που πήρε φωτιά στην τρίτη περίοδο, η σταθερά καλή παρουσία του Παπανικολάου αλλά και η ποιοτική βοήθεια του Πρίντεζη ήταν αρκετά για να μετατραπεί η συνέχεια του αγώνα σε ένα ερυθρόλευκο κρεσέντο διαρκείας που λογικά ενθουσίασε τον κόσμο. Ο μοναδικός αστερίσκος της βραδιά συνεχίζει να συνοδεύει το όνομα του Χασάν Μάρτιν που φέτος δείχνει αγνώριστος, ένα βήμα πιο αργός, αδύναμος να τελειώσει φάσεις, πράγματα που έκανε με μεγάλη επιτυχία στο μισό της πρώτης του χρονιάς στον Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε πριν ρίξει στο καναβάτσο τη Ζάλγκιρις να νικήσει τον….εαυτό του και να αποδείξει ότι η φετινή χρονιά μπορεί να είναι διαφορετική και να τον βγάλει από τη ‘’μιζέρια’’ μιας τριετίας. Ο κόσμος επιστρέφει στο ΣΕΦ, έχει ‘’αγοράσει’’ την ιδέα της νέας φρέσκιας ομάδας που παρουσιάζει ο Μπαρτζώκας, η οικονομική σταθερότητα είναι δεδομένη και οι ερυθρόλευκοι το μοναδικό που εύχονται είναι να μην εμφανιστούν στα πέριξ του ΣΕΦ κορονοϊός και τραυματισμοί. Σε ένα μαραθώνιο 34 αγώνων τίποτε δεν μπορεί να εκληφθεί ως δεδομένο αλλά η εκκίνηση του Ολυμπιακού είναι εξαιρετικά πειστική!