Οι κακές σχέσεις του Παναθηναϊκού με την Ευρωλίγκα και η ευαίσθητη ισορροπία που υπάρχει (;) μεταξύ των δύο πλευρών δεν είναι μια καινούργια ιστορία. Υπάρχει και ελλοχεύει στο παρασκήνιο εδώ και έξι περίπου χρόνια. Στη διάρκεια των ετήσιων φάιναλ φορ ο Τζόρντι Μπερτομέου καλεί ένα μικρό αριθμό δημοσιογράφων για ένα ενημερωτικό breakfast στο οποίο συνήθως η συζήτηση δεν είναι «τυποποιημένη». Λέγονται εκατέρωθεν ορισμένες φορές πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και προκύπτουν αρκετές ειδήσεις με τη μορφή της άτυπης ενημέρωσης. Το 2013 στο φάιναλ φορ της Πόλης ο Μπερτομέου μάλλον σόκαρε τους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους όταν απαντώντας σε μια ερώτηση Τούρκου δημοσιογράφου χρησιμοποίησε βαριές κουβέντες για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ο Μπερτομέου πάντοτε προσπαθεί να συντηρεί ένα politically correct προφίλ και σπάνια σε τέτοιες περιπτώσεις λέει μια κουβέντα παραπάνω. Όταν του επεσήμανα και του θύμισα ότι μιλάει για ένα πρόεδρο-μέτοχο της Ευρωλίγκα δεν έκανε βήμα πίσω. Και όταν η όλη διαδικασία τελείωσε ένας από τους συνεργάτες του με πλεύρισε και μου είπε πολύ σοβαρός: «Δεν θα κάνει πίσω ο Τζόρντι. Δεν τον ενδιαφέρει τι θα γράφουν τα μέσα του Γιαννακόπουλου. Με κάθε δημοσίευμα θα τον κτυπάει εκεί που πονάει: Με διαδοχικά εξοντωτικά πρόστιμα». Πριν ακόμη φύγω από το ξενοδοχείο που γινόταν η συνάντηση ο ίδιος ο Μπερτομέου μου αποκάλυψε κάτι που δεν ήταν ευρύτερα γνωστό.
Στο διάστημα που είχε μεσολαβήσει από την επεισοδιακή σειρά των πλέι οφ με τη Μπαρτσελόνα και τα παράπονα του Παναθηναϊκού για τον καθοριστικό πέμπτο αγώνα της Βαρκελώνης που είχαν εκφραστεί με μια σειρά δημοσιευμάτων, σχολίων και τοποθετήσεων στα ΜΜΕ ιδιοκτησίας του Δημήτρη Γιαννακόπουλου οι δύο τους είχαν συναντηθεί στην έδρα της διοργανώτριας αρχής: «Μιλήσαμε, του έδειξα όσα στοιχεία μου ζήτησε για τη διανομή των χρημάτων και του εξήγησα ότι όλα είναι στη διάθεση του».
Τουλάχιστον επιφανειακά το θέμα έμοιαζε να έχει τελειώσει και να μπαίνει η λέξη τέλος σε μια διαμάχη που είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα (και όχι επί ημερών Δημήτρη Γιαννακόπουλου) όταν ο θείος του Θανάσης στη διάρκεια του τελικού του φάιναλ φορ του 2009 στο Βερολίνο πέταγε ευρώ των 100 στον Τζόρντι Μπερτομέου στις θέσεις των επισήμων διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία του δευτέρου ημιχρόνου.
Μόνο που οι πληγές που έχουν ανοίξει μεταξύ των δύο πλευρών έχουν αποδειχθεί πολύ πιο βαθιές και ο χρόνος δεν λειτούργησε τελικά στο να κλείσουν αλλά μάλλον στο να πέσει περισσότερο αλάτι! Η Ευρωλίγκα έχει απόλυτη λογική στο θέμα των ποινών των ομάδων. Άλλοι λένε ότι είναι μια καλή μέθοδος να εξασφαλίζει έξτρα χρήματα από τα λιγοστά (ούτως ή άλλως) έσοδα τους. Η αλήθεια πάντως είναι ότι γεγονότα που στην ελληνική πραγματικότητα εκλαμβάνονται περίπου ως… συνηθισμένα έχουν τιμωρηθεί αυστηρά. Ο Ολυμπιακός έχει πληρώσει δύο φορές την είσοδο των οπαδών του στον αγωνιστικό χώρο του ΣΕΦ για να πανηγυρίσουν προκρίσεις, ο Παναθηναϊκός έχει πληρώσει την παρουσία υπεράριθμων οπαδών στις εξέδρες του ΟΑΚΑ και πάει λέγοντας. Τα επόμενα χρόνια οι σχέσεις των δύο πλευρών έμοιαζαν να ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί. Και το 2015 σε ένα αντίστοιχο breakfast με αυτό της Πόλης, στη Μαδρίτη, ο Μπερτομέου μίλησε ανοιχτά με άσχημους χαρακτηρισμούς για τον Γιαννακόπουλο (σε μια πολύ έντονη και με αντιπαραθέσεις συζήτηση) με αφορμή τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Ενδέχεται μάλιστα τα όσα ειπώθηκαν εκείνο το πρωινό να μην μεταφέρθηκαν ποτέ στη σωστή τους διάσταση στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού, αφού οι πληροφορίες που συνέλεξε προέρχονταν από μη παρόντες δημοσιογράφους. Αλλά εσχάτως έμοιαζε τα πράγματα να έχουν εξομαλυνθεί, όχι σε βαθμό απόλυτης ειρήνης και σύμπνοιας αλλά τουλάχιστον σε ένα επίπεδο αμοιβαίας κατανόησης….
Η νέα ανοιχτή αντιπαράθεση και η ποινή μαμούθ που επιβλήθηκε στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο έχει πολύ και μεγάλο παρασκήνιο που δεν εξαντλείται από τις δημόσιες τοποθετήσεις. Κατ’ αρχήν δεν είναι τυχαίο το χρονικό διάστημα που επελέγη για να επιβληθεί η ποινή. Ο αγώνας με τη Φενέρ έγινε στις 17 Ιανουαρίου και τα επίμαχα σχόλια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο instagram έγιναν το επόμενο τριήμερο. Η ποινή ανακοινώθηκε σχεδόν 15 μέρες αργότερα ενώ είχε μεσολαβήσει ένα άλλο σημαντικό γεγονός που δεν πήραν είδηση αρκετοί: Η επίσκεψη του Γιαννακόπουλου στην έδρα της ΦΙΜΠΑ στην Ελβετία! Ήταν η κορωνίδα μιας σειράς… αποσχιστικών ενεργειών του Δ. Γιαννακόπουλου που σκοπό δεν έχουν μόνο την (πιθανή) αποχώρηση του Παναθηναϊκού από την Ευρωλίγκα και την προσχώρηση του στη ΦΙΜΠΑ αλλά όπως λένε οι πληροφορίες μας σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Στο να αποτελέσει τη… γέφυρα ώστε να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες κορυφής την ίδια διαδρομή. Ακούγεται χωρίς να είναι επιβεβαιωμένο ότι ο Δ. Γιαννακόπουλος είναι σε ανοιχτή γραμμή και με άλλους ιδιοκτήτες ομάδων της Ευρωλίγκα όπως για παράδειγμα τη Μακάμπι Τελ Αβίβ! Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες στη Βαρκελώνη, όπως λένε οι πληροφορίες μας, έχουν σκανάρει και άλλες κινήσεις του Παναθηναϊκού, όπως για παράδειγμα ότι στην ιστορία με τα windows ήταν η μοναδική ομάδα της Ευρωλίγκα που παραχώρησε παίκτες του στις εθνικές ομάδες!
Η προσπάθεια σύγκλισης του Δ. Γιαννακόπουλου με τη ΦΙΜΠΑ δεν είναι κάτι άγνωστο στον Μπερτομέου και τους επιτελείς του αλλά η… λεπτομέρεια που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το γεγονός ότι η αντιπαράθεση του με τους οπαδούς της Φενέρ εξόργισε τον Mr. Dogus , βασικό πλέον χορηγό της Τουρκικής ομάδας αλλά και ένα εκ των βασικών χορηγών όλης της διοργάνωσης. Ο Μπερτομέου με την ποινή στον Γιαννακόπουλο μοιάζει να του στέλνει ένα βαθύτερο μήνυμα του τύπου: «Χωρίς τον Παναθηναϊκό μπορώ, χωρίς τις τουρκικές χορηγίες όχι»!
Φυσικά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολα…
Ο Μπερτομέου κάνει επίδειξη δύναμης σε θέματα που σίγουρα πονάνε και σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε θέματα πρεστίζ τον Γιαννακόπουλο. Ξέρει όμως πολύ καλά ότι οι ισορροπίες είναι πολύ ευαίσθητες στη διοργάνωση που διαχειρίζεται. Και ότι μπορεί ο Γιαννακόπουλος να είναι ο πιο προβεβλημένος δυσαρεστημένος αλλά στο… βάθος υπάρχουν και άλλοι σύλλογοι της Ευρωλίγκα που έχουν μικρότερα αλλά υπαρκτά παράπονα. Η ενδεχόμενη φυγή του Παναθηναϊκού θα τον… πονέσει αλλά θα τον πονέσει ακόμη περισσότερο αν το σχέδιο Γιαννακόπουλου για μια μαζική φυγή υλοποιηθεί έστω και σε ένα μικρό ποσοστό και την ελληνική ομάδα ακολουθήσουν 2-3 ακόμη σύλλογοι κορυφής!
Φυσικά, ούτε για τον Παναθηναϊκό μια απόφαση τέτοιου επιπέδου και σημασίας είναι εύκολη. Ο Δ. Γιαννακόπουλος θεωρεί ότι η ομάδα του αδικείται συστηματικά. Και κυρίως το πρόβλημα δεν είναι αυτό καθ’ αυτό η ενδεχόμενη διαιτητική εύνοια. Αλλά το γεγονός ότι από την ίδρυση της Ευρωλίγκα ο αιώνιος αντίπαλος του στον εσωτερικό χώρο ο Ολυμπιακός ήταν από τους πρώτους συλλόγους (με απόφαση του Σωκράτη Κόκκαλη εκείνη την εποχή) που στήριξε τη δημιουργία της νέας διοργάνωσης. Την ίδια εποχή, ο Παναθηναϊκός εναρμονισμένος με τις επιθυμίες του Γιώργου Βασιλακόπουλου είχε προτιμήσει να παίξει στην θνησιγενή Σουπρολίγκα και να μπει στο άρμα της Ευρωλίγκα ένα χρόνο αργότερα (2001). Αλλά από τότε μέχρι σήμερα δεν άλλαξε κάτι βασικό: Ο Ολυμπιακός και επί ημερών ιδιοκτησίας των αδελφών Αγγελόπουλου συνέχισε να είναι μια από τις ομάδες που απαρτίζουν τον σκληρό πυρήνα της Ευρωλίγκα. Ακόμη και στην πρόσφατη διαμάχη με τη ΦΙΜΠΑ που οδήγησε στη δημιουργία μιας κλειστής Ευρωλίγκα πριν από μια διετία ο Ολυμπιακός ήταν από τις ομάδες που πρώτες έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν την πίστη τους στον Μπερτομέου και την Ευρωλίγκα.
Είναι φανερό ότι πολύ δύσκολα στο μέλλον θα υπάρξουν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών. Αλλά ανεξάρτητα από την πολεμική που έχει ξεκινήσει ο Γιαννακόπουλος γνωρίζει πολύ καλά ότι ακόμη και αν αποχωρήσει μόνος του από την Ευρωλίγκα δεν θα έχει κερδίσει απολύτως τίποτα αντίθετα θα χάσει πολλά σε επίπεδο και οικονομικό και πρεστίζ! Αλλά αν καταφέρει να τον ακολουθήσουν στον ανένδοτο αγώνα του και άλλα κλαμπ τότε θα έχει πετύχει πραγματικά κάτι. Αλλά η συγκεκριμένη υπόθεση είναι ακόμη στα χαρτιά και μια θεωρία που κανείς δεν μπορεί να πει αυτή τη στιγμή με βεβαιότητα αν θα γίνει και πραγματικότητα! Οπότε και η δική του απόφαση να γίνει μπροστάρης στην κίνηση απόσχισης δεν θα είναι πολύ εύκολη!
Το συμπέρασμα είναι μάλλον απλό: Η Ευρωλίγκα έχει ανάγκη τον Παναθηναϊκό και ο Παναθηναϊκός την Ευρωλίγκα, ανεξάρτητα από τις δημόσιες τοποθετήσεις και την ανοιχτή αντιπαράθεση. Χρειάζονται πολύ περισσότερα για να χωρίσουν οριστικά και αμετάκλητα οι δρόμοι τους. Για την ώρα, είναι υποχρεωμένοι να συνυπάρχουν σε μια ισορροπία… τρόμου. Το σίγουρο είναι ότι κανείς από τους δύο (για την ώρα) και για λόγους εντυπώσεων και όχι ουσίας δεν δείχνει διατεθειμένος να κάνει πίσω.