Ο Ολυμπιακός φέτος είναι ένα μεγάλο αίνιγμα. Το καλοκαίρι κινήθηκε πολύ στοχευμένα κι έκανε μεταγραφές που τουλάχιστον με γυμνό μάτι, μοιάζουν ουσίας. Πήρε έναν κανονικό πλέι μέικερ τον Γουόκαπ κι έναν κανονικό ψηλό τον Φαλ, που μετά τον Μιλουτίνοφ δεν είχε ποτέ. Κράτησε το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού του κορμού (Σλούκα, Βεζένκοφ, Λαρεντζάκη, Παπανικολάου, Πρίντεζη) και θεωρητικά πάντα θα ζητήσει ποιότητα στην επίθεση από μια άλλη σημαντική μεταγραφή αυτή του Τάιλερ Ντόρσι.
Απέναντί του μια ομάδα που παραδοσιακά αξίζει τον σεβασμό όλων. Η Μπασκόνια είναι το ζωντανό παράδειγμα της ποιοτικής ομάδας που δεν ξοδεύει αλόγιστα ποσά. Πάλι κινήθηκε ουσιαστικά στις μεταγραφές. Πήρε τον Μπάλντγουιν που σεζόν με την σεζόν ανεβαίνει σκαλοπάτια, γύρισε πίσω τον Γκρέιτζερ, που επιτέλους έκανε σεζόν χωρίς σοβαρό τραυματισμό, ενισχύθηκε στο μακρινό σουτ με τον Μαρίνκοβιτς από την Βαλένθια και κράτησε επίσης τον βασικό της κορμό από πέρσι.
Ο Ολυμπιακός με το “καλημέρα” καλείται να δείξει που φτάνουν τα πόδια του. Απέναντί του έχει μια ομάδα δείκτη της αξίας του, αφού η Μπασκόνια είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο για να ορίσεις που μπορείς να φτάσεις. Φυσικά κι είναι ακόμα πολύ νωρίς στη σεζόν, οι ομάδες δεν είναι καν 100% σχηματοποιημένες κι ίσως η νίκη ή ήττα να μην ορίζουν τίποτε. Ορίζει όμως, η εμφάνιση κι ο βαθμός ετοιμότητας σε άμυνα κι επίθεση.