Με καταγεγραμμένες 16 τελικές προσπάθειες, 11 εκ των οποίων μέσα από την περιοχή (8 σουτ και 3 κεφαλιές) κι άλλες 5 εκτός αυτής, ο Ατρόμητος παρουσίασε στην φίλαθλη Ελλάδα ένα από τα πιο παραγωγικά του παιχνίδια απέναντι στον πρωταθλητή Ελλάδος. Κι όμως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να χαρίσουν τη νίκη στους κυανόλευκους.
Τα δύο γκολ που έβαλε η ομάδα του Κάναντι στους ερυθρόλευκους φαντάζουν λίγα βάσει συνολικής εικόνας των δύο ομάδων και σίγουρα το αποτέλεσμα στο Περιστέρι νιώθουν ότι τους αδικεί. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο, μία ατομική ενέργεια του Μάριν και μια ολιγωρία στην περιοχή, μετά το πέναλντι που απέκρουσε ο Γιαννιώτης, στέρησαν δύο βαθμούς από τον Ατρόμητο.
Θα σταθώ όμως στη δήλωση του Θοδωρή Βασιλακάκη αμέσως μετά το τέλος του αγώνα: «Δεν ξέρω αν ήταν το καλύτερό μας παιχνίδι, ξέρω όμως ότι ήταν ένα ματς το οποίο χάρηκαν όλοι φίλαθλοι και όχι μόνο οι δικοί μας. Προσωπικά το χάρηκα κι εγώ πολύ.» Σε αυτές τις φράσεις συνοψίζεται όλη η ουσία του ποδοσφαίρου (τόσο για τους ποδοσφαιριστές όσο και για τους φιλάθλους).
Οι συνεργασίες που έβγαλαν και σε αυτό το παιχνίδι οι παίκτες του Ατρόμητου (ιδιαίτερα από τα αριστερά), οι μοναδικές κινήσεις του Ουάρντα, του Ντιγκινί και του Βασιλακάκη, η τακτική προσήλωση στο πλάνο του Κάναντι και η επικοινωνία μεταξύ των παικτών ήταν εντυπωσιακά. Απέναντι σε μια ομάδα που δεν κλείστηκε (όπως η πλειοψηφία που έχει απέναντί της τον Ατρόμητο) βγήκε η ποιότητα της ομάδας.
Η κατακλείδα όμως λέει ότι άλλο ένα ευρωπαϊκό set point χάθηκε και στις εννιά αγωνιστικές που απομένουν θα πρέπει να διατηρηθεί ως κόρη οφθαλμού η διαφορά ασφαλείας που επί του παρόντος έχει η ομάδα από τον Πανιώνιο. Το πρόγραμμα είναι δύσκολο, οπότε ως το τέλος θα χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.