Το πόσο άρρωστος είναι ο οργανισμός που λέγεται Ολυμπιακός προέκυψε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο χθες στο φινάλε του αγώνα με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.
Ο Ούρος Τζούρτζεβιτς αγνόησε τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος και συμπαίκτη του Καρίμ Ανσαριφάρντ, αλλά και τον υπηρεσιακό προπονητή Χρήστο Κόντη, πήρε την μπάλα μετά το πέναλτι που καταλόγισε ο Τζήλος σε βάρος του Χατζηισαϊα, την έστησε στην άσπρη βούλα και ως μάγκας Σέρβος γκολτζής (τρομάρα του) την έστειλε χωρίς να πάρει φόρα στη γωνία που εύκολα είχε μαντέψει ο Γιαννιώτης.
Αν δεν εμφανιζόταν ο ψύχραιμος Χατζισαφί να την περάσει με ύψος προς τον ουρανό της εστίας του Ατρόμητου ο Ολυμπιακός θα είχε χάσει ένα ακόμα παιχνίδι.
Φυσικά και με το 2-2 οι ερυθρόλευκοι είναι οριστικά εκτός διεκδίκησης τίτλου. Όχι γιατί δεν έχουν μαθηματικές ελπίδες, αλλά γιατί δεν έχουν πλάνο!
Το μοναδικό πλάνο που υπηρέτησε σωστά εφέτος η ομάδα του Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν να πάρει την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και τα 30 εκ ευρώ της συμμετοχής. Έκτοτε η ποδοσφαιρική λογική αγνοείται στον Πειραιά.
Από τον μεταγραφικό σχεδιασμό, μέχρι τις αλλαγές προπονητών όλα ήταν ένα λάθος.
Αγωνιστικά η ομάδα έχει μάθει να κερδίζει (όσα ματς κέρδισε) από τις προσωπικές ενέργειες των ποδοσφαιριστών της κι όχι επειδή υπηρετεί ένα κανονικό πλάνο μέσα στο γήπεδο, όπως οι ανταγωνιστές της.
Είναι απίστευτο πως μια ομάδα με στόπερ τους Μποτία (1.88), Ένγκελς (1.94), Νικολάου (1.85), Σισέ (1.97), Βούκοβιτς (1.95), Ρέτσο (1.85) και τερματοφύλακες τον Καπίνο (1.95) και τον Προτό (1.83) δέχεται διαρκώς γκολ από αέρος, με στημένες μπάλες χωρίς να πηδά ούτε… εφημερίδα στην περιοχή της!
Ειλικρινά είναι να απορεί κανείς για το “τι δουλειά γίνεται στο Ρέντη” όταν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το 60% και πλέον των τερμάτων προέρχεται από τις στημένες φάσεις και λιγότερο από το 40% σε σετ παιχνίδι ανάπτυξης, το οποίο επίσης δεν έχει δουλευτεί στον Ολυμπιακό, που πελαγοδρομεί για να μπει με αξιώσεις στην περιοχή των αντιπάλων του.
Γιατί μπορεί η διοίκηση να θεωρεί ότι έχει απέναντί της την ΕΠΟ, την κυβέρνηση και τον Θεό τον ίδιο, αλλά διαβολε ας κάνει η ομάδα τα βασικά μέσα στο γήπεδο! Αμ δε.
Βλέπεις τον Ατρόμητο του Κάναντι και τον Αστέρα του Παντελίδη και καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για δουλεμένες ομάδες. Και οι 11 παίκτες που βρίσκονται στο γήπεδο κινούνται αρμονικά και με απόλυτη συνοχή γραμμών προς το σημείο που παίζεται η μπάλα.
Έτσι ότι και να συμβεί είναι έτοιμοι είτε να αμυνθούν, είτε να επιτεθούν δημιουργώντας αν όχι υπεραριθμία έναντι των αντιπάλων τους, τουλάχιστον ισορροπία.
Στον Ολυμπιακό η ισορροπία είναι άγνωστη λέξη. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Γραμμές σκορποχώρι και ποδοσφαιριστές να διανύουν εκατοντάδες μέτρα χωρίς λόγο και σκοπό εντός αγωνιστικού χώρου, με αποτέλεσμα να ξεφουσκώνουν πιο γρήγορα.
Οπότε καλά τα όποια… Αλαφούζια άλλοθι για τους κακούς Έλληνες διαιτητές, αλλά και λίγη αυτοκριτική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.