Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Άρης πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν έφτασε σε κομβικό σημείο. Σε ένα σημείο, που οι “κίτρινοι” σε όλα τα επίπεδα πρέπει να πάρουν άμεσα αποφάσεις για να σωθεί η χρονιά, πριν είναι αργά και δεν γυρίζει το πράγμα. Καμία ομάδα δεν βρέθηκε στο καναβάτσο από τη δεύτερη αγωνιστική, όμως, στην προκειμένη περίπτωση οι συνθήκες είναι ειδικές.
Γυρνώντας το χρόνο δύο μήνες περίπου πίσω, θυμάται κανείς τον άδοξο -με τον τρόπο που ήρθε- αποκλεισμό από την Αστάνα, στον 2ο μόλις προκριματικό γύρο του Europa Conference League. Ο στόχος, τότε, ήταν ο Άρης να προχωρήσει όσο πιο μακριά γίνεται στο νεοσύστατο θεσμό και ει δυνατόν να μπει στους ομίλους. Κάτι που δεν έγινε.
Δόθηκε συγχωροχάρτι στην ομάδα από τη διοίκηση, που όχι μόνο δεν τα παράτησε, αλλά φρόντισε να ενισχύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ρόστερ, σα να είχαν προκριθεί οι “κίτρινοι”. Στόχος, φυσικά, ήταν ένας: να έχει καλή πορεία στο πρωτάθλημα και να διεκδικήσει την κατάκτηση του Κυπέλλου. Να πάει καλά, δηλαδή, εντός συνόρων.
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε, όμως, η αγωνιστική ανάκαμψη δεν ήρθε. Ισοπαλία με αντίπαλο τον ΟΦΗ εντός έδρας και ήττα εκτός από τον Ιωνικό. Στον πρώτο αγώνα, οι “κίτρινοι” είχαν 66% κατοχή της μπάλας και 16 τελικές, έναντι 3 του ΟΦΗ. Στον δεύτερο αγώνα είχαν 68% κατοχή και 7 τελικές, έναντι 2 του Ιωνικού. Γκολ δεν έβαλαν σε κάποιο από τα δύο παιχνίδια, με αποτέλεσμα να μείνουν στο 0-0 στο πρώτο και να ηττηθούν 1-0 στο δεύτερο -με τον αντίπαλο να έχει κάνει, όπως σημειώσαμε, δύο τελικές.
Είναι φως φανάρι ότι κάτι δεν πάει καλά. Με το βάρος του ευρωπαϊκού αποκλεισμού, αλλά τον απαραίτητο χρόνο η ομάδα να επουλώσει τις πληγές της, και με σπουδαία ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού σε όλες τις γραμμές εν όψει της έναρξης του πρωταθλήματος, όλοι περίμεναν ότι η εικόνα θα ήταν άλλη. Ο ένας βαθμός στα δύο ματς, με μηδέν (0) ενεργητικό, ασφαλώς και δημιουργεί προβληματισμό.
Κατ’ αρχάς, προβληματίζεται η διοίκηση, που έκανε σοβαρή επένδυση. Προβληματίζεται πρωτίστως για την τεχνική ηγεσία. Να προχωρήσει σε αλλαγή; Είναι δόκιμο να το πράξει άμεσα; Υπάρχουν φωνές που κάνουν λόγο για υπομονή. Είναι κι αυτός ένας τρόπος αντίδρασης. Το βέβαιο είναι ότι η διοίκηση νωρίς νωρίς βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι και πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο θα πάρει. Δεν είναι ό,τι καλύτερο γι’ αυτήν να σκέφτεται έτσι, τη στιγμή που έχει κι άλλα να διαχειριστεί, όπως την εξάλειψη της ποινής αφαίρεσης βαθμών ή/και το θέμα Ντουρμισάι…
Κατά δεύτερο λόγο προβληματίζεται η τεχνική ηγεσία. Έχει δουλέψει το προηγούμενο διάστημα σε συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο. Είναι φανερό ότι αυτό δεν βγαίνει. Άρα, πρέπει να το αλλάξει. Τα παιχνίδια, όμως, σε αυτή τη φάση είναι συνεχή. Ακολουθεί πολύ γρήγορα το πρώτο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (22/9) και αμέσως μετά άλλη μία δύσκολη εκτός έδρας αναμέτρηση, με τον Ατρόμητο (27/9). Εφόσον συνεχίσει στο τιμόνι ο Άκης Μάντζιος, οφείλει να πάρει άμεσες αποφάσεις. Ούτε γι’ αυτόν είναι ό,τι καλύτερο.
Όσο για τους παίκτες, κι αυτοί έχουν τις ευθύνες τους. Πρέπει να το…πάρουν αλλιώς. Να κατανοήσουν ότι είναι (και) στο χέρι τους να το αλλάξουν. Ακόμη κι οι νεότεροι στο ελληνικό πρωτάθλημα, μετά τα δύο στραπάτσα έχουν την εμπειρία (γιατί όλοι σχεδόν είναι έμπειροι και με σπουδαίες ποδοσφαιρικές παραστάσεις) να καταλάβουν ότι κάτι περισσότερο οφείλουν να κάνουν στο τερέν.
Ο πανικός είναι βέβαιο ότι δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Από την άλλη, όμως, δεν γίνεται να μην παρθούν αποφάσεις. Μια κάποια αντίδραση πρέπει να βγει από όλους. Ειδάλλως, ο Άρης θα τρέχει και δεν θα φτάνει…
