Ζούμε στην εποχή της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης των φιλοσόφων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών εκφράζουν τις απόψεις τους για ότι κινείται – παρέα με τη γη – αγνοώντας τη χρησιμότητα της σκέψης πριν ανοίξουν το στόμα τους μέσω… πληκτρολογίου.
Ο Γάλλος λογοτέχνης Ονορέ ντε Μπαλζάκ συγκαταλέγεται στους θεμελιωτές του ρεαλισμού και είχε πει πως «όταν μιλάς μόνο εσύ θα έχεις πάντα δίκιο».
Μιλώντας συνέχεια, σχολιάζοντας χωρίς σκέψη, πέφτεις σε… χαντάκια και προκαλείς ανεπανόρθωτη – κάποιες φορές – ζημιά.
«Όπως λέει και η κινέζικη παροιμία, εάν πήρες λάθος δρόμο μπορείς να επιστρέψεις. Εάν είπες λάθος λέξη, τίποτα δε μπορείς να κάνεις». Πόσοι και πόσοι έκαναν αναρτήσεις και πάτησαν διαγραφή. Κρίμα που τα… social γραπτά (αν θες) δε μένουν.
Η «ρετσινιά» της ηλιθιότητας που μπορεί να πετάξεις όμως μένει. Όσο γρήγορα κι αν… την ακούσεις και το σβήσεις, η ταχύτητα της διαπίστωσης του όχλου για την βλακεία που σε δέρνει και το κόμπλεξ που κουβαλάς είναι μεγαλύτερη.
«Μία μόνο λέξη μπορεί να προκαλέσει καίριο πλήγμα είπε ο Λούθηρος, ενώ ο Χίλων ανέφερε «να μη λες πάντα ό’ τι σκέπτεσαι. Να σκέπτεσαι όμως πάντα ό’ τι λες».
Χωρίς να σκέφτεσαι αυτά που λες-γράφεις οφείλεις να πληρώσεις και το τίμημα.
Εισαγγελέας social media δεν πρόκειται να υπάρξει. Ούτε όσων αναπαράγουν την ατομική social ηλιθιότητα κάθε κομπλεξικού ανθρώπου που μη έχοντας την παραμικρή δημιουργικότητα να ασχοληθεί με κάτι άλλο ή ελάχιστο σεβασμό σε οτιδήποτε συνυπάρχει με αυτόν στον πλανήτη.
Σε τέτοιες στιγμές δημόσιας έκφρασης ατομικής βλακείας, μικρότερη σημασία στο ποιος μιλάει, πως το λέει και τι λέει έχει το τρίτο…
