Σε κάποια από τις προηγούμενες βόλτες που είχαμε κάνει στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και στους τελικούς είχα χαρακτηρίσει τον δρόμο των Μπακς ανηφορικό και δύσκολο διότι τότε οι “ήλιοι” ήταν μπροστά με 2-0 στην σειρά και πήγαιναν στο Μιλγουόκι με το “ύφος” της ομάδας που ελέγχει τις καταστάσεις και που αν έκανε μια νίκη ακόμα ουσιαστικά θα τελείωνε και την σειρά, γεγονός που όντως θα ίσχυε σε έναν τεράστιο βαθμό αφού καμία ομάδα δεν έχει επιστρέψει από ένα 3-0.
Ο δρόμος συνεχίζει να είναι δύσκολος για τους Μπακς αυτό δεν θα μπορούσε να αλλάξει αφού μιλάμε για τους τελικούς του κορυφαίου πρωταθλήματος στον πλανήτη, αυτό που έχει φύγει πλέον είναι η…ανηφόρα, πράγμα όχι μικρό διότι πλέον ο Γιάννης και τα “ελάφια” του μπορούν κοιτώντας στην ευθεία να δούνε αυτό για το οποίο μοχθούν, που δεν είναι άλλο από το τρόπαιο.
Το Μιλγουόκι άλλαξε τα δεδομένα μετέφερε πλέον άγχος, σκέψη και προβληματισμό στην άλλη πλευρά, αρχικά με μια ευρεία νίκη και στην συνέχεια με μια ακόμα, διαφορετικής υφής που ήρθε ενώ όλοι περίμεναν την…οργισμένη αντίδραση των Σανς μετά την πρώτη ήττα στο “Fiserv Forum”.
Η ομάδα του Μόντι Ουίλιαμς βγήκε στο παρκέ για να μην επιτρέψει μια παρόμοια κατάσταση όπως στο τρίτο ματς, προσαρμόστηκε πλήρως επάνω στον Γιάννη με μια…σειρά παικτών που προσπαθούσαν συνεχώς να τον αναχαιτίσουν αλλά τίποτα δεν ήταν αρκετό ώστε να τους δώσει την νίκη σε μια αναμέτρηση που έδειχναν να ελέγχουν στην μεγαλύτερη διάρκεια της.
Οι Μπακς λοιπόν αφαίρεσαν την…ανηφόρα που είχαν μπροστά τους και τους έκρυβε το τρόπαιο και πλέον μπορούν να το κοιτάζουν και να μην παίρνουν τα μάτια τους από αυτό μέχρι και την ώρα που θα το αγγίξουν. ΠΡΟΣΟΧΗ ο δρόμος δεν είναι πλέον ανηφορικός αλλά παραμένει πολύ πολύ δύσκολος με το Μιλγουόκι ίσως να δείχνει ότι μπορεί να ανατρέψει πλήρως την κατάσταση…για να δούμε.
