Πέρασαν 17 χρόνια. Είναι σαν χθες. Η αγωνία για τη σέντρα στη δεύτερη φορά σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Ελλάδας. Η προσμονή τόσων χρόνων. Με τη μουρμούρα για τις επιλογές του Ότο. Κλασικά εικονογραφημένα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ελλάδα.
Πέρασαν 17 χρόνια. Δε θυμάσαι τι έκανες πριν τη σέντρα, θυμάσαι τα πάντα με κινηματογραφική ταχύτητα μετά το πρώτο λάκτισμα. Σαν όνειρο. Σαν χθες. Σε συνεπήρε η μαγεία στο πανί. Το απρόβεπτο σενάριο. Η πλοκή. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ελλάδα.
Πέρασαν 17 χρόνια. Στην πρεμιέρα με την Πορτογαλία στο Πόρτο είναι ο Γιώργος και ο Άγγελος. 2-0 στο 51′. Έπος. Τη δεύτερη αγωνιστική είναι ο Άγγελος. Ιοσπαλία με την Ισπανία. Μύθος. Με Τη Ρωσία στο Φάρο σκοράρει ο Ζήσης. Χάσαμε. Δεν ξέρεις τι λες. Παραμιλάς. Περάσαμε. Απόλαυση. Το σενάριο έχει βάση. Οι πρωταγωνιστές είναι πολλοί. Ο σκηνοθέτης ζουμάρει στα κατάλληλα πρόσωπα. Ελλάδα.
Πέρασαν 17 χρόνια. Δεν ξεκολλάς από την τηλεόραση. Έχεις κολλήσει στο έργο. Βρε λες; Με τη Γαλλία είναι πάλι ο Άγγελος. Σχέδιο. Με την Τσεχία ο Τραϊανός. Ικανότητα. Με την Πορτογαλία στον τελικό ο Άγγελος. Οξυδέρκεια. Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές. Ομαδάρα. Τσιμπιέσαι. Εμείς; Οι άμπαλοι; Οι άσχετοι; Που δεν μπορούμε να αλλάξουμε δυο μπαλιές στα πέντε μέτρα; Εμείς;
Πέρασαν 17 χρόνια. Σαν χθες. Εμείς ρε; Οι παιχταράδες; Οι άπαιχτοι; Οι φοβεροί και τρομεροί και ακατανίκητοι; Τι σας κάναμε ωρέ; Μοιράζουμε αυτόγραφα. Πανζουρλισμός. Ζήτω ο Ότο, η διοίκηση, ζήτω οι παίκτες, ζήτω η κυβέρνηση, ζήτω το έθνος. Ζήτω, Μπράβο σε όλους. Ντελίριο. Ελλάδα.
Πέρασαν 17 χρόνια. Σαν όνειρο αναπολείς. Και θυμάσαι. Τους πρωταγωνιστές. Τις στιγμές. Που ήσουν. Τι έκανες. Στους δρόμους. Υποδοχή. Ρίξτε τα τείχη. Δεν έχει αλλάξει κάτι. Τα ίδια κάνεις 17 χρόνια τώρα. Ζήσαμε τη στιγμή της μαγείας. Της απόλυτης ανατροπής. Της ιστορικής καταγραφής. Της μεγαλύτερης έκπληξης στην ιστορία. Και επιστρέψαμε στην καθημερινότητα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ελλάδα. Πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2004. Ζήτω.
