Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι χωρίς να έχει τα επιθυμητά επίπεδα ενέργειας στο παιχνίδι του, κάτι που είχαν και με το παραπάνω οι Αυστριακοί. Πριν τη σέντρα ήταν γνωστό ότι η Σάλσμπουργκ πιέζει με αποτελεσματικότητα ψηλά στο γήπεδο και αυτό επιχείρησε να κάνει κόντρα στον Ολυμπιακό.
Με τον Καμαρά να είναι κοντά στον Ελ Αραμπί, έμειναν Πέπε και Μπουχαλάκης απέναντι σε μια ομάδα που πίεζε με περισσότερους παίκτες στον άξονα και δημιούργησε προϋποθέσεις με κλεψίματα και πίεση στη μπάλα.
Ο Σεμέντο είχε προβλήματα απέναντι στην ταχύτητα του Κοϊτά και οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν απέναντί τους μια έτοιμη ομάδα με υψηλή ένταση στο παιχνίδι της και αποτελεσματικότητα σε αμυντική και επιθετική μετάβαση. Στην άλλη πλευρά του γηπέδου κατάφερε να δημιουργήσει στιγμές με τους εξτρέμ (Μασούρα και Ρατζέλοβιτς) και σημαντικότερη ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο με τον Ελ Αραμπί.
Τα γκολ των Αυστριακών ήρθαν από κόντρες της μπάλας στο πρώτο ημιχρονο, το πρώτο από αυτά σε στατική φάση, αμφότερα όμως ξεκίνησαν από λάθη στην κατοχή μπάλας του Ολυμπιακού που έδωσαν ευκαιρία στο ανοιχτό γήπεδο στους πρωταθλητές Αυστρίας.
Η εικόνα άλλαξε αρκετά στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός στη γενική εικόνα στάθηκε καλύτερα από τη Σάλσμπουργκ, όμως και πάλι δεν ήταν αποτελεσματικός στις φάσεις που δημιούργησε, με σημαντικότερη το δοκάρι του Τσούμιτς.
Ο Κούντε είναι το μεγαλύτερο κέρδος του Μαρτινς από την αναμέτρηση. Έπαιξε για πρώτη φορά και σε μια ενδεκάδα που ίσως δεν ξαναδούμε να χρησιμοποιεί ο Πορτογάλος προπονητής. Παρουσίασε διαφορετικούς τρόπους δημιουργίας, τόσο με τη μπάλα στα πόδια και κάνοντας μέτρα μαζί της η προστατεύοντας την στην πίεση των αντιπάλων, όσο και με γρήγορη σκέψη και μοίρασμα παιχνιδιού για τους συμπαίκτες του.
Μάλλον δε θα αργήσουμε να δούμε δοκιμή του στον άξονα σε 4-4-2, σχηματισμό που αρέσει στον Μαρτίνς και λογικά θα χρησιμοποιήσει αρκετά εφέτος.
Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν «προίκα» θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία από το συγκεκριμένο παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που βρίσκεται σε επίπεδο Champions League τα τελευταία αρκετά χρόνια.
Ο Μαρτίνς προφανώς σημείωσε αδυναμίες (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο στο ανασταλτικό κομμάτι και την έλλειψη έντασης στο παιχνίδι) όμως είδε και παίκτες που δοκιμάζει σε αυτή την προετοιμασία να αφήνουν υποσχέσεις.
Πέρα από τον Κούντε που προαναφέραμε, ο Μάρκοβιτς ήταν για μια ακόμη φορά θετικότατος στο κέντρο της άμυνας και όσο κερδίζει χρόνο και αυτοπεποίθηση δείχνει ότι θα βελτιώνεται.
Ο Αποστολόπουλος πρόσθεσε ένα ακόμη καλό ημίχρονο στην παρουσία του στην Αυστρία.
Ο Τσούμιτς δεν πέρασε απαρατήρητος, όμως δείχνει ότι χρειάζεται μεγαλύτερο διάστημα προσαρμογής για να παρουσιάσει το πλήρες αγωνιστικό του πρόσωπο.
Σταθερή αξία στην άμυνα των «ερυθρόλευκων» ο Παπασταθόπουλος.