Αν ρίξουμε μια ματιά στην πλειοψηφία των ομάδων που βρίσκονται στα ημιτελικά και στις δυο περιφέρειες τότε θα αντιληφθούμε ότι υπάρχει αρκετό νέο αίμα και σε παρουσία οργανισμών, αλλά και πολλών νέων παικτών που έχουν αρκετά γόνιμα χρόνια μπροστά τους ώστε να πρωταγωνιστήσουν και να μας χαρίσουν πολλές δυνατές μπασκετικές στιγμές ας τα πάρουμε όμως με την σειρά.
Το Φοίνιξ βρέθηκε για τελευταία φορά στους ημιτελικούς της Δύσης και γενικά στην post season το 2010, την συγκεκριμένη σεζόν έφτασε μέχρι τους τελικούς της περιφέρειας όπου και αποκλείστηκε από του Λέικερς. Το σύνολο του Ουίλιαμς λοιπόν σίγουρα αποτελεί μια νέα και ελκυστική παρουσία που έχει και αρκετό μέλλον μπροστά της αφού οι περισσότεροι παίκτες του βρίσκονται σε εξαιρετική ηλικία όπως οι Μπούκερ, Έιτον και Μπρίτζες και ο ηγέτης των “ήλιων” παρότι βαδίζει στα 37 του χρόνια να είναι σε πολύ καλή κατάσταση και να δείχνει έτοιμος να ηγηθεί και στις επόμενες προσπάθειες της ομάδας.
Οι Νετς αποτελούν μια διαφορετική περίπτωση διότι ή απουσίαζαν από την post season όπως έγινε για μια 3ετία από το 2015 εως το 2018 είτε αποκλείονταν μόλις στον πρώτο γύρο όπως γινόταν στα δυο επόμενα χρόνια. Πλέον το Μρούκλιν μετά από τις προσθήκες που έκανε και την τεράστια ποιότητα με την οποία “βάρυνε” το ρόστερ του είναι ένα από τα μεγαλύτερα φαβορί ώστε να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου και αν διατηρηθεί η συγκεκριμένη σύνθεση ή μέρος αυτής (Ντουράντ, Ίρβινγκ) τότε σίγουρα και μέσα στα επόμενα χρόνια θα είναι μια από τις πιο υπολογίσιμες δυνάμεις σε ολόκληρο το ΝΒΑ.
Η Γιούτα εάν εξαιρέσουμε την 4ετία που έμεινε εκτός playoffs (2012-16) έχει μια συνέπεια από εκεί πέρα στις παρουσίες της στην post season αλλά όχι με αυτήν την εικόνα και τον χαρακτήρα που δείχνει φέτος.Το μεγαλύτερο επίτευγμα των “Μορμόνων” θα το βρούμε στο μακρινό 2007 με την τότε πρόκριση αλλά και αποκλεισμό στους τελικούς της Δύσης από το Σαν Αντόνιο. Η ομάδα του Κουίν Σνάιντερ πλέον έχει ανέβει σε ένα διαφορετικό επίπεδο με ένα ομοιογενές σύνολο που πλέον φέρνει και αποτελέσματα με τους Τζαζ να τερματίζουν στην πρώτη θέση ολόκληρου του ΝΒΑ μετά την λήξη της κανονικής περιόδου. Και εκεί το μέλλον είναι μπροστά με τον ηγέτη (Μίτσελ) στην καλύτερη ηλικία και το υπόλοιπο ρόστερ με πολλά και δημιουργικά χρόνια μπροστά του.
Οι Σίξερς και αυτοί έχουν ωριμάσει, προχώρησαν σε τομές με την αλλαγή του Μπρετ Μπράουν και την έλευση του Ντόκ Ρίβερς και πλέον ψάχνουν την καθιέρωση και μέσω αυτής τον δρόμο προς την κορυφή. Μεγαλύτερη επιτυχία τους στο πολύ μακρινό 2001 όπου και ηττήθηκαν στους τελικούς του ΝΒΑ με 4-1 από τους Λέικερς, από εκεί και πέρα η Φιλαδέλφια είτε έμενε εκτός post season είτε η διαδρομή της σταματούσε συνήθως στα ημιτελικά της Ανατολής. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι ηγέτες είναι στην πιο γόνιμη ηλικία (Εμπίντ 27, Σίμονς 24) και το υπόλοιπο ρόστερ εξαιρετικά ποιοτικό ώστε με τους κατάλληλους χειρισμούς να αποτελέσει μια από τις σταθερές δυνάμεις της Ανατολικής περιφέρειας.
Το Ντένβερ έχει αποκτήσει ξεκάθαρα το DNA του ηγέτη του και MVP της Λίγκας πλέον (Γιόκιτς) και όσο αυτός είναι υγιής τότε ολόκληρη η ομάδα θα βαδίζει σε σωστά και…ανηφορικά μονοπάτια. Επίσης θα πρέπει να σταθούμε ακόμα σε δυο κομμάτια, στην πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια ο Μάικ Μαλοόυν και στην μεγάλη ατυχία που είχαν και πάλι φέτος με τον τραυματισμό του Τζαμάλ Μάρει. Οι Νάγκετς έχουν δυο “ίδιες” στιγμές στα τελευταία χρόνια αμφότερες με αρνητικό φινάλε, αναφέρομε στους αποκλεισμούς από το Λος Άντζελες στους τελικούς της Δύσης το 2009 και το 2020.
Μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και ελπιδοφόρα περίπτωση ομάδας είναι η Ατλάντα. Μετά από το εξαιρετικό σύνολο που είχαν παρουσιάσει τα “γεράκια” υπό τις οδηγίες του Μάικ Μπούντενχολζερ και αναφέρομαι κυρίως στο 2015, στην συνέχεια υπήρξε μια κάμψη και τρεις σεζόν που βρήκαν την ομάδα εκτός post season με τα δεδομένα τώρα να έχουν μια άλλη, θετική χροιά. Και εδώ τα χρόνια που θα ακολουθήσουν αν βεβαίως απάντες παραμείνουν υγιείς και υπό την ίδια μπασκετική στέγη σίγουρα θα έχουν πολλές όμορφες μπασκετικές εικόνες να προσφέρουν, οι Γιάνγκ, Μπογκντάνοβιτς και Κόλινς παρέα με το υπόλοιπο ρόστερ αποτελούν μια εγγύηση για το μέλλον του οργανισμού.
Τέλος το Μιλγουόκι μετά από την ραγδαία άνοδο του Γιάννη αποτελεί μια δύναμη εξαιρετικά υπολογίσιμη στην Ανατολική περιφέρεια, η συνέχεια των “ελαφιών” είναι άμεσα εξαρτημένη από την παρουσία του ηγέτη τους και από τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν μετά από την έκβαση και της φετινής σεζόν με τον εμπόδιο των Μπακς που είναι στην συγκεκριμένη φάση οι Νετς να μοιάζει πολύ υψηλό με τους παίκτες του Μπούντενχόλζερ όμως να μοιάζουν αποφασισμένοι να δώσουν την μάχη μέχρι το τέλος.
