Μπορεί η εικόνα της Ιταλίας στο πρώτο ημίχρονο να ήταν υπεροχής, όμως βάσει κλασσικών ευκαιριών δεν εξελίχθηκε όπως θα περίμενε ο Μαντσίνι με δεδομένη την επιθετική διστακτικότητα των Τούρκων και την γενική εικόνα και κατοχή μπάλας της δικής του ομάδας. Δεν παύει όμως να είναι απλώς το πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα συνολικά της διοργάνωσης
Παρόλα αυτά οι Ιταλοί είχαν 14 τελικές προσπάθειες, έναντι καμίας των αντιπάλων τους. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη διαφορά (14) τελικών προσπαθειών σε πρώτο ημίχρονο αναμέτρησης τελικής φάσης ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μετά το 2004 όταν και οι Ολλανδοί είχαν 16 περισσότερες από τους Λετονούς.
Τη δική του ιδιαίτερη, σίγουρα όχι ευχάριστη ιστορία έγραψε ο Ντεμιράλ αφού είναι ο πρώτος παίκτης που σημειώνει με αυτογκόλ το παρθενικό γκολ της τελικής φάσης στην ιστορία των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Το 0-1 των Ιταλών ανάγκασε την ομάδα του Γκιουνές να ανεβάσει τις γραμμές της, ενώ μετά το 20λπετο της επανάληψης ο Τούρκος ομοσπονδιακός προπονητής ρίσκαρε ακόμη περισσότερο με τις αλλαγές του προκειμένου να αναζητήσει με όπλο την ταχύτητα γκολ ισοφάρισης απέναντι σε άμυνα με πολύ επιθετικούς μπάκ (Ντι Λορέντσο, Σπινατσόλα) και τους πιο έμπειρους της ομάδας Μπονούτσι και Κιελίνι).
Δεν πέρασαν δύο λεπτά από τη διπλή αλλαγή των Τούρκων για να δώσει ο Ιμόμπιλε τη χαριστική βολή, μετά την προειδοποιητική του Σπινατσόλα που βρήκε απάντηση από τον Τούρκο τερματοφύλακα.
Ο τρόπος που οι παίκτες του Μαντσίνι πίεζαν στη μπάλα και η ταχύτατη επιθετική μετάβαση ήταν στοιχεία που “φώναζαν” σε όλο το ματς όμως βρήκαν απόλυτη εφαρμογή στο γκολ του Ινσίνιε.
Η Ιταλία απέδειξε σε ένα ακόμη παιχνίδι, μετά από εκείνα των προκριματικών ότι είναι ομάδα αποτελέσματος. Κυρίως όμως ότι διαθέτει έναν προπονητή που έχει δουλέψει με τέτοιο τρόπο που η ομάδα του έχει απαντήσεις σε οποιαδήποτε μορφή αντιμετώπισης από τον αντίπαλο. Είτε ψηλά στο γήπεδο και με πίεση σε άλλες περιπτώσεις, είτε με κλειστή άμυνα όπως στο πρώτο παιχνίδι της διοργάνωσης με τους Τούρκους. Ίσως αυτή η ικανότητα προσαρμογής της ομάδας του Μαντσίνι στα δεδομένα, μαζί με την ατομική ποιότητα των παικτών που διαθέτει αλλά και το βάθος στον πάγκο, είναι αναμφίβολα σημαντικά όπλα για να κάνουν το… κάτι παραπάνω στη διοργάνωση.
