Σε θεωρητικό επίπεδο και με δεδομένο ότι δεν θα αλλάξει κάτι δραματικά, όσον αφορά τις εξαγγελίες του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα, η σεζόν των «ερυθρολεύκων» δείχνει να έχει φτάσει στο τέλος της. Έτσι λοιπόν και με τους Πειραιώτες εκτός οκτάδας στην Ευρωλίγκα δεν θα ήταν πρόωρο να δούμε τι επέλεξε το περασμένο καλοκαίρι ο Ντέιβιντ Μπλατ, τι τελικά πήρε και πως οι μεταγραφές αυτές οδήγησαν μαζί με τον υπάρχοντα κορμό σε μια από τις χειρότερες ευρωπαϊκές σεζόν της τελευταίας δεκαετίας.
Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος
Ήρθε σαν σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού που ήθελε να παίξει ο Ντέιβιντ Μπλατ. Καλός στο transition παιχνίδι, γενικά καλός σκόρερ και ο άνθρωπος που θα ξεκινούσε την μετά – Σπανούλη αγωνιστική εποχή της ομάδας. Πάνω σε όλα αυτά που του φορτώθηκαν χωρίς να έχει παίξει ούτε ένα ματς στην Ευρωλίγκα, σίγουρα απέτυχε. Φυσικά στην ομάδα έλαβαν υπόψιν τους ότι είναι η πρώτη χρονιά στα δύσκολα και από νωρίς είχαν συμφωνήσει πως ότι και να γίνει πρέπει να πάρει και δεύτερο χρόνο για να δείξει ποιος πραγματικά είναι. Ο Γκος έδειξε σημάδια πολύ καλού παίκτη, αυτό είναι αλήθεια. Είχε μάλιστα και σημαντικά παιχνίδια στα οποία προσπάθησε να γίνει πρωταγωνιστής, αυτό όμως που πραγματικά έδειξε είναι πως σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να βάλει όχι τα παπούτσια αλλά ούτε τις ιδρωμένες κάλτσες του Σπανούλη. Γι’ αυτό κι όσο προχωρούσε η σεζόν ο Μπλατ που είχε αποφασίσει να χρησιμοποιεί 15-20 λεπτά τον αρχηγό, τελικά κρεμόταν από πάνω του. Η επιλογή λοιπόν του Γκος γι’ αυτόν τον ρόλο αποδείχθηκε εντελώς λάθος. Προσοχή! Όχι η μεταγραφή του, του χρόνου αν μείνει, θα δείτε έναν διαφορετικό Γκος σίγουρα, η επιλογή όμως να πάρει φέτος αυτόν τον ρόλο δεν ήταν σωστή. Ίσως να ήταν πιο ομαλή η μετάβαση, αν είχε ακόμα έναν περιφερειακό σκόρερ μαζί του, ή αν είχε αντικατασταθεί ο soft Στρέλνιεκς με κάτι πιο αθλητικό και «μάχιμο».
Ζακ Λεντέι
Το αν κοστίζει 200.000 δολάρια ή 500.000 δολάρια σίγουρα δεν αφορά τους αντιπάλους που θα παίξουν μαζί του μπάσκετ. Αποκτήθηκε επειδή ήταν φθηνός και μπορούσε να παίξει δύο θέσεις. Αμ δε… Φθηνός ήταν αλλά αυτό δεν τον έκανε ποτέ του σέντερ. Ο ίδιος ο παίκτης από τις πρώτες του μέρες στην Ελλάδα δεν έκρυβε ότι είναι 4άρι. Ο Μπλατ παραδέχθηκε το λάθος του στην πράξη όταν άρχισε να τον χρησιμοποιεί σαν 4άρι και μόνο σε πολύ ιδιαίτερα σχήματα τον βάφτιζε «5». Με λίγα λόγια από την επιλογή του Λεντέι και έπειτα έπρεπε να θεωρηθεί δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός σε αυτή την θέση είχε μόνο τον Μιλουτίνοφ και τον Μπόγρη. Τίποτε άλλο! Η Νταρουσάφακα που τερμάτισε τελευταία στην θέση «5» έχει μεγαλύτερο βάθος λοιπόν από τον Ολυμπιακό που πάλευε να μπει στην 8άδα. Αν τώρα κρίνουμε τον Λεντέι σαν παίκτη βάση του μισθού του, ΟΚ καλός είναι, αλλά με τέτοιου είδους παίκτες ο Ολυμπιακός δεν ζει σε ένα πρωτάθλημα 30 αγώνων που όλοι χάνουν από όλους.
Άξελ Τουπάν
Ήρθε από μια φανταστική σεζόν κάνοντας για λογαριασμό του Γιασικεβίτσιους συγκεκριμένα πράγματα και έχοντας συγκεκριμένο ρόλο και χρόνο. Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανε ο Ολυμπιακός το περασμένο καλοκαίρι την οποία εκμεταλλεύτηκε σε ποσοστό όχι πάνω του 20%. Ο Γάλλος δεν βρήκε ποτέ ρόλο στον φετινό Ολυμπιακό, έπαιζε κάτι μεμονωμένα τρίλεπτα, στα οποία ήταν αδύνατον να δείξει ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Ακόμα και στον λίγο χρόνο που έπαιζε φαινόταν να μην έχει ελευθερία επιλογών και απλά συμπλήρωνε τον χρόνο για να ξεκουραστεί κάποιος. Τα αθλητικά του προσόντα δεν φάνηκαν σε καμία στιγμή της σεζόν, ενώ όταν προέκυψε κενό στην θέση «4» ο Μπλατ δεν τόλμησε να δουλέψει μαζί του σε αυτό το κομμάτι. Επομένως βάση χρησιμοποίησής του καταλήγουμε και πάλι σε μια αποτυχημένη καλοκαιρινή επιλογή.
Γιάνις Τίμα
Σε αυτή την περίπτωση ο ίδιος ο Ντέιβιντ Μπλατ επέπληξε τον εαυτό του, συναινώντας να πάει δανεικός στην Χίμκι. Το συμβόλαιο του Τίμα σε σχέση με το είδαμε από αυτόν, ή τι τον άφησε ο προπονητής του να δούμε είναι ένα τεράστιο φάουλ. Κοντά 2εκ. ευρώ που θα κάλυπταν όλες τις προηγούμενες ανάγκες που αναφέρονται στις μεταγραφές. Ένας παίκτης που δεν ξέχασε επίσης το μπάσκετ όπως κι ο Τουπάν, αλλά αποδεδειγμένα επιλέχθηκε χωρίς να είναι ξεκάθαρο από τον Μπλατ για το τι ακριβώς τον θέλει.
Αν ο Μπλατ λοιπόν έχει κάνει κάτι καλό από πλευράς μεταγραφών στον Ολυμπιακό, δεν το έκανε καλοκαίρι αλλά καταχείμωνο. Ο Μπριάντε Ουέμπερ είναι μια εξαιρετική περίπτωση φιλότιμου, γεμάτου ενέργεια Αμερικάνου. Δεν είναι παίκτης που θα διαβάσει τέσσερις πάσες στο πικ εν ρολ, όμως, είναι απαραίτητος και ίσως ότι καλύτερο ήρθε φέτος στο λιμάνι.