Είναι ένα ζήτημα που εξακολουθεί να διχάζει τους κριτικούς τέχνης σε όλον τον κόσμο, όμως ένα πρόγραμμα υπολογιστή κατάφερε να το «λύσει», δημιουργώντας τη δική του λίστα με τα πιο πρωτότυπα αριστουργήματα που έχουν φιλοτεχνηθεί ποτέ.
Ο αλγόριθμος-κριτικός τέχνης, που δημιουργήθηκε από επιστήμονες πληροφορικής στο πανεπιστήμιο Rutgers της Νέας Υόρκης, ανέλυσε 63.000 πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά -που έχουν δημιουργηθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας- για τα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά τους.
Ο αλγόριθμος αυτός κατέταξε πίνακες ζωγραφικής, όπως «Η κραυγή» του Έντβαρτ Μουνκ και τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν» του Πάμπλο Πικάσο ανάμεσα στους πιο δημιουργικούς που έχουν φτιαχτεί ποτέ, όμως την κορυφή της σχετικής λίστας κατέκτησαν τα έργα αφηρημένης τέχνης του Fernando Caldau.
Αριστουργήματα καλλιτεχνών, όπως ο Μονέ, Μιχαήλ Άγγελος και Γκόγια πήραν επίσης υψηλή βαθμολογία, όμως οι πίνακες των Albrecht Dürer και Jean Auguste Dominique Ingres δεν τα πήγαν και τόσο καλά.
Όπως αναφέρει η MailOnline, το πρόγραμμα εξέτασε οπτικά χαρακτηριστικά, όπως το χρώμα, η υφή, οι αναλογίες, η προοπτική και η χρήση της αντίθεσης, καθώς και τεχνικές, όπως οι πινελιές και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. Στη συνέχεια, συνέκρινε κάθε πίνακα με άλλους που είχαν παραχθεί την ίδια χρονική περίοδο, για να «εξετάσει» την πρωτοτυπία του.
Σε ορισμένες περιπτώσεις φάνηκε να συμφωνεί με τους κριτικούς τέχνης, όμως όχι σε όλες. Για παράδειγμα, ο πίνακας «Garden at les Lauves» του Πωλ Σεζάν –που θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 20ου αιώνα- κατετάγη σε πολύ χαμηλή θέση.
Έργα αφηρημένης τέχνης, όπως αυτά του Kazimir Severinovich Malevich αξιολογήθηκαν με πολύ υψηλή βαθμολογία, όπως επίσης και έργα πιο σύγχρονων καλλιτεχνών, όπως ο Roy Lichetenstein.
Οι ερευνητές Ahmed Elgammal και Babak Saleh, που δημιούργησαν το πρόγραμμα ανέφεραν τα εξής: «Το πιο σημαντικό συμπέρασμα αυτής της δουλειάς είναι ότι ο αλγόριθμος κατάφερε να αναδείξει με επιτυχία, ανάμεσα από χιλιάδες έργα, πίνακες ζωγραφικής που θεωρούνται δημιουργικά πρωτότυποι και με μεγάλη επιρροή. Και μάλιστα, το πέτυχε αυτό χωρίς να έχουν κωδικοποιηθεί γνώσεις για την τέχνη και την ιστορία της τέχνης στο input. Ο αλγόριθμος πέτυχε αυτές τις εκτιμήσεις με οπτική ανάλυση των έργων ζωγραφικής και λαμβάνοντας υπόψη τις ημερομηνίες τους και μόνο αυτές».