Κάθε χρόνο, υπάρχει μία μέρα στις Κάννες που η Κρουαζέτ φωτίζεται με έξτρα λάμψη. Μία ταινία που ο κόσμος (δημοσιογράφοι, άνθρωποι της αγοράς, αλλά και ντόπιοι) κατακλείζουν τους δρόμους γύρω από το Palais des Festivals με μία έξτρα δόση φανατισμού και star-struck ανυπομονησίας. Για να πιάσουν μία εικόνα, να ρίξουν μία φευγαλέα ματιά στον κόσμο του Χόλιγουντ.
Φέτος, η μέρα αυτή με την μεγάλη πρεμιέρα του «Once Upon a Time in Hollywood», της πολυαναμενόμενης νέας ταινίας του Κουέντιν Ταραντίνο.
Με πρωταγωνιστές τους Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Μπραντ Πιτ και Μαργκό Ρόμπι (και υπέροχους και πολλούς δευτεραγωνιστές – από τον Αλ Πατσίνο μέχρι τον Κερτ Ράσελ) ο Ταραντίνο μάς επιστρέφει στο καλοκαίρι του 1969 στο Χόλιγουντ. Και μάς συστήνει δύο συνεργάτες στα κινηματογραφικά πλατώ: τον Ρικ Ντάλτον (Λεονάρντο ΝτιΚάπριο), ηθοποιό ,τέως σταρ, τώρα στο μεταίχμιο της πτώσης του και τον κασκαντέρ Κλιφ Μπουθ (Μπραντ Πιτ) έναν «αληθινό» καουμπόη αντι-ήρωα με σκοτεινό παρελθόν, που δεν μασάει πια με το μύθο και διεκδικεί μόνο την ηρεμία του. Ο Κλιφ καλύπτει τον Ρικ εντός κι εκτός γυρίσματος. Είναι αυτός που τον προστατεύει, που τον οδηγεί, που μαζεύει τα κομμάτια του όταν τον βασανίζουν οι ανασφάλειες.
Δίπλα στην επαύλη του Ρικ, μετακομίζουν ο Ρόμαν Πολάνσκι με τη γυναίκα του Σάρον Τέιτ. Κι ό,τι ακολούθησε το καλοκαίρι του 1969 είναι γνωστό: η τραγική και σοκαριστική δολοφονία της από την «Οικογένεια του Τσαρλς Μάνσον». Το βίαιο τέλος στο «πάρτι» των 60ς. Το τέλος της sex, drugs and rock ‘n’ roll αθωότητας.
Ο Ταραντίνο μάς διηγείται (όχι ακριβώς αυτή) την ιστορία μέσα από παθιασμένες ποπ αναφορές: κινηματογραφικές, τηλεοπτικές, μουσικές. Mάς βάζει από την κλειδαρότρυπα στον κόσμο του Χόλιγουντ των 60ς και ταυτόχρονα γράφει ένα ερωτικό γράμμα στην κινηματογραφική βιομηχανία που τον μεγάλωσε, τον στοίχειωσε, και τον έκανε αυτό που είναι σήμερα.
Ο ΝτιΚάπριο είναι όπως πάντα εξαιρετικός και γενναιόδωρος και γεμάτος επίπεδα. Η Μαργκό Ρόμπι είναι το φως το ίδιο. Η λάμψη των 60ς. Αλλά ο Μπραντ Πιτ δεν έχει κινηματογραφηθεί πιο cool από ό,τι εδώ.
Στη συνέντευξη Τύπου που τέλειωσε πριν από λίγα λεπτά, ο Κουέντιν έφερε στο Palais des Festivals το λαμπερό του καστ. Και οι Κάννες έπαθαν για δεύτερη φορά μέσα σε 12 ώρες κυκλοφοριακό (κι όχι μόνο) έμφραγμα.
«Ναι η ταινία κατέληξε ένα ερωτικό γράμμα σε όλα όσα αγαπώ» – Κουέντιν Ταραντίνο. «Οταν πρωτοέδειξα το σενάριο στον βοηθό σκηνοθέτη μου, ήρθε σπίτι μου για να το διαβάσει (όλοι ξέρετε ότι το σενάριο δεν έφευγε από το σπίτι μου. Κατέβηκε στην πισίνα, το διάβασε και όταν γύρισε είπε: “Ουάου Κουέντιν. Η Νο9 ταινία σου είναι σαν όλες τις 8 μαζί!”»
«Ηταν τόσο εύκολο και οικείο να δουλέψω με τον Μπραντ» είπε ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. «Αλλά δεν είναι και τόσο παράξενο. Είμαστε, πάνω κάτω, η ίδια γενιά. Ξεκινήσαμε σχεδόν ταυτόχρονα τις καριέρες μας, έχουμε κοινή πορεία κι αναφορές. Κι ο Κουέντιν φρόντισε να μάς τα έχει όλα έτοιμα: μάς έδωσε την ιστορία αυτών των δύο χαρακτήρων, μία πραγματική Βίβλο για το πώς γνωρίστηκαν, τι πέρασαν μαζί, οπότε η δουλειά μας ήταν πολύ εύκολη. Ο Μπραντ δεν είναι μόνο καταπληκτικός ηθοποιός και πολύ άνετος άνθρωπος. Είναι και υπέροχος επαγγελματίας. Πραγματικά, δε θα μπορούσε να γίνει ωραιότερη αυτή η συνεργασία. Και νομίζω ότι μαζί καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι πολύ όμορφο – ένα κινηματογραφικό πρωταγωνιστικό δίδυμο που φιλοδοξούμε να μείνει στην ιστορία.
Για να επιβιώσεις στο Χόλιγουντ η λέξη είναι «αποδοχή» – Μπραντ Πιτ «Εγώ είδα τους χαρακτήρες του Ρικ και του Κλιφ σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από την αρχή που διάβασα το σενάριο ήταν για μένα το ίδιο άτομο. Απλά, με άλλη οπτική για τη ζωή και την καριέρα τους. Ο Ρικ βρίσκεται στο στάδιο που είσαι ακόμα ανασφαλής, που έχεις μεγάλες προσδοκείες οπότε και μεγάλες ανασφάλειες. Πιστεύει (με έναν αστείο τρόπο) ότι όλα πάνε χάλια, η ζωή είναι εναντίον του. Και μετά βλέπεις τον Κλιφ. Εχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Εχει αποδεχθεί που στέκεται στη βιομηχανία και τη ζωή κι έχει κάνει το καλύτερο που μπορεί. Αυτό είναι για μένα το κλειδί – εντός κι εκτός οθόνης. Η αποδοχή. Αποδοχή του ποιος είσαι, που μπορείς να φτάσεις και τι σου σερβίρει η ζωή καθημερινά. Αποδοχή…»
Oλοι έχουμε νιώσει outsiders στο Χόλιγουντ – Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. «Ξέρω τι σημαίνει να είσαι απέξω και να κοιτάς τη βιομηχανία ως outsider. Ή, για να το διατυπώσω καλύτερα, έχω φίλους που παλεύουν ακόμα και ξέρω τι σημαίνει. Εγώ μεγάλωσα μέσα στη βιομηχανία από πολύ μικρός. Είχα μεγάλη τύχη και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξέρω τι παίζεται. Οτι δεν έχω τα μάτια μου ανοιχτά στο πόσο αδυσώπητος είναι ο ανταγωνισμός. Πώς μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ότι δεν αξίζεις, ότι το όνειρο σε προσπέρασε. Ο χαρακτήρας του Ρικ με συγκινεί. Ενας ηθοποιός που παλεύει για το δικό του πάθος και το δικό του όνειρο. Μπόρεσα αμέσως να ταυτιστώ.
«O Koυέντιν Ταραντίνο είναι μία κινητή εγκυκλοπαίδεια της ποπ κουλτούρας» – Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. «Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πώς είναι να δουλεύεις με τον Κουέντιν Ταραντίνο. Νομίζεις ότι μπορείς, αλλά δεν μπορείς. Ο άνθρωπος είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια. Το επίπεδο των γνώσεών του στο σινεμά, την τηλεόραση, τη μουσική, την ποπ κουλτούρα είναι αξεπέραστο. Δεν υπάρχουν άνθρωποι με την βαθιά κινηματογραφική γνώση του Κουέντιν. Την αγάπη του για αυτή τη βιομηχανία. Και χαίρομαι που την παρουσίασε σε αυτή την ιστορία από την πλευρά των outsiders. Γιατί όλοι έχουμε κάποια στιγμή αισθανθεί outsiders σε αυτή την μπίζνα. Για μένα αυτή η ταινία είναι συγκινητική. Ο Κουέντιν επιστρέφει πίσω σε όλα όσα θεωρεί «σπίτι» του…»