Πριν από περίπου 200 χρόνια ήρθε στην «ζωή» αυτή η μοναδική εφεύρεση που έμελλε να μας κάνει γενικώς την ζωή…ποδήλατο.
Θεωρητικώς ήταν ο W.K. Clarkson Jr., που κάπου στο 1820 πατεντάρισε τα σχέδια του ποδηλάτου.
Η όλη ιστορία για κάποιους ερευνητές πηγαίνει ακόμη πιο πίσω.
Λέγεται ότι ο Λεονάρδος ντα Βίντσι ή ένας από τους μαθητές του, έφτιαξε το 1493, τα πρώτα σχέδια μιας μηχανής που κινιόταν με πετάλια και είχε συνδετικές βέργες μεταξύ των τροχών.
Ο Γερμανός εφευρέτης, βαρόνος Καρλ φον Ντράις, αποτελεί κεντρική φυσιογνωμία στην ιστορία του ποδηλάτου, καθώς σχεδίασε και κατασκεύασε την “μηχανή περπατήματος” ή “draisienne” η αλλιώς “αλογάκι για χόμπι”, μια πολύ πρώιμη μορφή του.
Από αρκετούς θεωρείται ως “ο πατέρας του ποδηλάτου”. Γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1785 στην Καρλσρούη και πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου του 1851 στην ίδια πόλη. Από το 1803 μέχρι το 1805, σπούδασε αρχιτεκτονική, γεωπονία και φυσική στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Αρχικά διορίστηκε ως δασικός υπάλληλος, στη συνέχεια όμως αφοσιώθηκε στη δημιουργία μίας σειράς εφευρέσεων.
Το 1817 ανακάλυψε ένα είδος ποδηλάτου που θα τον βοηθούσε να μετακινηθεί στους βασιλικούς κήπους πιο γρήγορα. Εικάζεται πως ένας ακόμα λόγος που ώθησε τον Karl Drais στην εφεύρεσή του, ήταν οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν στην Ευρώπη το 1816. Εκείνη η χρονιά έχει μείνει στην ιστορία ως η “χρονιά δίχως καλοκαίρι”, λόγω των ανωμαλιών στις καιρικές συνθήκες που είχαν σαν αποτέλεσμα την πείνα των αλόγων με τα ανάλογα προβλήματα που προέκυψαν στις μετακινήσεις και που φυσικά δεν άφησε αμέτοχη την Γερμανία.
Η κατασκευή του Φον Ντράις, αντανακλούσε την πεποίθηση των οπαδών της ότι θα αντικαθιστούσε το βασικό μεταφορικό μέσο του 19ου αιώνα, το άλογο. Η μηχανή περπατήματος είχε δύο ισομεγέθεις τροχούς όπου στον μπροστινό υπήρχε η δυνατότητα να ακουμπήσει κανείς το πόδι του. Ο τρόπος λειτουργίας του ήταν αρκετά απλός. Ο αναβάτης έπρεπε να δίνει ώθηση με το ένα πόδι. Ήταν κατασκευασμένο πλήρως από ξύλο. Δεν έγινε ευρέως γνωστό, αφού δεν είχε την δυνατότητα να κυλήσει πουθενά αλλού, πέρα από πολύ καλά στρωμένους δρόμους, όπως τα πάρκα και κήποι. Το πρώτο καταγεγραμμένο ταξίδι ποδηλάτου, έγινε από τον ίδιο τον Drais, στις 2 Ιουνίου 1817.
Κοντινότερος πρόγονος του ποδηλάτου, όπως το ξέρουμε σήμερα, ήταν το “Velocipede”, φτιαγμένο το Μάρτιο τον 1861 από τους σιδηρουργούς Pierre και Ernest Michaux στο Παρίσι.
To 1870, στο Coventry, o James Starley έφτιαξε το πρώτο σύγχρονο ποδήλατο, με ακτινωτές ρόδες, αλυσίδα και ταχύτητες.
Ως φυσικό επακόλουθο, τα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού για το ποδήλατο έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Με το πέρασμα στον 20ο αιώνα ένας μεγάλος αριθμός ποδηλατικών λεσχών κατακλύζει και τις δύο πλευρές του ατλαντικού ωκεανού, αντικατοπτρίζοντας την καινούργια μόδα. Παράλληλα, εμφανίζονται οι πρώτες βιομηχανίες κατασκευής ποδηλάτων. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί η βιομηχανία Raleigh9 η οποία λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της έφτασε να παράγει περίπου 30.000 ποδήλατα το χρόνο. Ιδρυτής της ήταν ο Άγγλος Φρανκ Μπάουντεν. Μέσα στο πρώτο μισό τα μέσα του 20ου αιώνα, το ποδήλατο έχει γίνει το βασικό μέσο μετακίνησης για εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη.
Στην Ελλάδα το πρώτο ποδήλατο ήρθε το 1885, ενώ το 1890, την χρονιά της ίδρυσης της Διεθνούς Ποδηλατικής Ομοσπονδίας, έγιναν οι πρώτοι ποδηλατικοί αγώνες. Η Αθήνα αποκτά και ποδηλατοδρόμιο (το μετέπειτα ποδοσφαιρικό Στάδιο Καραϊσκάκη) για τους πρώτους Ολυμπιακούς, στους οποίους οι Κωνσταντινίδης και Παρασκευόπουλος αναδεικνύονται Ολυμπιονίκες στα δύο αγωνίσματα, δηλαδή των 85 και 320 χιλιόμετρων αντίστοιχα – απίθανο να διανοηθεί κανείς τι σημαίνουν αυτοί οι δύο αριθμοί για τα ποδήλατα και τους δρόμους της εποχής εκείνης…
Ζωή ποδήλατο…
