Με την Κινηματογραφική Σεζόν να έχει πλέον ολοκληρωθεί και καθώς βρισκόμαστε στα μισά τους έτους, παρουσιάζουμε με χρονολογική σειρά τις 15 καλύτερες ταινίες του 2019, μέχρι στιγμής. Από τον «Δρόμο του Κεραυνού» και τα «Δάκρυα Του Βουνού», μέχρι το «Παιχνίδι με τη Φωτιά» και την «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου.
«Ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος» (Da xiang xi di er zuo / An Elephant Sitting Still – 2018) του Χου Μπο (Κίνα)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Απριλίου
Κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό μιας ανώνυμης πόλης στη βόρεια Κίνα, οι ζωές κάποιων απελπισμένων ανθρώπων διαπλέκονται στη διάρκεια μίας και μόνο έντονης μέρας, από το ξημέρωμα μέχρι το σούρουπο. H κάμερα τους παρακολουθεί να δραπετεύουν από οικογένειες, αρχές, γκάνγκστερ, σχολείο και κυρίως από την ζοφερή πραγματικότητα της ζωής τους στην μεταβιομηχανική παρακμασμένη πολιτεία, μιας ζωής που κυριαρχείται από την αδιαφορία, τη βία και την απόγνωση. Όλοι τους σκέφτονται τη διαφυγή στο Μανζούλι (μια πόλη στα Κινεζο – Ρωσικά σύνορα). Εκεί, στο μεγάλο τσίρκο, βρίσκεται ένας ελέφαντας που στέκεται διαρκώς ακίνητος, αδιάφορος για την κτηνωδία που κυριαρχεί στον κόσμο.
Τo μνημειώδες, ελεγειακό και βασανισμένο ντεμπούτο του Χου Μπο είναι μια οδυνηρή ιστορία οργής και ομορφιάς, διάρκειας σχεδόν τεσσάρων ωρών (234 λεπτά). Ήδη, αποτελεί ένα ορόσημο για τον νεότερο Κινεζικό κινηματογράφο (και όχι μόνο), σημαδεμένο από μια τραγωδία: Ο δημιουργός του, αναγνωρισμένος συγγραφέας, σκηνοθέτης μερικών διακεκριμένων φιλμ μικρού μήκους πριν την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και αγαπημένος μαθητής του Μπέλα Ταρ, έδωσε τέλος στη ζωή του μετά την ολοκλήρωση της παραγωγής τον Οκτώβριο του 2017 στα 29 του χρόνια. Το «Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος», παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2018.
«Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα έργα μου μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα παρακμής, κατάθλιψης, απόγνωσης. Θα μπορούσα να τους ζητήσω να αναλογιστούν τον εαυτό τους για ένα μόνο δευτερόλεπτο όταν ξυπνούν, πριν πάνε για ύπνο, όταν γεμίζουν ένα ποτήρι νερό από τον ψύκτη στη δουλειά και τότε θα καταλάβουν ότι βλέπουν τη ζωή μέσα από ροζ γυαλιά. Το μόνο που κάνουν είναι να ποστάρουν τουίτ, να ζουν με ταμπέλες προϊόντων, να συσσωρεύουν εκατοντάδες φωτογραφίες στα κινητά τους περιμένοντας μια ευκαιρία για να τις στείλουν στους άλλους. Ωστόσο, τα πραγματικά πολύτιμα πράγματα βρίσκονται στις ρωγμές του κόσμου κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη πεσιμιστικό. Αν το κατανοήσουν αυτό, ίσως και να νοιώσουν δέος μπροστά στις αρχές που ορίζουν την ζωή.» – Χου Μπο
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr