«Εμείς, οι απόγονοι προσφύγων, Πόντιοι και Μικρασιάτες, δεν έχουμε δικαίωμα να συμπεριφερόμαστε ξενοφοβικά και ρατσιστικά απέναντι στους σημερινούς προσφυγές από τη Μέση Ανατολή και τη Συρία» λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο η καθηγήτρια-φιλόλογος και συγγραφέας-ερευνήτρια Γιώτα Ιωακειμίδου, με αφορμή την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου της «Ματωμένος Νόστος» που εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Κυριακίδη».
Το πρώτο ιστορικό/κοινωνικό βιβλίο της Γιώτας Ιωκειμίδου επιχειρεί να διαλευκάνει μια σχεδόν άγνωστη ιστορία, αυτή της εξόντωσης Ελλήνων από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία με το διωγμό τους υπό την στρατιωτική φρούρηση των Τούρκων προς τη Μέση Ανατολή. «Ήταν η λεγόμενη “Λευκή γενοκτονία”. Δεν χύθηκε αίμα, αλλά εξορίστηκε ολόκληρος λαός σε συνθήκες θανατηφόρους. Πέθαναν πολλοί στο δρόμο από την πείνα και τις αρρώστιες…» εξηγεί η συγγραφέας.
Ο Γολγοθάς των παππούδων τής Γιώτας Ιωακειμίδη ξεκίνησε από τα χωριά Τιφλίκ της Σεβάστιας και Κοφ-Τεπέ του Πόντου όπου είχαν φτάσει από την Αργυρούπολη ως μετανάστες, όταν στα μέσα του 19ου αιώνα έκλεισαν τα εκεί μεταλλεία.
«Το 1923 εξόρισαν τους δικούς μου προγόνους, μαζί με χιλιάδες άλλους αθώους, στη Συρία. Περπατούσαν χιλιόμετρα ατελείωτα. Επέζησαν μόνο με το όνειρο να φτάσουν μια μέρα στην Ελλάδα» λέει η συγγραφέας, σύμφωνα με την οποία περίπου 30.000 πρόσφυγες από τον Πόντο έζησαν στο Χαλέπι για ενάμιση χρόνο.
Περίπου το 75% των ανθρώπων στην ομάδα όπου βρίσκονταν οι παππούδες της πέθαναν μην αντέχοντας τις συνθήκες εξαθλίωσης. Όσοι επέζησαν, συναντήθηκαν με άλλες ομάδες και πεζοπορώντας πολλές μέρες φτάσανε στο Χαλέπι της Συρίας.
