Μετά το αριστουργηματικό «Νοσταλγώντας το Φως» και το πολυβραβευμένο «Μαργαριταρένιο Κουμπί», μία σπάνιας σύλληψης τριλογία ολοκληρώνεται, καθώς ο σπουδαίος Πατρίσιο Γκουζμάν, στρέφει την κάμερά του στην πατρίδα του και περιγράφει την ανοιχτή πληγή της δικτατορίας Πινοσέτ, στην «Οροσειρά των Ονείρων».
«Όταν κάνω μοντάζ και τελειώνω μία σεκάνς δύο ή τριών λεπτών, αμέσως δημιουργώ μια αφήγηση, την οποία γράφω σε μια λευκή σελίδα. Γράφω τέσσερις ή πέντε προτάσεις και τις ηχογραφώ πάνω σε μια εικόνα. Έτσι, η φωνή λειτουργεί μεν έμμεσα όμως κατατοπιστικά. Στη συνέχεια εξετάζω το αποτέλεσμα και βάζω περισσότερες σκέψεις μου σε αυτό. Μετά προχωράω στην επόμενη σεκάνς. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα είδος διαίσθησης στην ιστορία, μέσα μου. Περιγράφοντας ότι κρατάω μέσα μου για μεγάλο χρονικό διάστημα, το αποτέλεσα αποδεικνύεται εύκολο.» – Πατρίσιο Γκουσμάν
«Νοσταλγώντας το Φως» (Nostalgia for the Light / Nostalgia de la luz – 2010)
Στη Χιλή, στην έρημο Ατακάμα, σε τρεις χιλιάδες πόδια υψόμετρο, αστρονόμοι από όλον τον κόσμο συγκεντρώνονται για να παρατηρήσουν τα αστέρια. Ο ουρανός της ερήμου είναι τόσο διαφανής ώστε τους επιτρέπει να βλέπουν τα όρια του σύμπαντος. Πρόκειται, επίσης, για ένα μέρος που η σκληρή θερμότητα του ήλιου «πέφτει» πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, η οποία παραμένει άθικτη: στις μούμιες, τους ανθρακωρύχους και τους εξερευνητές. Όπως και στους πολιτικούς κρατουμένους της δικτατορίας. Κι ενώ οι αστρονόμοι εξετάζουν τους πιο μακρινούς γαλαξίες σε αναζήτηση εξωγήινης ζωής, ελάχιστα πιο κάτω από τα παρατηρητήρια, οι γυναίκες σκάβουν μες στην έρημο σε αναζήτηση αγνοούμενων συγγενών τους.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr