Η τέχνη καταστρέφει; Ανατρεπτικός τίτλος. Και παράδοξος αν σκεφτεί κανείς πως ο Νίκος Κορνήλιος είναι ένας πολύπλευρος σκηνοθέτης που με κάθε νέα ταινία του φωτίζει με ιδιαίτερο τρόπο την ανθρώπινη συνθήκη, δημιουργώντας πεδία σκέψης και συνειδητότητας κι όχι καταστρέφοντας.
Το φιλμ «Η τέχνη καταστρέφει» συνδιαλέγεται ταυτόχρονα με πολλές όψεις του ανθρώπινου γίγνεσθαι. Υπαρξιακή, ψυχαναλυτική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική, με αποτέλεσμα να μπορεί να προσεγγισθεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες πρόσληψης. Υπό το πρίσμα της έννοιας της καταστροφής, που σε καμιά περίπτωση δεν συνάδει μ’ αυτό που είναι η τέχνη και τα έργα της διαχρονικά, ο τίτλος αυτός θα μπορούσε δυνητικά να σηματοδοτεί ένα «ο καλλιτέχνης καταστρέφει», πράγμα στο οποίο έχει ήδη αναφερθεί ο Νίκος Κορνήλιος σε συνεντεύξεις του.
Μια ευρύτερη ανάγνωση της ταινίας με όρους κοινωνικούς αναδεικνύει πως αυτό τη «Η τέχνη καταστρέφει» αντανακλά πρωτίστως το «η εξουσία καταστρέφει». Ο Κορνήλιος από τις πρώτες σκηνές δίνει τις διαστάσεις για την προσχώρηση του θεατή στο πολυεπίπεδο αφηγηματικό σύμπαν της ταινίας:
α) την αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή
β) τη σχέση τέχνης και εξουσίας
γ) το συσχετισμό εξουσίας και ύπαρξης και το αντίστροφο.
Η θεματική διαπλοκή των τριών αυτών παραμέτρων οδηγούν σε μια μυθοπλασία πολυεπίπεδη που επιτυγχάνει να σηματοδοτήσει το πολιτικό μέσα από το υπαρξιακό και την υποταγή μέσα από τον ενδοοικογενειακό εκβιασμό.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr