Σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας, αριστοκράτες, κοινοί θνητοί και απατεώνες επιδίδονται με πάθος στα τυχερά παιχνίδια. Με άκρατο κυνισμό και με σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις τζογάρουν χρήματα, ανθρώπους και αισθήματα. Εκεί, σε αυτή τη μικρογραφία της Ευρώπης με τις πολλές γλώσσες, τις διαφορετικές νοοτροπίες και με τις ιδιαιτερότητες κάθε λαού, ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς θα παρασυρθεί στη δίνη του αδιέξοδου έρωτα και θα παίξει στη ρουλέτα κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.
Αυτή είναι η υπόθεση του «Παίκτη» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, που παρουσιάζεται στο Θέατρο 104. Και η Σοφία Καραγιάννη που υπογράφει την σκηνοθεσία μίλησε στο tvxs.gr για το έργο, το πάθος του τζόγου, την κοινωνία της εποχής του συγγραφέα, που είναι εθισμένη όσο και η δική μας στον εύκολο πλουτισμό και τον αδυσώπητο έρωτα.
Το έργο καταπιάνεται με το πάθος του τζόγου, αλλά και με άφθονο χιούμορ σαρκάζει την κοινωνία της εποχής του συγγραφέα. Τι σας γοήτευσε για να ασχοληθείτε με αυτό;
Ο Ντοστογιέφσκι κάνει μια εύστοχη και κωμική περιγραφή μιας κοινωνίας που την γοητεύει ο εύκολος τρόπος πλουτισμού. Πόσο σημερινό φαινόμενο; Από την άλλη χρησιμοποιεί τόσο εύστοχα τον μηχανισμό της ρουλέτας για να στροβιλίσει και να πνίξει τους ήρωες του στη δίνη της. Δίνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο το ψευδο-νόημα που ασκεί το παιχνίδι πάνω στην ανθρώπινη φύση. Ο παίκτης χάνει την αίσθηση της αξίας των χρημάτων, την αίσθηση του χώρου, του χρόνου και εν τέλει του ίδιου του εαυτού του. Συνδέει το πάθος του τζόγου με αυτό του έρωτα όμως ο παθιασμένος παίκτης βγαίνει και στα δυο παιχνίδια χαμένος.
Ο «Παίκτης» είναι ένα έργο βαθιά ψυχολογικό με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία και ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Σας τρόμαξε να αναμετρηθείτε με ένα τέτοιο κείμενο;
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr