Ο Αλέκος Ιωακείμίδης είναι ο προπονητής που ανέλαβε τον Ταμπάκο σε ηλικία 17 ετών και εκτόξευσε το ταλέντο του. Μαζί εξιστορούν το πώς οι κρίκοι μπήκαν για τα καλά στη ζωή του χρυσού μας Ολυμπιονίκη.
Δ.Τ.: «Η πρώτη διάκριση ήταν στον ίππο με λαβές στους βαλκανικούς αγώνες την ίδια χρονιά στο Πλοέστι. Οι κρίκοι ως αγώνισμα απαιτούν και μία σωματική ωρίμανση η οποία έρχεται μετά τα δεκάεξι.»
Α.Ι.: « Ήταν δυνατός και δεν ήταν ψηλός. Είχε δυνατά χέρια και τον βοήθησε πολύ αυτό. Ξεκίνησε να κάνει σβάλοου και σταυρό έκανε πολύ μικρός. Η γυμναστική ξεκινάει από τη δύναμη, ύστερα έρχονται τα υπόλοιπα, αλλά το βασικό είναι η δύναμη. Εγώ έδωσα πολύ σημασία στα χέρια του, τον κουβάλησα κι εκείνος πήρε μπρος στους κρίκους. Παντού ήταν καλός, στο δίζυγο, σε όλα, αλλά στους κρίκους ήταν πιο δυνατός.»
Δ.Τ.: «Είναι και θέμα τακτικής, δεν είναι ότι δουλεύουμε περισσότερο κρίκους και αφήνουμε τα υπόλοιπα. Σίγουρα όμως ακολουθούμε και ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα στους κρίκους βλέποντας ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, εξέλιξης και διάκρισης.»
Α.Ι.: «Ο Ταμπάκος πήρε τρίτη θέση στη Βαλκανιάδα στον ίππο. Οι κρίκοι ήταν ακόμα μακριά. Κι έτσι δουλεύαμε και στα έξι όργανα και βλέπαμε σε κάθε όργανο που προχωράει πιο γρήγορα κι εκεί δίνεις περισσότερη σημασία. Μέχρι το 2000 εμείς κάναμε έξι όργανα.»
Δ.Τ.: «Υπάρχει μια σύνδεση και με όλα τα υπόλοιπα όργανα. Ένας αθλητής για να μπορέσει να διακριθεί σε ένα αγώνισμα δε σημαίνει ότι και τις έξι, εφτά, οχτώ ώρες προπόνηση που θα κάνει πως θα ασχοληθεί με αυτό το αγώνισμα. Είναι συγκεκριμένος ο χρόνος που θα αφιερώσει κάποιος για παράδειγμα μόνο στους κρίκους. Οι υπόλοιπες έξι, εφτά ώρες προπόνησης είναι πολλά άλλα πράγματα.
Για παράδειγμα βελτιώθηκε πάρα πολύ η επίδοση μου στους κρίκους όταν άρχισα να δουλεύω περισσότερο έδαφος και μονόζυγο και αναφέρομαι σε μεγαλύτερη ηλικία που όλα αυτά ούτως ή άλλως είχαν δουλευτεί από πολύ νωρίς, και τα έξι όργανα συν το κομμάτι της φυσικής κατάστασης που περιλαμβάνει και στίβο και βάρη και ευλυγισία.»