Στο τελευταίο μέρος της συνέντευξης του Ζιλμπέρτο Σίλβα στην εκπομπή “Legend” του Novasports Stories, ο Βραζιλιάνος ανοίγει ένα μεγάλο “κεφάλαιο” της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας και μιλάει για τη Σελεσάο. Ο Ζιλμπέρτο αφηγείται πως έφτασε στο κατώφλι της Εθνικής Βραζιλίας και με ποιο τρόπο η οικογένεια του Σκολάρι κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2002 στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Ν. Κορέας.
Αναλυτικά το τελευταίο μέρος της συνέντευξης του Ζιλμπέρτο Σίλβα:
Για τη συμμετοχή του στην Εθνική Βραζιλίας και το ντεμπούτο του στη Σελεσάο:
“ Η πρώτη μου κλήση στην εθνική ομάδα, ήταν σαν όνειρο που γινόταν πραγματικότητα. Δεν την περίμενα να έρθει τόσο γρήγορα. Όταν γύρισα στην Αμέρικα Μινέιρο, τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται πολύ γρήγορα για εμένα. Επέστρεψα στην Αμέρικα Μινέιρο, τέσσερις μήνες μετά προπονούμουν ως επαγγελματίας, μετά υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο. Δύο χρόνια αργότερα πουλήθηκα στην Ατλέτικο Μινέιρο και ενάμισι χρόνο μετά ήμουν στην εθνική ομάδα. Τόσο απλά. Πολύ γρήγορα. Πάντα όμως σκεφτόμουν ότι πρέπει να είσαι έτοιμος για αυτή την ευκαιρία, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου παρουσιαστεί.
Αν δεν είσαι έτοιμος, την προσπερνάς και μετά γκρινιάζεις. Ήμουν πάντα τέτοιου είδους άνθρωπος. Πάντα προετοιμαζόμουν για την ευκαιρία αυτή. Όταν ήρθε η πρώτη κλήση, την άρπαξα. Δεν την άφησα να με προσπεράσει.
Πήγα λοιπόν και συμμετείχα για πρώτη φορά. Μετά ήθελα να συνεχίσω να συμμετέχω. Όταν πήραμε την πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο, παίξαμε επτά φιλικούς αγώνες στους οποίους συμμετείχαμε μόνο παίκτες από το πρωτάθλημα Βραζιλίας. Ο Σκολάρι ήθελε να μας δει, γιατί οι περισσότεροι της ομάδας έπαιζαν στην Ευρώπη. Εκείνος ήθελε να δει τους παίκτες από τη Βραζιλία. Έπαιξα σε όλους τους αγώνες και πέτυχα τρία γκολ. Από τότε δεν έμεινα ποτέ εκτός εθνικής.Και μετά ήρθε το Παγκόσμιο Κύπελλο”.
Για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη Βραζιλία:
“ Τι να πει κανείς για το Παγκόσμιο Κύπελλο; Ηταν μετά από τα προκριματικά η πρώτη σημαντική διοργάνωση στην οποία έπαιζα για τη χώρα μου. Στην πρώτη μου διοργάνωση κατακτήσαμε το Κύπελλο. Από το πουθενά. Κανείς δεν περίμενε να κερδίσει η Βραζιλία. Υπήρχε πολύ καλή συνεργασία μεταξύ μας και με τον Σκολάρι. Ήμασταν η οικογένεια του Σκολάρι, έτσι αποκαλούσαμε την εθνική. Έτσι ήταν τα πράγματα. Ξέραμε ότι κάθε παίκτης ξεχωριστά ήταν πολύ καλός. Το μυστικό της επιτυχίας, ήταν να μπορέσουν να συνεργαστούν στην ομάδα.
Είχαμε τον Ροναλντίνιο, τον Ρονάλντο, τον Ριβάλντο. Πολλούς μεγάλους παίκτες. Για κάποιο λόγο όμως, καταφέραμε να προκριθούμε στον τελευταίο αγώνα των προκριματικών. Η πίεση ήταν μεγάλη για όλους μας. Το μυστικό ήταν να λειτουργήσειτο σύνολο ως ομάδα και να επικεντρωθούμε σε αυτό που θέλαμε. Οι παίκτες της ομάδας είχαν παίξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, στον τελικό κόντρα στη Γαλλία. Κανείς δεν ήθελε να βιώσει το ίδιο πράγμα.
Η απογοήτευση που είχαν νιώσει τέσσερα χρόνια νωρίτερα, μας έδωσε δύναμη όταν φύγαμε από τη Βραζιλία για να πάμε στη Νότια Κορέα και στην Ιαπωνία. Είχαμε ένα πράγμα στο μυαλό μας, να κατακτήσουμε το κύπελλο. Δουλεύαμε σκληρά κάθε μέρα. Θέλαμε να επιστρέψουμε στη Βραζιλία υπό καλύτερες συνθήκες από εκείνες του 1998.
Το περιβάλλον ήταν φανταστικό. Το διασκεδάζαμε πολύ μεταξύ μας.Ήμασταν όμως πάντα σοβαροί ως προς αυτό που θέλαμε. Ήμασταν πάντα συγκεντρωμένοι στο στόχο μας.
Είχαμε πολύ καλή φουρνιά. Κάποιοι στην εθνική πλησίαζαν στο τέλος της καριέρας τους. Κάποιοι άλλοι έπαιξαν και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Εγώ έπαιξα και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, στη Νότια Αφρική. Δεν ήταν εύκολο να ξαναβρεθεί τόσο ταλέντο σε μία ομάδα.
Καφού, Ρομπέρτο Κάρλος,Ρονάλντο, Ροναλντίνιο, Ριβάλντο, Κακά. Ο Ροναλντίνιο ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Ο Ρονάλντο είχε ξανακερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Ρομπέρτο Κάρλος ήταν από τους καλύτερους στον κόσμο. Δεν είναι εύκολο να βρεθούν τόσοι κορυφαίοι παίκτες σε μία ομάδα. Δεν ξέρω αν θα ξαναδώ τέτοια εθνική Βραζιλίας. Δε θα είναι εύκολο όμως να βρεθούν ξανά τόσοι καλοί παίκτες μαζεμένοι στην εθνική Βραζιλίας. Ελπίζω να το ξαναδούμε κάποια στιγμή. Δε θα είναι εύκολο όμως”.