Τέσσερα χρόνια μετά τους αγώνες της Λιουμπλιάνα μια χώρα της Λατινικής Αμερικής παίρνει το χρίσμα για να διοργανώσει το 7ο παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Οι Πορτορικάνοι που είχαν εμφανιστεί δυναμικά στη σκηνή του μπάσκετ από τις αρχές της δεκαετίας αναλαμβάνουν τους αγώνες. Η πρωτεύουσα της χώρας Σαν Χουάν υποδέχεται τις ομάδες και το τζάμπολ γίνεται στις 3 Ιουνίου του 1974.
Και πάλι η διοργάνωση είναι χωρίς σημαντικά προβλήματα και με την παρουσία όλων των ισχυρών δυνάμεων του παγκόσμιου μπάσκετ, κάτι που δείχνει ότι με την αλλαγή της δεκαετίας το άθλημα έχει αφήσει πίσω του τα μεγάλα και ζωτικά προβλήματα.
Η καινοτομία του συστήματος είναι ότι για πρώτη φορά η ΦΙΜΠΑ αποφασίζει οι ομάδες που προκρίνονται στον τελικό γύρο να μεταφέρουν και τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης, γεγονός που κάνει εξαιρετικά ανταγωνιστικά όλα τα παιχνίδια!
Πάντως, οι υπερδυνάμεις δεν έχουν πρόβλημα και κάνουν περιπάτους. Μάλιστα, η Σοβιετική Ένωση συντρίβει την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία με το απίστευτο 140-48 και κάνει ένα αξεπέραστο ρεκόρ στην ιστορία της διοργάνωσης με την τελική διαφορά των 92 πόντων!
Στο ίδιο περίπου στιλ οι ΗΠΑ διαλύουν τις Φιλιππίνες με 135-85! Από τους τρεις ομίλους της πρώτης φάσης ο τρίτος αποδείχθηκε ο πιο ανταγωνιστικός. Καναδάς και Κούβα καταφέρνουν να νικήσουν την σπουδαία, αλλά γερασμένη, Τσεχοσλοβακία και την αφήνουν εκτός τελικών.
Την πρόκριση θα πάρει τελικά η Κούβα που νίκησε στον πόντο τόσο τους Τσέχους, όσο και τους Καναδούς. Στην τελική φάση έχουν προκριθεί χωρίς αγώνα οι προηγούμενοι παγκόσμιοι πρωταθλητές Γιουγκοσλάβοι και οι διοργανωτές Πορτορικάνοι.
Οι Γιουγκοσλάβοι ξεκούραστοι αφού δεν είχαν παίξει ούτε ένα αγώνα κερδίζουν στην πρεμιέρα της τελικής φάσης τη Σοβιετική Ένωση με 82-79 χάρη σε 18 πόντους του μεγάλου σκόρερ Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς. Ο Νταλιμπάγκιτς, ο Ντελίμπασιτς και ο Σλάβνιτς είναι τα νέα αστέρια του Γιουγκοσλαβικού μπάσκετ που πλαισιώνουν τον Τσόσιτς και στην ουσία σχηματίζουν ολοκληρωμένη τη λεγόμενη ‘’χρυσή πεντάδα’’ της δεκαετίας του ’70.
Όμως δεν θα καταφέρουν να επαναλάβουν το κατόρθωμα της Λιουμπλιάνα αφού το νέο σύστημα της ΦΙΜΠΑ με τη μεταφορά αποτελεσμάτων από την πρώτη φάση τους υποχρεώνει να παίξουν ένα αγώνα παραπάνω από τους αντιπάλους τους και να μην πάρουν ρεπό! Έτσι, κουρασμένοι από τα διαδοχικά ματς θα ηττηθούν από τις ΗΠΑ με 91-88 και η ήττα αποδεικνύεται καθοριστική.
Το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ είναι στην ουσία τελικός. Οι ΗΠΑ είχαν πλεονέκτημα ακόμη και αν έχαναν με 2 πόντους διαφορά, ενώ με ήττα 3 πόντων θα υπήρχε απόλυτη ισοβαθμία αφού ακόμη η ΦΙΜΠΑ δεν είχε καθιερώσει τον κανονισμό με το κλάσμα επίθεσης-άμυνας που ισχύει ακόμη και σήμερα και καθορίζει το goal average.
Δύο χρόνια μετά τον αμφιλεγόμενο τελικό στους Ολυμπιακούς του Μονάχου οι Σοβιετικοί με τον Σεργκέι Μπέλοφ σε δαιμονιώδη κατάσταση (σκόραρε 29 πόντους) μετά από ένα ισόπαλο πρώτο ημίχρονο με 55-55 κερδίζουν τελικά 105-94 και κατακτούν για δεύτερη φορά σε τρεις διοργανώσεις τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Οι Αμερικάνοι τερματίζουν τρίτοι, με τους Γιουγκοσλάβους δεύτερους, ενώ η Κούβα στη μεγαλύτερη στιγμή της μπασκετικής ιστορίας της τερματίζει 4η! Χαρακτηριστικό του τουρνουά τα πολύ μεγάλα σκορ αφού σημειώνονται συνολικά 25 κατοστάρες!
Για τρίτη στη σειρά διοργάνωση ο MVP προέκυψε όχι από τη νικήτρια ομάδα των αγώνων αλλά από τον… δεύτερο στην κατάταξη. Ο τίτλος πήγε στα χέρια του μεγάλου Γιουγκοσλάβου σουτέρ Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς του αποκαλούμενου και ‘’δολοφόνου με το μουστάκι’’. Η ιδιορρυθμία του συστήματος ήταν ότι ο ΜVP δεν συμπεριλήφθηκε καν στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά!!!
Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς.
Στην all star πεντάδα επιλέχθηκαν δύο Σοβιετικοί. Ο θρυλικός Σεργκέι Μπέλοφ, ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ-σουτέρ όλων των εποχών που μάλιστα στους συγκεκριμένους αγώνες απέκτησε από τους Αμερικάνους και το παρατσούκλι ‘’Watch out’’ επειδή σε κάθε επίθεση ο κόουτς τους φώναζε από τον πάγκο ‘’watch out for Belov’’! Προσέξτε τον Μπέλοφ.
Του έκαναν προτάσεις να παίξει και στο ΝΒΑ αλλά λόγω του πολιτικού καθεστώτος δεν πήρε ποτέ έγκριση από τη Σοβιετική κυβέρνηση. Μαζί του στην καλύτερη πεντάδα των αγώνων του 1974 ήταν και ο συμπατριώτης του, αλλά λιγότερο γνωστός, Αλεξάντερ Σαλνίκοφ, ο Γιουγκοσλάβος Βίνκο Γιέλοβατς και το νέο αστέρι της Βραζιλίας Αλεχάντρο Ουργκέλες Γκουϊμπότ. Την πεντάδα συμπλήρωσε ένας ακόμη θρύλος του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το ‘’τοτέμ’’ της Ρεάλ Μαδρίτης Ισπανό-αμερικάνος Γουέιν Μπράμπεντερ, άλλος ένας πολύ μεγάλος σκόρερ της δεκαετίας του ’70!
Παρά την παρουσία τόσων μεγάλων σκόρερ στην κορυφή του σχετικού πίνακα βρέθηκαν δύο Μεξικανοί που εκμεταλλεύτηκαν κυρίως τα χαμηλής ανταγωνιστικότητας παιχνίδια του ομίλου κατάταξης.
Πρώτος σκόρερ ήταν ο Αρτούρο Γκουερέρο (πριν από μερικά χρόνια διατέλεσε και προπονητής της εθνικής) και δεύτερος ο θρυλικός Μανουέλ Ράγκα που στη δύση της καριέρας του (ήταν πλέον 30 ετών, ηλικία που θεωρείτο βετεράνος εκείνη την εποχή) σκόραρε 26 πόντους μέσο όρο στο τουρνουά!
