«Η συνείδηση είναι ένας αλάνθαστος κριτής, όταν δεν την έχουμε μπορεί ακόμα και να δολοφονήσει» Ονορέ ντε Μπαλζάκ
O Ονορέ ντε Μπαλζάκ (20 Μαΐου 1799 – Παρίσι 18 Αυγούστου 1850) υπήρξε ένας από τους πολυγραφότερους συγγραφείς όλων των εποχών. Δημιουργός 2.504 ηρώων και ένας από τους θεμελιωτές του ρεαλισμού στην Ευρωπαϊκή λογοτεχνία, κατέκτησε το κοινό της εποχής του. Η «Ανθρώπινη Κωμωδία» του, μία συνεκτική συλλογή αρκετών μυθιστορημάτων, περιγράφει σχεδόν εξαντλητικά τη γαλλική κοινωνία του 19ου αιώνα. Πιστεύεται πως επέλεξε τον τίτλο του σ’ αντιδιαστολή με το έργο του Δάντη, «Θεία Κωμωδία».
Στο κείμενο που ακολουθεί, η Μαρία Τσούτσουρα αναφέρεται στην υποδοχή της οποίας έτυχε το έργο του Μπαλζάκ από τους διανοουμένους της Ελλάδας. Η κριτική τον απέρριψε και τα μεταφρασμένα κείμενά του αποστειρώνονται από τα τολμηρά θέματα και τις καινοτόμες ιδέες του και παραδίδονται ελλιπή στο αναγνωστικό κοινό…
Το 1816 ο 17χρονος Ονορέ εγκαταλείπει τη Νομική στη Σορβόννη για μια φτωχική σοφίτα χάριν της συγγραφικής τέχνης. Στο Παρίσι, πόλη 2 εκατομμυρίων κατοίκων, δοκιμασμένη από αλλεπάλληλες πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, η συγγραφή μπορούσε να προσφέρει χρήμα, δόξα, εξουσία. Στη γαλλική, πρώτη μεταξύ των γλωσσών, ενισχυμένη με το σφρίγος των νέων ιδεών του μετεπαναστατικού κόσμου, οι επιφυλλίδες είχαν απήχηση στο πλατύ κοινό, όπως σήμερα οι επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Χρειάστηκαν όμως αρκετά χρόνια ακατάβλητης προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς χωρίς να υπογράφει καν, ωσότου το 1829 ο Μπαλζάκ αγγίξει την επιτυχία.
Στον σκληρό ανταγωνισμό, όπου όλα τα ρομαντικά θέματα είχαν αξιοποιηθεί, απέδωσε συστηματικά μια ολόκληρη κοινωνία, τους νόμους και τους αδυσώπητους μηχανισμούς της: περίπου 2.000 χαρακτήρες από τον επιχειρηματικό, δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό κόσμο, άντρες και γυναίκες της αριστοκρατίας, παιδιά του δρόμου, παπάδες και γιατροί που εξομολογούν τις αμαρτίες του πνεύματος και της σάρκας, στη μεγαλούπολη ή στην επαρχία, διαπλέκονται μεταξύ τους σε άπειρους συνδυασμούς, αναλώνουν καθένας τη ζωή του στην ένταση των παθών.
