Η Άγκαθα έμαθε ανάγνωση μόνη της -παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της- για να βυθίζεται στα παραμύθια. Παρότι η επίσημη εκπαίδευση που έλαβε ήταν ελάχιστη (μέχρι τα 16 της χρόνια, οπότε η μητέρας της την έστειλε στο Παρίσι για να σπουδάσει φωνητική και πιάνο, η Άγκαθα δεν είχε ιδέα τί σημαίνει σχολείο) η φαντασία της υπήρξε εκπληκτική.
Περνούσε τον χρόνο της συνομιλώντας με τους φανταστικούς της φίλους, παίζοντας με τα σκυλάκια της που λάτρευε και κάνοντας μαθήματα χορού.
Συνήθιζε να λέει ότι ουδεμία φιλοδοξία είχε να γίνει συγγραφέας, όμως έκανε το συγγραφικό της ντεμπούτο σε ηλικία 11 ετών, με τη δημοσίευση ενός ποιήματος της σε μια μικρή εφημερίδα του Λονδίνου.
Τη χρονιά εκείνη ο πατέρας της πεθαίνει από καρδιά και η μητέρα της δίνει αγώνα για να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας. Όταν μια γρίπη ρίχνει την Άγκαθα στο κρεβάτι, η μητέρα της την παροτρύνει να γράψει τις ιστορίες που τόσο της άρεσε να αφηγείται.
Μέχρι το τέλος της εφηβείας της τα ποιήματα της δημοσιεύονται στο The Poetry Review. Η Άγκαθα έχει εντωμεταξύ δοκιμάσει τις δυνάμεις της και στο διήγημα, αλλά ήταν η πρόκληση της αδερφής της που την παρακίνησε να γράψει μια ιστορία μυστηρίου, το γεγονός που πυροδότησε την περίφημη συγγραφική της πορεία.
