Το Ολοκαύτωμα δεν ήρθε από το πουθενά. Το μίσος για τους Εβραίους – κι όχι μόνο – «γεννήθηκε» μέσα από έναν μακρύ και φαύλο κύκλο προπαγάνδας. Οι ναζί φρόντισαν να καλλιεργήσουν το μίσος αυτό στα παιδιά τους από την πιο τρυφερή ηλικία κι αυτό το έκαναν μελετημένα μέσα από τα παιδικά παιχνίδια και τα παιδικά βιβλία. Το που οδήγησε αυτή η προπαγάνδα είναι γνωστό. Στην πιο μαύρη σελίδα της ανθρώπινης ιστορίας.
Το καλοκαίρι μια κοινή έκθεση του μουσείου Ρέντελ και της Ιστορικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης με τίτλο «Αντισημιτισμός 1919 – 1939» παρουσίασε πολλά σχετικά ιστορικά ντοκουμέντα.
Σύμφωνα με την Λουίζ Μίρερ, πρόεδρο της Ιστορικής Εταιρίας της Νέας Υόρκης, «η ρητορική του μίσους που στρέφεται κατά μιας συγκεκριμένης ομάδας – σε αυτή την περίπτωση κατά των Εβραίων – μπορεί να διαπεράσει τον εθνικό διάλογο για να γίνει κάτι ‘κανονικό’ για τους απλούς ανθρώπους». Η προσπάθεια των ναζί να κάνουν κάτι τέτοιο είναι περισσότερο από εμφανής στα γεμάτα μίσος παιχνίδια και βιβλία που σχεδιάστηκαν για τα παιδιά.
Ένα βιβλίο του 1938 γράφει χαρακτηριστικά: «Όπως συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα δηλητηριώδες μανιτάρι από ένα εδώδιμο, έτσι είναι συχνά πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει έναν Εβραίο ως ποινικό και απατεώνα». Το εν λόγω βιβλίο έχει τίτλο «Το δηλητηριώδες μανιτάρι» και απεικονίζει ένα ξανθό αγόρι, με ένα καλάθι στο ένα χέρι, να κρατά ένα μανιτάρι που έχει τη μορφή μιας γυναίκας.
