Προς το τέλος του δεύτερου αιώνα μ.Χ. ο Παγανιστής φιλόσοφος Κέλσος έγραψε μια αντί - χριστιανική πραγματεία σκωπτική ως προς την πίστη στον Ιησού Χριστό. Αν ο Ιησούς πραγματικά ήταν ο Υιός του Θεού, αναρωτήθηκε, γιατί ο Θεός δεν τιμώρησε τον Πόντιο Πιλάτο, τον άνθρωπο που υπήρξε υπεύθυνος για τη σταύρωση του; Γιατί είχε ο Πιλάτος δεν έχασε τα λογικά του η δεν τον κατασπάραξε...

Προς το τέλος του δεύτερου αιώνα μ.Χ. ο Παγανιστής φιλόσοφος Κέλσος έγραψε μια αντί – χριστιανική πραγματεία σκωπτική ως προς την πίστη στον Ιησού Χριστό. Αν ο Ιησούς πραγματικά ήταν ο Υιός του Θεού, αναρωτήθηκε, γιατί ο Θεός δεν τιμώρησε τον Πόντιο Πιλάτο, τον άνθρωπο που υπήρξε υπεύθυνος για τη σταύρωση του; Γιατί είχε ο Πιλάτος δεν έχασε τα λογικά του η δεν τον κατασπάραξε κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας όπως συμβαίνει στους ήρωες της Ελληνικής μυθολογίας; Γιατί δεν τον έπληξε καμία απολύτως συμφορά;

Ενώ αργότερα υπήρξαν πολλές χριστιανικές παραδόσεις σχετικά με την τιμωρία του Πόντιου Πιλάτου, η χρονική περίοδος που γράφτηκαν είναι κατά πολύ μεταγενέστερη από την εποχή που έγραψε την πραγματεία του ο Κέλσος. Για εκείνον, υπάρχει μια βαθιά αμφισβήτηση  στο κατά πόσο αυτή η «αλήθεια» περί διαφυγής της τιμωρίας του κυβερνήτη της Ιουδαίας δεν πηγάζει παρά μόνο μέσα από τις προσπάθειες των πρώτων Χριστιανών να τον απαλλάξουν από την ευθύνη για την Σταύρωση του Ιησού.

Η μονη αξιόπιστη μαρτυρία

Η μόνη αξιόπιστη μαρτυρία που έχουμε για τη ζωή του Πιλάτου προέρχεται από τον Εβραίο συγγραφέα Ιώσηπο. Στο έργο του Η Αρχαιότητα των Εβραίων, γραμμένο περίπου 60 χρόνια μετά τα γεγονότα, ο Ιώσηπος αναφέρει ότι ζητήθηκε από τον Πιλάτο να επιστρέψει στη Ρώμη μετά την κακή διαχείριση που επέδειξε σε ότι αφορούσε μια εξέγερση των Σαμαρειτών που έλαβε μέρος το 36 μ.χ. Για τον λόγο αυτό ο Πιλάτος αναμένονταν να περάσει από ακρόαση ενώπιον του ηλικιωμένου πλην ασυμβίβαστου αυτοκράτορα Τιβέριου, ο οποίος τον είχε ορίσει κυβερνήτη των Ιουδαίων δέκα χρόνια νωρίτερα. Ο Πιλάτος έσπευσε πίσω, αλλά μέχρι να φτάσει στην Ρώμη  το Μάρτιο μ.Χ. 37, ο Τιβέριος είχε πεθάνει. Ένας νέος αυτοκράτορας, ο  Καλιγούλας, είχε αναλάβει τα ηνία της εξουσίας.

Μόνο εικασίες υπάρχουν για το τι ακολούθησε αργότερα. Ο Ιώσηπος δεν αναφέρει τίποτα περισσότερο γι’ αυτόν, κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι δεν υπήρξε τελικά ακρόαση από τον Αυτοκράτορα. Ίσως, μέσα  στη γενική ευφορία που επικρατούσε γύρω από την ανάδειξη του Καλιγούλα, η υπόθεση του να είχε τεθεί σε αναμονή, ή απλά να ξεχάστηκε. Ίσως πάλι, η ακρόαση να προχώρησε και να αθωώθηκε. Απ’ όσο γνωρίζουμε, του δόθηκε μια άλλη απόσπαση.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr