Warhammer 40,000: Gladius - Relics of War Review

The Emperor protects but having a loaded bolter never hurt either

H διαφορά αυτού του review σε σύγκριση με τα υπόλοιπα που έχω κάνει ως τώρα είναι ότι αυτό ξεκίνησε με μία λάθος αντίληψη και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Ήμουν στην μέση ενός νέου achievement run στο αγαπημένο Stellaris όταν χτυπάει το τηλέφωνο από τον άνθρωπο-κλειδί για τα cd-keys και μου λέει ότι έχει διαθέσιμο το Warhammer 40,000: Gladius – Relics of War και αν το θέλω. ΟΚ του λέω σε τι στυλ είναι; RTS; Όχι,έρχεται η απάντηση με το ενδιαφέρον μου να μεγαλώνει αυτόματα, είναι τύπου Civilization. Α ωραία, ήταν η αντίδρασή μου. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πέπλο της ψευδαίσθησης. Ο πόλεμος έρχεται γρήγορα και απειλητικά, ειδικά στο multiplayer, και αν δεν είσαι προετοιμασμένος, θα βρεις μια θέση στον θρόνο του Khorne.

Η ιστορία σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα. Gladius. Πλανητάρα. Την βρήκαμε, μας άρεσε, την πήραμε, την αποικήσαμε. Σαν τις γυναίκες θα μπορούσε να πει κάποιος. Ποιοι είμαστε εμείς; Μα φυσικά οι εκλεκτοί του Αυτοκράτορα. Η τελευταία και καλύτερη ελπίδα της Ανθρωπότητας ενάντια στους τρόμους του αγνώστου. Οι Πεζοναύτες του Διαστήματος (όπως θα έλεγε ένα παλιό, αγαπημένο και πλέον περιζήτητο επιτραπέζιο). Εκεί λοιπόν που είναι όλα ωραία και καλά, τσουπ, έρχονται οι μπαχαλάκηδες του 40K, τα Orcs, και φέρνουν τι; Αποχυμωτή; Την τελευταία συλλογή του Αρκά; Τίποτα από όλα αυτά. Φέρνουν το αγαπητό σε όλους μας Dakka. Καθώς ετοιμαζόμαστε να τους αντιμετωπίσουμε, τσουπ, να σου και μια Warp Storm. Αποτέλεσμα; Να χάσουμε όλο μας τον στόλο, πλην μίας Battle Barge, να μας αποκόψει από τον υπόλοιπο Γαλαξία προσωρινά και κατ’ επέκταση από τις ενισχύσεις τις οποίες πρέπει πλέον να βρούμε στο πρόσωπο των Imperial Guards του πλανήτη.

Βέβαια, όλοι ξέρουμε πόσο επιρρεπείς είναι στους ψιθυρούς του Χάους όσοι δεν έχουν απευθείας τις ευλογίες του Αυτοκράτορα. Τελευταίοι και κατασκονισμένοι σε αυτό το πλανητικό πάρτυ έρχονται οι Necrons και είναι πολύ θυμωμένοι. Όποιος και να ήταν θαμμένος τόσα χρόνια χωρίς καφέ και με κάτι τύπους από πάνω να κάνουν φασαρία έτσι θα ξύπναγε και δεν μπορείς να τον αδικήσεις. Εδώ έναν Bieber βάζει ο άλλος διαπασών και τσιτώνεις. Κάπως έτσι λοιπόν ο κάποτε υπέροχος πλανήτης έγινε πεδίο μάχης και ολέθρου. Ακριβώς σαν τις γυναίκες θα μπορούσε να ξαναπεί ο οξυδερκής παρατηρητής.

Οι αρχικές ρυθμίσεις είναι όπως σε όλα τα 4Χ Strategy. Επιλέγεις μέγεθος χάρτη, δυσκολία, ταχύτητα παιχνιδιού, παράταξη, πόρους κλπ. Ακριβώς μετά, ασχέτως των επιλογών σου το πρώτο πράγμα που σε χτυπάει σαν καλοζυγισμένο uppercut είναι το πόσο χρηστικό και ωραίο είναι το μενού. Η κυρίαρχη αίσθηση ότι θα είναι ένας ενδιάμεσος που θα σε βοηθήσει να διασκεδάσεις και όχι να σε κουράσει στο επικείμενο ταξίδι σου είναι πολύ σημαντική και μόνο θετικά μπορεί να σε προδιαθέσει. Όσοι έχετε παλέψει με δύσχρηστα μενού ξέρετε ακριβώς τι εννοώ. Οι πόλεις επεκτείνονται διαφορετικά για κάθε φυλή π.χ. οι Space Marines μπορούν να έχουν μόνο ένα Fortress City, ενώ οι Necrons μπορούν να χτίσουν όπου έχει τύμβο.

Υπάρχουν τέσσερεις κυρίαρχοι πόροι οι οποίοι μεταβάλονται ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού κάθε παράταξης. Η απόκτηση παραπάνω οκταγώνων δεν γίνεται αυτόματα αλλά απαιτεί city action που σημαίνει ότι κάτι άλλο θα πρέπει να μπει σε δεύτερο χρόνο για να γίνει. Κάθε νέο απόκτημα έχει 1-3 θέσεις για χτίσιμο καθώς και το συν που δίνει επί τοις εκατό για συγκεκριμένους πόρους. Όλα τα κτίρια καθώς και οι μονάδες που παράγουν βρίσκονται μαζεμένα και ευκολόχρηστα στο αριστερό μέρος της οθόνης. Το έδαφος του πλανήτη θυμίζει αυτό του Beyond Earth, καθώς έχει ιδιομορφίες θετικές ή αρνητικές (προσοχή στα wire weeds) και μία ιδιαίτερη εξωγήινη μορφή ζωής η οποία είναι άκρως επιθετική χωρίς να το πειράξω στις ρυθμίσεις, πράγμα που βρήκα πολύ ευχάριστο.

Καλό θα ήταν βέβαια να μην χαζέψεις πολύ τα αξιοθέατα (θυμάσαι εκείνη την θέση στον Θρόνο που περιμένει;) γιατί έτσι την πάτησα στο πρώτο multiplayer και μου έσκασε ο άλλος με 4-5 μονάδες Necrons και δύο Ήρωες έξω από την πόλη. Ναι, καλά άκουσες. Έχει Ήρωες. Μια πολύ ευχάριστη νότα που μου θύμισε εποχές Warcraft, καθώς και είναι πολύ δυνατοί με ξεχωριστές δυνάμεις αλλά και μπορούν να πουλήσουν-αγοράσουν αντικείμενα στους vendors. Οι μονάδες ποικίλουν τόσο σε εμφάνιση όσο και σε τύπο (επίγειες και εναέριες) έχοντας όμως κάποια κοινά χαρακτηριστικά όπως θωράκιση, ζημιά, πόντους υγείας κλπ. Η μάχη είναι στο στυλ Civ μία μονάδα ανά τετράγωνο δηλαδή και επηρεάζεται πολύ από την μορφολογία του εδάφους αφήνοντας μια αίσθηση στρατηγικής αλλά και βιαιότητας συνάμα. Επίσης, θέλει καλή τοποθέτηση για να μπορούν να προστατευθούν οι ευάλωτες μονάδες αλλά και να οπισθοχωρήσουν οι πληγωμένες.

Βασικό σημείο που πρέπει να αναφερθεί στο θέμα μάχη είναι ότι πολλά πράγματα που εχουμε συνηθίσει στους στρατούς είτε από τα Real-time Strategy της σειράς, είτε από το lore πρέπει να ξεκλειδωθούν μέσω του tech tree (science) πράγμα που δίνει επιπλέον στρατηγικό βάθος. Δύο στρατοί Space Marines μπορεί να φαίνονται ίδιοι, αλλά ο ένας να έχει επιλέξει να ξεκλειδώσει τις frag grenades και ο άλλος τους Assault Marines ως πρώτες επιλογές. Να σημειωθεί ότι για να προχωρήσεις στην επόμενη βαθμίδα έρευνας από τις συνολικά δέκα πρέπει πρώτα να έχεις ξεκλειδώσει έστω δύο από την προηγούμενη. Άλλο ένα κομμάτι που προσδίδει μια στρατηγική ιδιαιτερότητα.

Σε γενικές γραμμές τα γραφικά είναι ζωντανά χωρίς να είναι εντυπωσιακά, αλλά προσδίδουν την αίσθηση που πρέπει και η μουσική έχει βρει την χρυσή τομή και σε βάζει στο κλίμα χωρίς να κουράζει. Προσωπικά αισθάνθηκα ότι οι μονάδες ίσως χρειάζονται περισσότερα ηχητικά εφέ, γιατί εμφανίζονται κάποιες ατάκες γραπτώς από πάνω τους αλλά μπορεί να χρειαζόντουσαν και μερικές σε μορφή ομιλίας. Ευχάριστη προσθήκη το compendium που στην ουσία έχει όλο το lore και τις επεξηγήσεις για τα πάντα και το οποίο πάει χέρι-χέρι με τα quests που προχωράνε την ιστορία και βοηθάνε πάρα πολύ στο να μεταφερθεί το αίσθημα του κόσμου και της κάθε φυλής στον παίκτη. Τέλος, πολύ ωραία δυναμική προσδίδουν τα Artifacts που δίνουν μεγάλα bonuses σε όποιον καταφέρει να τα πάρει και να τα κρατήσει, πράγμα δύσκολο καθώς την ίδια σκέψη θα έχουν και οι άλλοι παίκτες.

Εξαιρετική πινελιά κατ’εμέ, την στιγμή που υπάρχει ανοιχτό quest για τον Taker of Skulls και πολεμάς τα Orcs εμφανίζεται από το πουθενά το κτήνος και σκοτώνει όλους τους στρατους αδιάκριτα με εμένα να είμαι με το στόμα ανοιχτό και το…bolter στο χέρι.

Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Slitherine.