Μια σημαντική παρουσία για τον σεναριογραφικό χώρο.Το αποτύπωμα του στον σεναριογραφικό χώρο έχει...

Μια σημαντική παρουσία για τον σεναριογραφικό χώρο.

Το αποτύπωμα του στον σεναριογραφικό χώρο έχει αφήσει ο Neil Simon, και τα γραπτά του θα μείνουν αείμνηστα στην ιστορία του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Ο βετεράνος της συγγραφής, με περισσότερα από 100 υπογεγραμμένα σενάρια, έφυγε πρόσφατα, σε ηλικία 91 ετών.

Σύμφωνα με αναφορές του Variety, ο Simon νοσηλευόταν, με τη σύζυγο του, Elaine Joyce Simon, και τις δύο του κόρες, Ellen και Nancy Simon, στο πλευρό του. Η επίσημη δήλωση μεταφέρει πως, “Ο Neil Simon, ο βραβευμένος με Pulitzer Αμερικανός σεναριογράφος, πέθανε την προηγούμενη νύχτα στο New York- Presbyterian Hospital της Νέας Υόρκης. Τα αίτια ήταν επιπλοκές πνευμονίας”.

Γεννημένος στις 4 Ιουλίου του 1927, στη Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών, ανακάλυψε την κλίση του για τον χώρο του θεάματος νωρίς. Σε μικρή ηλικία, και για να ξεφύγει από την ένταση στο σπίτι του, επισκεπτόταν τον κινηματογράφο για να παρακολουθήσει βωβές κωμωδίες, με πρωταγωνιστές τα τότε μεγάλα ονόματα, Charlie Chaplin, Buster Keaton και άλλους. Κατά τα λεγόμενα του, “Πολλές φορές με έσερναν έξω από τον κινηματογράφο επειδή γελούσα πολύ δυνατά”.

Ο Neil Simon και η Goldie Hawn στα γυρίσματα του “Seems Like Old Times”.

Το γέλιο φαίνεται πως αποτέλεσε καταλυτικό παράγοντα στην καριέρα του Simon, καθώς και ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του. Ο ίδιος περιέγραψε για τη βιογραφία του (Understanding Neil Simon), που συνέγραψε η Susan Koprince, την αξία του γέλιου και της κωμωδίας στη ζωή του. “Πιστεύω πως ένας λόγος που έγινα κωμικός συγγραφέας ήταν πως έτσι εμπόδιζα μερικά από τα πραγματικά άσχημα, οδυνηρά σημεία της παιδικής μου ηλικίας και τα κάλυπτα με χιουμοριστική διάθεση… έκανα κάτι για να γελάσω μέχρι να μπορώ να ξεχάσω τι πονούσε”.

Αυτή την αξία που είχε το χιούμορ για τη ζωή του επιδίωξε να μεταλαμπαδεύσει ο Simon μέσα από τη δουλειά του και το έργο του. Την πρώτη του ευκαιρία κέρδισε με μία θέση ως ράδιο- τηλεοπτικός σεναριογράφος, όπου συνεργάστηκε με τον κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερο αδερφό του, Danny Simon, εξίσου τηλεοπτικό σεναριογράφο αλλά και καθηγητή κωμωδίας.

Οι επιτυχίες ξεκίνησαν από νωρίς για το συγγραφικό δίδυμο. Οι πρώτες δουλειές των δύο αδερφών οδήγησαν σε άλλες, και όλες απέφεραν κάποιο κέρδος. Ο Max Liebman, παραγωγός και σκηνοθέτης για το Broadway και την τηλεόραση, τους γνώρισε νωρίς και τους προσέλαβε για να υπογράψουν το σενάριο του προγράμματος ποικιλίας “Your Show of Shows”, το οποίο γνώρισε μεγάλη αποδοχή και έφερε δύο υποψηφιότητες για βραβείο Emmy.

Το 1960, ο Simon προχώρησε ακόμα πιο ενεργά στον χώρο του Broadway και έγινε ευρέως αποδεκτός, μιας και είχε να προσφέρει περισσότερα από 30 έτοιμα έργα. Το πρώτο του, κιόλας, έργο, “Come Blow Your Horn” ανέβηκε το 1961 και έτρεξε για 678 παραστάσεις.Τέσσερα από αυτά, συγκεκριμένα τα “Sweet Charity”, “The Star-Spangled Girl”, “The Odd Couple” και “Barefoot in the Park”, παίχτηκαν την ίδια χρονιά, το 1966, και κέρδισαν τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών. Το “Barefoot in the Park” έγινε ένα από τα μακροβιότερα έργα του Broadway, με συνολικά 1,532 παραστάσεις.

Οι Neil Simon, Danny SImon, Sid Caesar και Lucille Kallen στο “Your Show of Shows”.

Τα βραβεία ξεκίνησαν να έρχονται με το “The Odd Couple” του 1965, ένα κωμικό θεατρικό έργο για δύο αταίριαστους συγκατοίκους, που κέρδισε το βραβείο Tony της κατηγορίας Καλύτερου Θεατρικού Έργου. Ο θρυλικός σεναριογράφος προτάθηκε, συνολικά, 17 φορές για βραβείο Tony. Η πιο σημαντική του συμβολή, ωστόσο, ήταν για τους συντελεστές που συμμετείχαν στα έργα του. Ο Simon κατάφερε να δώσει 50 συνολικά υποψηφιότητες σε συνεργάτες του με τα έργα του, ένα ποσό αξεπέραστο μέχρι και σήμερα. Για τον εαυτό του, την καλύτερη νίκη ίσως κατάφερε με το “Lost in Yonkers”, τη δραματική ιστορία του Eddie Kurnitz και της απώλειας της συζύγου του, το οποίο του έφερε ένα βραβείο Tonny αλλά και ένα Pulitzer.

Στην τηλεόραση γνώρισε εξίσου μεγάλες επιτυχίες, στη μετέπειτα καριέρα του. Από το 1957 ξεκίνησε να κερδίζει υποψηφιότητες για βραβείο Emmy, με το πρόγραμμα ποικιλίας “Caesar’s Hour”, και έφτασε μέχρι και το 2001 με το “Laughter on the 23rd Floor”, χωρίς να καταφέρει να στεφθεί νικητής.

Το στίγμα του κατάφερε να αφήσει και στον κινηματογράφο. Μερικά από τα σενάρια του για τη μεγάλη οθόνη αποτελούν μεταφορά παλαιότερων του θεατρικών έργων, όπως το “The Odd Couple” που γυρίστηκε το 1968 και του έφερε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ. Έκτοτε, βρέθηκε άλλες τρεις φορές υποψήφιος για ένα από τα κορυφαία βραβεία της Ακαδημίας, με τις ταινίες “The Sunshine Boys”, “The Goodbye Girl” και “California Suite”. Καμία από αυτές τις ταινίες δεν κατάφερε να φέρει το βραβείο στον δημιουργό της, το “The Goodbye Girl”, όμως, του έφερε μία Χρυσή Σφαίρα από την κατηγορία Καλύτερου Σεναρίου.

Ο Neil Simon σε εκδήλωση για το “The Odd Couple II”, το 1998.

Για τον Lawrence Grobel, συγγραφέα γνωστό για τις συνομιλίες του με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του κινηματογραφικού χώρου όπως τους Truman Capote, Marlon Brando, Al Pacino και Ava Gardner, η συμβολή του Simon πρόκειται να μείνει στην ιστορία του 20ου αιώνα. “Ο Simon υψώνεται σαν ένας Κολοσσός πάνω από το Αμερικανικό Θέατρο. Όταν έρθει η ώρα για να κριθεί ο Neil Simon μεταξύ των πιο επιτυχημένων σεναριογράφων του εικοστού αιώνα, θα είναι σίγουρα πρώτος μεταξύ ομοίων. Κανένα άλλο θεατρικό έργο στην ιστορία δεν είχε την πορεία των δικών του: δεκαπέντε φορές ‘Καλύτερο Έργο’ της σεζόν”.

Για τον Walter Kerr, κριτικό έργων του Broadway, το έργο του Simon υπήρξε υποτιμημένο, και αυτό “Διότι οι Αμερικανοί είχαν ανέκαθεν την τάση να υποτιμούν τους συγγραφείς που τους έκαναν να γελούν, τα κατορθώματα του Neil Simon δεν έχουν κερδίσει τόση σοβαρή κριτική προσοχή όση αξίσουν… Ο Simon είναι, στην πραγματικότητα, ένας από τους καλύτερους συγγραφείς κωμωδίας στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας”.

Το έργο του έχουν υμνήσει πολλοί ακόμα από τον χώρο του θεάματος, αλλά και θεατές που μέσα από πολλές δεκαετίες έχουν απολαύσει τα έργο του και έχουν διασκεδάσει με το απερίγραπτο χιούμορ του. Ένα χιούμορ που το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο Mark Twain για Χιούμορ. Η συμβολή του έχει θέση στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της κωμωδίας σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο.


Αν δεν βρείτε την Θάλεια στο El Dorado, στην Middle Earth ή στην Grand Line, αναζητήστε την στο Facebook ή το Twitter.

Πηγή: IGN Greece