Sword Legacy: Omen Review

Britannia, it’s tea time...Τι κάνετε παιχταράδες μου, σας έλειψα;! Τί “όχι” βρε γίδια, εγώ φταίω...

Britannia, it’s tea time…

Τι κάνετε παιχταράδες μου, σας έλειψα;! Τί “όχι” βρε γίδια, εγώ φταίω που κουβάλησα το θαυμαστό μπυροκοίλι μου από τις παραλίες πίσω στην πόλη για πάρτη σας! Όχι εντάξει, δεν το εννοούσα… Αλλά καταλαβαίνετε τώρα, Σεπτέμβριος. Η Δευτέρα των μηνών. Όλοι ξενερωμένοι είμαστε. Και όσοι γύρω σας δεν είναι (εξαιρούνται οι τελευταίοι αδειούχοι), να τους προσέχετε, είναι οι κλασικοί εκνευριστικοί τύποι που εύχονται από τώρα καλό χειμώνα! Δεν πα’ λοιπόν να χτυπά 40άρια ακόμα ο υδράργυρος; Στην καρδιά μας έχει συννεφιά… Τη Βρετανική μάλιστα, τη μουντή. Όπως του SwordLegacy: Omen, ενός turn–basedtacticalRPGπου κυκλοφόρησε για PC στις 13 Αυγούστου, των –χωρίς πολλούς τίτλους στο βιογραφικό τους- FirecastStudioκαι FablewareNarrativeDesignαπό τη Βραζιλία.

Οι προαναφερθέντες developersθέλησαν να παρουσιάσουν μια διαφορετική και πιο σκοτεινή εκδοχή του Αρθούρειου μύθου. Για την ακρίβεια, των γεγονότωνπου προηγήθηκαν του θρυλικού βασιλιά, όπως αυτά περιγράφονται στο όγδοο βιβλίο της Historia Regum Britanniae (του Geoffrey of Monmouth–κρατήστε το επώνυμο για το eastereggστο τέλος). Αν οι υποψίες μου για εκτενή τους έρευνα στο αντικείμενο ευσταθούν, τότε τους αξίζουν πολλά μπράβο.

Anarchy in the UK

Βρισκόμαστε στην Βρετανία του πρώιμου μεσαίωνα, κατά την περίοδο της Επταρχίας. Σε μια BrokenBritanniaόπως αναφέρεται, λόγω των διαφορετικών βασιλείων. Η ιστορία μας αρχίζει στο κάστρο της Mercia, λίγες στιγμές προτού δεχτεί αιφνιδιαστική επίθεση από το Wessex, του δούκα Gorlois. Ο κεντρικός πρωταγωνιστής μας και LordCommanderτης Mercia, Uther, αποτυγχάνει παταγωδώς: το βασίλειο καταλαμβάνεται, ο βασιλιάς είναι νεκρός ενώ έχουν απαγάγει και την πριγκίπισσα και ερωμένη του, Igraine. Πλέον, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να το σκάσει από το κάστρο με τη βοήθεια του πασίγνωστου Merlin, να ανασυνταχθεί με όσους τον ακολουθήσαν και να ξεκινήσει ένα ταξίδι εκδίκησης απέναντι στο Gorlois, εξιλέωσης του εαυτού του και σωτηρίας της αγαπημένης του. Σε αυτή την πορεία, όπως συνηθίζεται άλλωστε, θα επιστρατεύσετε και το υπόλοιπο partyσας, το οποίο εν τέλει θα αποτελείται από οκτώ άτομα με τις εξής classes: Knight, Sorcerer, Lancer, Thief, Priest, Barbarian, Keeper, Blacksmith.

Τα παραπάνω, σαν ιδέα αποτελούν μια πρωτότυπη διαφοροποίηση του canonμύθου του Uther. Το storytelling όμως αφήνει μία “άγουρη” αίσθηση θα λέγαμε. Σα να προσπαθεί να κάνει το “μπαμ” αλλά να μην τα καταφέρνει. Για παράδειγμα, στην αρχή, θέλοντας οι σεναριογράφοι να δώσουν ρεαλισμό στον εκνευρισμό των χαρακτήρων λόγω της κατάστασης,υπάρχει μπόλικη ένταση στους διαλόγους με, ίσως άστοχο, bickering μεταξύ τους. Στη συνέχεια η εξιστόρηση γίνεται κάπως επιφανειακή μεν, όχι τελείως αδιάφορη δε. Προς το τέλος, παρότι αποκτά πάλι ενδιαφέρον, η “ανάγκη” για δέσιμο μεταξύ των ηρώων οδηγεί σ’ ένακάπως απότομο character development ορισμένων.

Προσωπικά, αυτό το “ναι μεν, αλλά” που συναντήσαμε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του, περίπου 20ωρου, playthroughμας οφείλεται μάλλον στην απειρία (το μικρό παλμαρέ που λέγαμε παραπάνω) των Firecast Studio και Fableware Narrative Design. Παρόλα αυτά, το τελικό αποτέλεσμα – που σίγουρα δεν το λες άσχημο- αφήνει υποσχέσεις ότι στο μέλλον ίσως να δούμε ωραίες κυκλοφορίες από τις δύο αυτές εταιρίες.

Κι αν πετύχουν τα cinematics, τύφλα να ‘χουν τα graphics

Παραφράζοντας τη σοφότατη λαϊκή ρήση, συνοψίζεται σε μια πρόταση το οπτικό αποτέλεσμα του SwordLegacy: Omen. Τα storyboardcinematicsμε το εξαιρετικό εικαστικό τους κλέβουν την παράσταση καιαν μάλιστα νιώσετε ότι βλέπετε ένα “ενήλικο” Το σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου, τότε έχετε δίκιο! Όπως έχουν αναφέρει οι ίδιοι οι παραγωγοί, είναι βαθύτατα επηρεασμένο από τη GoldenAge των ταινιών της Disney με ένα “darktwist” όμως –κατά τα λεγόμενά τους. Ειδική μνεία στην εξαιρετική επιλογή να προτιμηθεί ένα, πιο αληθοφανές, κέλτικο παρουσιαστικό δρυΐδηγια το Merlin από τον κλασικό μάγο που έχουμε συνηθίσει.

Ίσως ο υπερβολικός ενθουσιασμός μας, να σας έκανε να νομίζετε ότι τα (υπόλοιπα) γραφικά είναι ανεπαρκή. Κάθε άλλο, μια χαρά είναι και πολύ σωστά μάλιστα μεταφέρθηκε και in–gameαυτό το στυλ ταινίας. Απλά είναι και πολύ λογικό να χάνεται ένα μέρος της δυναμικής, της “έντασης”, του σχεδίου όταν μιλάμε για έναν τίτλο του συγκεκριμένου genre, στον οποίο κατά κύριο λόγο θα έχετε την κάμερα σε zoomout και οι κινήσεις είναι μηχανικές. Με δυο λόγια, μην περιμένετε ένα Dragon’sLairτου 2018.

Μούγγα στη στρούγγα

Ε, όχι… Ε, όχι! Sorry κιόλας, αλλά εδώ θα πέσει κράξιμο! Έχετε αυτά το υπέροχα storyboards και δεν έχετε voiceactingπλην του αφηγητή; Ακόμα και στη Nintendoρίξανε νερό στο κρασί τους και βάλανε στο BreathoftheWild! Κρίμα κι άδικο, μόνο αυτό. Λίγο φωνούλα θα ανέβαζε levelτην όλη εμπειρία. Δεν υπήρχε budget; Μα, αφού προσλήφθηκαν voiceactorsνα κάνουν τα ηχητικά των χαρακτήρων (grunts) και μεταξύ μας, δεν είναι ότι θα είχαν και κάνα τόμο να διαβάσουν… Λυπούμαστε, αλλά κύριοι εδώ κάνατε φάουλ.

Η μουσική, από την άλλη, ωραία και ταιριαστή με την ατμόσφαιρα αλλά μικρό listκαι επαναλαμβανόμενο. Μετά από λίγες μάχες απλά περνάει αδιάφορη.

Ο γύρος της Αγγλίας σε 20 ώρες

Το setupτης βόλτας σας με τον Utherκαι το παρεάκι του στα μεγαλύτερα βασίλεια της εποχής είναι λίγο-πολύ το ίδιο. Επιλέγετε το τετραμελές activepartyσας και ξεκινάτε κάθε chapterμε μια ελαφριά tile–basedεξερεύνηση, στην οποία θα ασχολείστε μόνο με αντικείμενα που φέρουν κάποιο σηματάκι ή είναι highlighted. Στο ενδιάμεσο του explorationθα εμφανίζονται εχθροί και θα αρχίζετε τις μάχες. Μετά πάλι λίγο γυροβόλημα, σφαγή και repeatη όλη διαδικασία δυο, άντε τρείς φορές. Μπορεί να φαίνεται χρονοβόρο αλλά δεν είναι κάτι φοβερό σε διάρκεια.

Όσον αφορά στις turn–basedμάχες αυτές καθ’ αυτές, όλοι οι ήρωες έχει κάποια (κυρίως unlockables) skills που μαζί με την κίνηση στο χώρο καταναλώνουν τα διαθέσιμα ActionPointsτους. Οπότε η όλη στρατηγική που απαιτείται είναι κατά βάση η διαχείριση (ή μη…) των εν λόγω AP σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση των surroundingσας για άμυνα και επίθεση. Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης και το Willpowerτου καθενός που αποτυπώνεται σε μια μπάρα. Κάθε φορά που το χρησιμοποιείτε κερδίζετε δύο έξτρα AP και έχετε boostστα στατιστικά σας, αλλά καλό θα ήταν να είστε συνετοί μιας και αν μηδενιστεί μπορεί να έχετε προβλήματα. Να σημειώσουμε εδώ ότι permadeathμπορεί να μην υπάρχει αλλά εάν κάποιος από τους χαρακτήρες σας πέσει σε μάχη, για το υπόλοιπο του κεφαλαίου δε θα είναι διαθέσιμος.

Να είμαστε ειλικρινείς, παρόλο που αρχικά νιώθαμε στρατηγοί, μόλις συμπληρώσαμε το ρόστερ και πήραμε το κολάι, δεν βρήκαμε το tactical RPG μας και πολύ… tactical. Και εξηγούμαστε: πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (δύο μάχες για την ακρίβεια) το αυτί μας δεν ίδρωσε ιδιαίτερα αλλά ούτε και απαιτήθηκε κάποια υπερβολική τακτική σκέψη, μόνο κοινή λογική. Δε βοηθάει και η A.I. των αντιπάλων την οποία θα χαρακτηρίζαμε μέτρια προς χαμηλή. Καταλήξαμε και σε μια πατροπαράδοτη σύνθεση τύπου tank– healer– longranger– staminaκαι τρέχαμε στον αυτόματο. Σίγουρα, υπήρξαν και στιγμές που την πατήσαμε ή που χρειάστηκε να καταστρώσουμε κάποιο πλάνο, αλλά με τη δεύτερη, άντε την τρίτη το πολύ ξεμπερδεύαμε. Και για όσους σκεφτήκατε “ντάξει μωρέ, παίχτο στο hard”, επίπεδο δυσκολίας δεν υπάρχει. Όσον αφορά στο RPG στοιχείο πάλι, τα stats επηρεάζονται μόνο από τα (ξεχωριστά) όπλα του κάθε χαρακτήρα, τις armor και τα artifacts.

Στα λοιπά του SwordLegacy: Omen, ο χειρισμός είναι με το mouseκαι ολίγον keyboard(εμείς το είχαμε για την κίνηση της κάμερας, αλλά έχει και κάποια hotkeys) και είναι καλός γενικά, όχι τέλειος. Ιδιαίτερα achievementsδεν υπάρχουν, μόνο τα βασικότατα. Bugsβρήκαμε αρκετούτσικα θα λέγαμε, είτε στα cutscenesείτε στις battles. Κάποια από αυτά βγαίνανε όταν επιλέγαμε συγκεκριμένα skills(π.χ. το “καπνογόνο” του Keeper) και κάποια απλά συνέβαιναν. Μάλιστα 1-2 φορές έπρεπε να ξαναξεκινήσουμε το chapter για να ξεμπλοκάρει. Το τελευταίο updateυπόσχεται ότι λύνει μπόλικα από αυτά.