Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε...Το Grimmwood - They Come at Night αποτελεί την πρώτη...

Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε…

Το Grimmwood – They Come at Night αποτελεί την πρώτη προσπάθεια της Big Mοustache Games (μια ανεξάρτητη ομάδα από την γειτονική Βουλγαρία) και είναι ένα σκληροπυρηνικό co-op MMO με αρκετά RPG και Strategy στοιχεία που καλεί έως και 40 παίκτες να συνεργαστούν και να οχυρώσουν ένα χωριό στο κέντρο ενός procedural generated map. Κάθε νύχτα, μόλις η καμπάνα του χωριού χτυπήσει μεσάνυχτα οι παίκτες πρέπει να υπερασπιστούν το χωριό από μια ορδή τεράτων που ξεχύνονται από τα τριγύρω λημέρια τους. Την ήμερα οι παίκτες πρέπει να εξερευνήσουν τον χάρτη, να καθαρίσουν τις περιοχές από τα τέρατα και να μαζέψουν υλικά για την επιβίωση τους.

Ο στόχος σας είναι είναι απλός, θα πρέπει να κάνετε ότι περνάει από το χέρι σας για να επιβιώσει το χωριό και ο χαρακτήρας σας για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Aυτό γίνεται δυνατό μόνο μέσω αναβαθμίσεων στο τείχος, στον πύργο, στην πύλη και στην τάφρο του χωριού.

Ο χρόνος στο κύριο παιχνίδι τρέχει σε γύρους που κρατάνε περίπου 24 ώρες ο καθένας, με real time στοιχεία και χειρισμούς. Ναι καλά διαβάσατε, κάθε μέρα μέσα στο παιχνίδι αντιστοιχεί σε μια κανονική μέρα. Κάθε νύχτα επιτίθενται όλο και δυνατότερα τέρατα που προσπαθούν να εισβάλουν στο αποδεκατισμένο χωριό, ενώ οι δύσμοιροι χαρακτήρες με τις ικανότητες τους και τα κουσούρια τους προσπαθούν να επιβιώσουν μια μέρα παραπάνω με οποιοδήποτε κόστος. Το UI είναι αρκετά απλό, με point and click χειρισμούς και αρκετά tool tips που όμως δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τον όγκο τον πληροφοριών που είναι απαραίτητος για την επαρκή κατανόηση των μηχανισμών. Τα γραφικά είναι πολύ όμορφα, με υπέροχα, λεπτομερή 2D illustrations.

Έχοντας παίξει λίγο στο Blitz mode (που συμπυκνώνει την μια μέρα σε 15 λεπτά για πιο γρήγορο gameplay) αποφασίσαμε να φτιάξουμε τον πρώτο σοβαρό χαρακτήρα μας. Μετά από μερικά re-rolls ο generator μας έδωσε έναν χαρακτήρα που φαινόταν ελκυστικός για το πρώτο μας σοβαρό παιχνίδι, μερικά τελευταία tweaks ώστε να δείχνει ο χαρακτήρας λίγο πιο όμορφος στο πορτρέτο του και ο Johnny Wood-gutter μπήκε στο μυστηριώδες χωριό. Οι πρώτες του δουλειές ήταν στα πλαίσια των αγαπημένων του χόμπι, να κόβει δέντρα και να κουβαλάει την πραμάτεια του χωριού δεξιά-αριστερά επιδεικνύοντας τα μούσκουλά του (καθώς είχε τα Traits Woodcutter και Strong). Παρακάτω ακολουθεί μια δραματοποιημένη αφήγηση της τυπικής ημέρας του Τζόνι στο παιχνίδι.

Έτσι γεμάτος αυτοπεποίθηση ξεκίνησε την εργασία του στο χωριό. Με το τσεκούρι του στον ώμο πάει στο κοντινότερο δάσος καταναλώνοντας περίπου 20 Stamina. Μετά από περίπου δυο λεπτά ανελέητου κοψίματος και 80 stamina κάτω το inventory του έχει γεμίσει. Διψάει πολύ, νιώθει τον καυτό ήλιο να τον τσουρουφλίζει και τότε συνειδητοποιεί ότι ξέχασε να πάρει ένα φλασκί με νερό από το χωριό, ευτυχώς όμως γι’ αυτόν μόλις ένα tile πιο πέρα υπάρχει μια λιμνούλα με νερό. Ένα μικρό πρόβλημα ελλοχεύει στο ίδιο tile, ένας επιθετικός Gray Dwarf… Γεμάτος κουράγιο ο Τζόνι τρέχει στο διπλά εξάγωνο, λαχανιασμένος ορμάει και τεμαχίζει με το τσεκούρι του το κεφάλι του Gray Dwarf στα δυο! Αφού κάνει loot το άψυχο σώμα, πάει στην λιμνούλα να ξεδιψάσει. Το stamina του θα φτάσει οριακά πλέον για να γυρίσει πίσω…

Είναι απόγευμα, ο Τζόνις επιστρέφει αργά-αργά στο χωριό, όταν ξάφνου ζαλίζετε, κάθετε στο πλάι και ξερνάει! Μόλις ανακάλυψε τι σημαίνει αυτό το weak stomach που έχει στα traits, το νερό που ήπιε δεν ήταν καθαρό και έπαθε δηλητηρίαση! Eπιστρεφει μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα και σωριάζετε στο κρεβάτι, αποφασίζει να μην υπερασπίσει το χωριό στις επάλξεις και να περιμένει να περάσει η δηλητηρίαση.

Έτσι όπως αράζει στο κρεβατάκι του, ακούει την κλαγγή της μάχης από τις επάλξεις! Η καμπάνα χτυπάει μεσάνυχτα και τα τέρατα ορμούν με μένος στο ξύλινο τείχος ενώ οι χωρικοί που έχουν σκοπιά κάνουν τα πάντα να τα κρατήσουν έξω, αμ δε όμως, σύντομα σπάει η ξύλινη πύλη και 15 τέρατα εισβάλλουν στο χωριό σε ένα αλαλούμ σκοτωμού. Ένα σπάει την πόρτα του ταλαιπωρημένου χαρακτήρα μας και του μπήγει το ξύλινο δόρυ στο στομάχι λίγο πριν σκοτωθεί από έναν άλλο χωρικό. Τα τέρατα φεύγουν και μετρούνται η απώλειες… 2 νεκροί, ο βάρδος και μια κοπελούδα, το sanity όλων μειώνεται. Όλοι τρέχουν να επισκευάσουν την σπασμένη πύλη ενώ μια νέα μέρα ξημερώνει στο χωριό.

Το παρόν χωριό μετά τον απρόσμενο θάνατο της δημάρχου την δέκατη μέρα έχασε κάθε αίσθηση οργάνωσης, όλοι έπαιρναν ότι αντικείμενα ήθελαν από το κοινό storage, οι αναβαθμίσεις που γίνονταν ήταν ασύμμετρες με αποτέλεσμα κάθε βράδυ τα τέρατα να φτάνουν όλο και πιο κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού. Ο Τζόνις μας, ήταν από τους τελευταίους επιζώντες στην δέκατη τέταρτη μέρα του χωριού και στην δωδέκατη δίκη του. Προς το late game αφιερώθηκε περισσότερο στο χτίσιμο και στην προστασία του χωριού, καθώς τα γύρω-γύρω δάση είχαν γεμίσει με τεράστια party από τέρατα.

Αυτή η συνεχόμενη πίεση έκανε την ροή πρώτων υλών (κυρίως darkwood, του πιο βασικού υλικού για αναβαθμίσεις στο τείχος) προβληματική. Σύντομα ακολούθησε έλλειψη φαγητού που έκανε πολλούς παίχτες να κλέβουν φαγητό από την αποθήκη. Μόνο ένα μικρό party επτά ατόμων κατάφερε να επιβιώσει μέχρι την τελευταία ήμερα, κυρίως χάρις την ανεπίσημη οργάνωση που είχαν αναπτύξει μεταξύ τους στο chat και το in-game Village Forum. Μάταιο όμως, οι τελευταίοι lone wolf παίκτες σταμάτησαν άπλα να μπαίνουν στο παιχνίδι και οι χαρακτήρες τους πεθάναν, γρήγορα έγινε ξεκάθαρο ότι έφτανε η μοιραία νύχτα. Πλέον δεν υπήρχαν αρκετοί να γεμίσουν τις επάλξεις και κάπως έτσι ο Johnny Wood-gutter αρματώθηκε για τελευταία φορά με το τσεκούρι του, φόρεσε το armor του και πέθανε πολεμώντας ηρωικά.

Αυτό το μοτίβο φαίνεται να επαναλαμβάνεται σε όλα τα χωριά-servers, οι πρώτοι συνήθως παίκτες φτιάχνουν ένα σύστημα οργάνωσης το οποίο αργά ή γρήγορα καταρρέει από την γεωμετρικά αυξανόμενη δυσκολία. Εδώ αποκαλύπτεται το μεγάλο πρόβλημα του τίτλου, οι κανόνες του και η προσπάθεια δημιουργίας μιας πιο challenging εμπειρίας κάνει τον μέσο παίκτη να χάνει την αίσθηση του σκοπού τόσο του σύντομου όσο και του μακροπρόθεσμου.

Ο χρόνος είναι πολύς και οι δυνατές κινήσεις περιορίζονται από το stamina (περίπου 500 stamina/day) που χωρίζεται από τεράστια κενά μέσα στην ήμερα. Οι χαρακτήρες αναπληρώνουν περίπου 1 stamina ανά 15 λεπτά και για να κάνεις μια απλή δουλειά όπως το να περπατήσεις από το ένα tile στο άλλο θες 4 stamina με άδειο inventory! Ακόμα και ο πιο invested παίκτης σύντομα θα χαθεί στην ρουτίνα και το κέρδος που απολαμβάνει από τις δράσεις θα είναι ελάχιστο. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες χάνουν το κίνητρο να παίξουν εκτός και αν έχουν την όρεξη να κοινωνικοποιηθούν. Η ενασχόληση με τα κοινά όμως αποδεικνύεται ακόμα πιο δύσκολη, το in-game forum αν και έχει εύχρηστο layout βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του έχοντας ένα πολύ μικρό όριο λέξεων που σημαίνει ότι ένα μόνο θέμα μπορεί να είναι σπασμένο σε 3-4 post και δεκάδες σχόλια από κάτω. Η δυσκολία επαφής με τους άλλους παίχτες κάνει δύσκολη την αναγνώριση της κοινότητας.

Το Grimmwood – They Come at Night αποτυγχάνει να δώσει κίνητρα, χώρο και τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να αναπτυχθούν οι σχέσεις μεταξύ των 40 παικτών. Ακόμα και στο Blitz mode που μπαίνεις με φίλους και τα πάντα είναι σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, η κατάσταση γίνεται πάλι μάταιη καθώς υπάρχει συγκεκριμένη πρόοδος που μπορείς να φτάσεις με κάθε αριθμό παικτών, π.χ ένας παίκτης μπορεί να επιβιώσει για δυο με τρεις μέρες, δυο τέσσερις με έξι μέρες, τρεις έξι με επτά κ.ο.κ. Έκτος αυτού ακόμα και αν βγεις από το παιχνίδι ο χρόνος συνεχίζει να τρέχει και μετά από καμιά ώρα (περίπου 5 μέρες in-game) όλοι οι χαρακτήρες έχουν πεθάνει κάνοντας ουσιαστικά reset όλο το progress.

Γενικότερα είναι στο συμφέρον όλων τον παικτών να μην κλέψουν από την κοινή αποθήκη και να συνεργάζονται για να ολοκληρώσουν το κτίριο που κατασκευάζεται αντί να φύγουν μόνοι τους και να βρουν μοιραίο τέλος στο δάσος. Όμως δεν κάνουν κανένα από τα παραπάνω! Προτιμούν να κλέψουν και να είναι απρόσεκτοι σε βαθμό ανευθυνότητας, ειδικότερα οι νέοι παίκτες φαίνεται να μην επιβιώνουν την πρώτη νύκτα, με τους χαρακτήρες τους να πεθαίνουν χαμένοι κάπου μακριά από το χωριό γεμάτοι με αντικείμενα που πήραν από την κοινή αποθήκη. Μα τι τρέχει; Δεν θα ήταν πιο ευχάριστο να συνεργαστούν και να παίξουν παρέα;

Οι developers γενικότερα φαίνεται να ταλανίζονται με αυτό το πρόβλημα. Προφανώς τα κίνητρα για κάποιον να συνεργαστεί και να φτιάξει μια κοινότητα, να ενδιαφερθεί για την ομόνοια της, είναι πολλά και χρειάζεται χρόνο. Στην προκειμένη περίπτωση, οι developers θυσιάζουν στον βωμό της “δυσκολίας”τα κίνητρα που θα ωθήσουν του παίκτες να δημιουργήσουν δεσμούς μεταξύ τους, μετατρέποντας την κοινωνική επαφή με άλλους παίκτες (που μπορεί να μην θέλουν να συνεργαστούν εξ’ αρχής) σε μια απαραίτητη αγγαρεία.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Headup Games.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games