Εσείς οι νεολαίοι με τα μπλιμπλίκια σας...Σε περίπτωση που είδατε SNK και 40 και το μυαλό σας πήγε...

Εσείς οι νεολαίοι με τα μπλιμπλίκια σας…

Σε περίπτωση που είδατε SNK και 40 και το μυαλό σας πήγε σε κάποιο fighting game με μπόλικο fan service και ώριμες πρωταγωνίστριες, δυστυχώς κάνετε λάθος. Αν και θα ήταν εξαιρετική ιδέα… Για όσους δε γνωρίζουν (ή έχουν ξεχάσει), η SNK ήταν μία, πάλαι ποτέ, ανταγωνιστικότατη εταιρία στη βιομηχανία του gaming και δημιουργός των NEO GEO συστημάτων. Με αφορμή τη συμπλήρωση τεσσάρων δεκαετιών από τον πρώτο της τίτλο (Ozma Wars) και στο πλαίσιο της προσπάθειας που κάνει για αναγέννηση, χτυπά κατευθείαν στην retromania που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, εκδίδοντας μια συλλογή από παλιούς της τίτλους, στο Nintendo Switch. Και όταν λέμε παλιούς εννοούμε από 1979 έως 1990, εποχές arcade δηλαδή- τότε που ο Ανδρέας χάριζε επιδόματα ακόμα και για έξτρα credits! Οπότε μην περιμένετε Metal Slug, Fatal Fury και Samurai Showdown…

Αυτή τη στιγμή, η συλλογή περιέχει 13 παιχνίδια μεταξύ των οποίων τα τρία Ikari Warriors, το Athena με το sequel του (Psycho Soldier) καθώς και τα Vanguard και Crystalis. Από τις 11 Δεκέμβρη θα προστεθούν άλλα 11 (δωρεάν), συμπεριλαμβανομένων των Ozma Wars, Fantasy και Paddle Mania. Όσον αφορά στην ποσότητα τουλάχιστον, παράπονο δεν έχουμε. Εκεί που μας τα χαλάει η SNK, είναι στην ποικιλία των genres: από τα συνολικά 24 retro games, τα εφτά είναι κάποιου είδους top-down Run and Gun, ενώ έχουμε και άλλα εννέα που εντάσσονται στα scrolling Shooter, στην πλειονότητά τους vertical. Μιλάμε για 16 τίτλους δύο κατηγοριών ουσιαστικά. Σύμφωνοι, πριν από 35 χρόνια δε γινόταν να έχουμε την ποικιλομορφία του σήμερα, αλλά κακά τα ψέματα τα περισσότερα μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, που είναι σα να παίζουμε ακριβώς το ίδιο παιχνίδι. Η ενασχόλησή μας θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με περισσότερα Sports ή Platform, για παράδειγμα.

Μιλώντας για ενασχόληση, η εμπειρία που μας προσφέρει το SNK 40th Anniversary Collection είναι η ατόφια της δεκαετίας εκείνης, είτε μιλάμε για τεχνικό κομμάτι είτε για gameplay. Εξαιρουμένης της απαραίτητης προσαρμογής σε σύγχρονο resolution (1080p στο docked), όλα έχουν παραμείνει ακέραια. Ακόμα και bugs ή glitches είναι παρόντα (όπως screen tearing ή να μην έχουμε ανταπόκριση κίνησης στην scrolling οθόνη μέχρι να χάσουμε), χωρίς βέβαια να γνωρίζουμε αν κάτι τέτοιο ήταν όντως μια επιτηδευμένη vintage πινελιά. Έπειτα έχουμε τις -κυρίως- arcade κυκλοφορίες και τις console, με κάμποσους τίτλους μάλιστα (όσοι είχαν διπλό release την εποχή εκείνη) να διατίθενται και στις δύο versions, προσφέροντάς μας έτσι χρήσιμες συγκρίσεις. Κάθε έκδοση έχει το δικό της, απλό σχετικά, χειρισμό, ενώ σε γενικό πλαίσιο οι arcade έχουν καλύτερα, 16-bit γραφικά με ανελέητη δυσκολία ακόμα και στο easy (λογικό, περισσότερες ήττες σήμαινε και περισσότερα κέρματα, άρα πιο θελκτικό για τους καταστηματάρχες) και οι console είναι λίγο πιο εύκολες αλλά με 8-bit graphics.

Βέβαια επειδή ούτε κέρματα ρίχνουμε στο Switch αλλά και “καλομάθαμε” με το πέρασμα των χρόνων σε επίπεδα δυσκολίας βασισμένα στη… λογική, η SNK είναι αρκετά ευγενική παρέχοντάς μας, στα περισσότερα, άπειρα continues και εντάσσοντας το rewind button, με το οποίο κάνουμε fast backward το playthrough μας ώστε να διορθώνουμε λάθη και να μη σπάμε τις οθόνες από τα νεύρα. Άλλα features της ανθολογίας είναι τα achievements, το μέγεθος της playable οθόνης, το επίπεδο δυσκολίας (lol), όπως επίσης και η επιλογή Ιαπωνικής ή Αμερικάνικης version σε αρκετά παιχνίδια. Ειδικά με το τελευταίο, ελπίζαμε να δούμε από πρώτο χέρι τι (οπτική) λογοκρισία μπορεί να είχε πέσει στη Δύση των 80s, αλλά εν τέλει η μόνη διαφορά που παρατηρήσαμε ήταν σε ορισμένα artworks και στο εκάστοτε γραπτό ή ηχητικό localization. Θα αναφέρουμε και τη δυνατότητα touchscreen, αν και βρήκαμε τη χρήση του ιδιαίτερα περιορισμένη και ανούσια.

Ιδιαίτερη μνεία θα κάνουμε στο Museum, ένα section στο main menu που μας κίνησε την περιέργεια και το ενδιαφέρον. Εδώ μπορείτε να δείτε bonus content, αλλά και το complete works της SNK για την περίοδο 1978-1990, με κάμποσα trivia για την κάθε κυκλοφορία- όπως π.χ. ότι το Psycho Soldier ήταν το πρώτο arcade game με vocal soundtrack. Να σημειώσουμε όμως πως δύο φορές, κατά την έξοδό μας από το… μουσείο (συμπτωματικά;), το software αντιμετώπισε πρόβλημα και έκλεισε.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Enarxis Dynamic Media.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games