Pokémon, meet Cyberpunk…Mπορεί να μην είναι τόσο γνωστή στο ευρύτερο κοινό όσο κάποιοι κολοσσοί...

Pokémon, meet Cyberpunk…

Mπορεί να μην είναι τόσο γνωστή στο ευρύτερο κοινό όσο κάποιοι κολοσσοί του χώρου, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο για την PlatinumGames: όταν εμφανίζεται ένα νέο game με την υπογραφή της θα λάβει την δέουσα προσοχή. Πως θα μπορούσε να αγνοηθεί άλλωστε όταν η εταιρία έχει τίτλους στο βιογραφικό της, όπως τα Bayonetta και το αριστουργηματικό Nier: Automata, που πάνω από όλα χαρακτηρίζονται για την θεαματική, γρήγορη δράση τους; Αυτός είναι όμως μόνο ο ένας από τους λόγους που το Astral Chain, που κυκλοφόρησε στις 30 Αυγούστου αποκλειστικά για το Nintendo Switch, έχει συγκεντρώσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο δεύτερος και ουσιαστικότερος λόγος είναι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο πραγματικά πρωτότυπο, όπου οι developers επέλεξαν να πειραματιστούν με την καθιερωμένη τους πλέον φόρμουλα, και το ρίσκο αυτό φαίνεται να απέδωσε καρπούς. Αν το Nier: Automata αποτελούσε το πρώτο βήμα στην RPG-οποίηση του action gameplay το οποίο η PlatinumGames ξέρει να κάνει τόσο καλά, τότε το Astral Chain είναι η ολοκληρωμένη μορφή του. Με έμφαση πέρα από την μάχη, στην αφήγηση και τα puzzles έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα πραγματικό, ουσιαστικό role-playing game, το οποίο διατηρεί αναλλοίωτη την ταυτότητα των δημιουργιών της PlatinumGames.

Στον κόσμο του Astral Chain η ανθρωπότητα έχει σχεδόν εξαφανιστεί και οι εναπομείναντες έχουν συγκεντρωθεί στην πόλη Ark (Κιβωτός), που βρίσκεται σε ένα τεχνητό νησί. Η απειλή των Chimeras, πλασμάτων από άλλη διάσταση που προκαλούν καταστροφή και χάος με τις επιθέσεις τους έχει οδηγήσει στην ίδρυση του Neuron, ενός ειδικού σώματος της αστυνομίας που έχει ως σκοπό να βρει τρόπο να πολεμήσει τον περίεργο αυτό εχθρό. Με την χρήση των Legions, που είναι υποδουλωμένες Chimeras συνδεδεμένες με τα μέλη του Neuron με την λεγόμενη Astral Chain, μπορούν να χρησιμοποιούν τις ικανότητες τους τόσο στην μάχη όσο και στην έρευνα.

Όσον αφορά τον πρωταγωνιστή (ή πρωταγωνίστρια) μας το Astral Chain ακολουθεί στα χνάρια του Assassin’s Creed Odyssey, καλώντας τον παίκτη να επιλέξει ένα από τα δυο αδέρφια ως τον κύριο χαρακτήρα και κάνοντας τον άλλον δευτερεύοντα χαρακτήρα στην ιστορία. Μετά από ένα ελαφρύ customization, είστε έτοιμοι να βγείτε με όποιο avatar επιλέξατε και να ανακαλύψετε το πλήρες εύρος της ιστορίας του Astral Chain, τo οποίο είναι αρκετά μεγαλύτερο από όσο θα περίμενε κανείς. Παρ’ όλα αυτά αν τα τυπικά κλισέ των anime/manga δεν είναι του γούστου σας, ίσως να μην απολαύσετε τόσο την πλοκή, καθώς βρίθει με στερεότυπα αυτού του είδους. Προσωπικά δεν μας πείραξε ιδιαίτερα και βρήκαμε την αφήγηση ενδιαφέρουσα και κατά τόπους συγκινητική, ενώ το ιδιαίτερο χιούμορ που διέπει τους τίτλους της PlatinumGames έχει και εδώ την τιμητική του, αν και είναι ελαφρώς πιο διακριτικό.

Στον τομέα του gameplay, το Astral Chain δεν είναι τόσο action-packed όσο για παράδειγμα, τα Bayonetta games, ελαττώνοντας σημαντικά την συχνότητα των μαχών και προσθέτοντας αρκετά sections στα οποία εξερευνάτε έναν χώρο, συλλέγοντας στοιχεία, μιλώντας σε NPCs και κάνοντας μικρά side quests. Είναι μια ευχάριστη και θεματικά κατάλληλη προσθήκη, δεδομένου ότι παίζετε ως αστυνομικός, ενώ η πλειοψηφία των διαλόγων είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Τα levels είναι αρκετά ποικίλα, καλοσχεδιασμένα και παρά την γραμμικότητά τους έχουν μπόλικο προαιρετικό περιεχόμενο για όσους θέλουν να το ανακαλύψουν.

Φτάνουμε λοιπόν στη μάχη. Παρά το γεγονός ότι είναι λιγότερο καίριο στοιχείο του gameplay από όσο σε άλλους τίτλους της PlatinumGames, είναι εξίσου θεαματική, γρήγορη και διασκεδαστική. Ο παίκτης έχει στην διάθεσή του ένα πολυμορφικό όπλο που λειτουργεί τόσο ως melee όσο και ως long-range, ενώ η έγκαιρη αποφυγή των επιθέσεων των εχθρών τους αφήνει ανοιχτούς για αντίποινα, ιδιαίτερα αν καταφέρετε να αποφύγετε μια εισερχόμενη επίθεση στο τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου, όπου έχουμε κάτι αντίστοιχο με το Witch Time της Bayonetta. H διαφορά στην μάχη του Astral Chain βρίσκεται στην ύπαρξη των Legions, τα οποία λειτουργούν ως ένας δεύτερος μαχητής, ο οποίος μπορεί να επιτίθεται ανεξάρτητα, να κάνει combos με τον πρωταγωνιστή, αλλά και πολλές άλλες εντυπωσιακές κινήσεις χρησιμοποιώντας την Astral Chain μεταξύ τους. Mε την ύπαρξη πολλών διαφορετικών Legions, τα οποία πρέπει αρχικά να εξασθενήσετε πολεμώντας τα προκειμένου να καταφέρετε να τα εντάξετε στο οπλοστάσιό σας και με το καθένα εκ των οποίων να έχει διαφορετικές ικανότητες χρήσιμες τόσο στην μάχη όσο και στην εξερεύνηση, οι συγκρίσεις με κάποια τερατάκια τσέπης είναι ελαφρώς αναπόφευκτες… και αρκετά ακριβείς. Η σχέση όμως μεταξύ του πρωταγωνιστή και του Legion μοιάζει ακόμα πιο οικεία από αυτή ενός Pokémon και του trainer του, καθώς είναι εντελώς κυριολεκτικά δεμένοι μέσω της Astral Chain.

O ταυτόχρονος χειρισμός και των δυο χαρακτήρων ίσως φανεί λίγο δύσκολος στην αρχή, αλλά μετά από κάποιες ώρες ενασχόλησης η μάχη θα μοιάζει με ένα συγχρονισμένο χορό των δύο, όπου φιγούρες, combos, dodges και επιθέσεις εναλλάσσονται γρήγορα και αβίαστα. Για όσους όμως δυσκολεύονται με τον χειρισμό, το Unchained Mode θα παρέχει την δυνατότητα να αυτοματοποιήσουν ένα μεγάλο αριθμό κινήσεων και απλά… να απολαύσουν το θέαμα. Τα υπόλοιπα επίπεδα δυσκολίας παρέχουν έναν σαφώς μεγαλύτερο βαθμό πρόκλησης, αλλά ακόμα και έτσι μόνο το ανώτερο επίπεδο, το οποίο ξεκλειδώνετε μόνο όταν τελειώσετε ένα κεφάλαιο στο Normal, είναι αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ουσιαστικά δύσκολο.

Φτάνουμε λοιπόν στο τεχνικό κομμάτι του Astral Chain, στο οποίο βρίσκουμε και τα μεγαλύτερα προβλήματά του. Καθώς μιλάμε για ένα Switch exclusive περιμένουμε η απόδοσή του στην υβριδική κονσόλα να είναι σχετικά απροβλημάτιστη, πράγμα το οποίο ισχύει… εν μέρει. Αρχικά το frame rate, στοιχείο πολύ ουσιαστικό για έναν τίτλο που βασίζεται σε γρήγορες αντιδράσεις του παίκτη, είναι πολύ σταθερό αν και κλειδωμένο στα 30 fps. Προφανώς θα προτιμούσαμε να έχουμε 60 fps ή τουλάχιστον την επιλογή να θυσιάσουμε την ποιότητα των γραφικών προκειμένου να ανεβάσουμε το frame rate, αλλά μάλλον αυτό θα αποδεικνυόταν δύσκολο για το hardware του Switch.

Τα γραφικά είναι στην πλειοψηφία τους πολύ όμορφα, με το cel shaded art style να ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό για αυτό. Το Astral Chain χρησιμοποιεί dynamic resolution, που στοχεύει για 1080p σε docked mode και 720p σε handheld, χωρίς τραγικές αποκλίσεις. Βέβαια σε πολύ graphically intensive σκηνές παρατηρήσαμε σχετικά έντονο blurring, ενώ όσοι παίξουν το Astral Chain docked σε τηλεοράσεις με πολύ υψηλή ανάλυση ίσως μείνουν ελαφρώς απογοητευμένοι από το συνολικό αποτέλεσμα, το οποίο δείχνει τα ελαττώματα του πολύ περισσότερο από ότι στην μικρή οθόνη του Switch.

Αντίστοιχα και η μουσική είναι πολύ γοητευτική, δεν θα περιμέναμε άλλωστε τίποτα λιγότερο από την PlatinumGames. Το soundtrack του Nier: Automata παραμένει μια από τις πιο όμορφες μουσικές επενδύσεις game όλων των εποχών, ενώ το εκκεντρικό cover του Fly me to the Moon στο πρώτο Bayonetta είναι μια πραγματικά αξέχαστη εισαγωγή. Αντίστοιχα και εδώ έχουμε ρυθμούς με προσωπικότητα, που ταιριάζουν απόλυτα στο θέμα και την ατμόσφαιρα του τίτλου, ενώ ταυτόχρονα είναι αρκετά ποιοτικοί ώστε να σταθούν μόνοι τους σε οποιαδήποτε μουσική συλλογή. To voice acting μπορεί να μην κινείται σε ίδια επίπεδα, αλλά δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πρόβλημα, με σχετικά καλές ερμηνείες που ανυψώνονται από τους εξαιρετικά εκφραστικούς χαρακτήρες.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για το Nintendo Switch, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games