Ηack and Destroy
To 2084 της Feardemic είναι ένας Early Access τίτλος που «τικάρει» αρκετά από τα φανταστικά checkboxes που έχω στο μυαλό μου για games που αν μη τι άλλο, αξίζει να τους ρίξεις μια ματιά. First-Person Shooter; Ok, λίγο γενικό και όχι απαραίτητα αναγκαίο, αλλά αγαπάμε FPS, επομένως, check. Σκοτεινό-δυστοπικό cyberpunk σκηνικό; Check και ξανά check. Προϊόν ενός game jam 72 ωρών; Επίσης check. Υπάρχουν από πίσω developers που έχουν δείξει στο παρελθόν πως έχουν ταλέντο κ ξέρουν να δημιουργούν ατμόσφαιρα; Απ’ ότι φαίνεται, check και σε αυτό. Ημιτελές Early Access game που δεν ξέρει κανένας πότε και αν θα κυκλοφορήσει κανονικά; Check! Αστειεύομαι στο τελευταίο προφανώς –αν και όντως το σχόλιο αυτό αποτελεί μια σύνοψη των αρνητικών του εν λόγω game. Πάμε λοιπόν να δούμε όλα τα παραπάνω λίγο πιο αναλυτικά.
Αρχικά, αξίζει να αναφέρουμε πως το 2084 είναι όντως μια δημιουργία που «ξεπήδησε» μέσα από ένα game jam 72 ωρών που διοργάνωσε η εταιρεία development Feardemic στα γραφεία της. Εάν απορείτε γιατί αυτό προσθέτει ένα τικάρισμα στα checkboxes μου, θα αναφέρω πως παραδοσιακά τρέφω μια συμπάθεια σε αυτού του είδους τα games, καθώς συνήθως τα περιβάλλει μια αγάπη και ένα μεράκι που πηγάζουν μέσα από αύτη την ιδιαίτερη –αν και σίγουρα πιεστική και κουραστική- δοκιμασία δημιουργικότητας, ταλέντου και μπόλικου καφέ. Εν συνεχεία, μια γρήγορη ματιά στο 2084 (έστω και στα screenshots που το συνοδεύουν) θα δώσει κάποια hints στους πιο… υποψιασμένους, ή τουλάχιστον σε όσους έχουν παίξει το εξαιρετικό cyberpunk horror >observer_. Η «εικαστική» ομοιότητα λοιπόν που ενδεχομένως παρατηρηθεί δεν είναι τυχαία, καθώς η ομάδα που εργάστηκε πάνω στο 2084 περιλαμβάνει άτομα που συμμετείχαν τόσο στην ανάπτυξη του >observer_ όπως είπαμε, όσο και του επίσης αξιόλογου και φοβερά ατμοσφαιρικού Layers of Fear. Σύμφωνα με τους ίδιους τους developers λοιπόν, θεώρησαν το αποτέλεσμα τόσο καλό, ώστε αποφάσισαν να το μοιραστούν με όλους εμάς σε Early Access μορφή, με απώτερο σκοπό να «χτίσουν» μαζί με το community μια ολοκληρωμένη και ιδιαίτερη cyberpunk FPS πρόταση.
Τι είναι λοιπόν το 2084; Όπως έχετε ίσως ήδη αντιληφθεί, το εν λόγω game είναι ένα απλό σε μηχανισμούς, σχεδόν old-school θα έλεγα «αγνό» FPS, με έμφαση στην cyberpunk ατμόσφαιρα και την σκοτεινή tech-noir αισθητική, με ένα μικρό gameplay twist που αφορά έναν βασικά λιτό αλλά οπωσδήποτε απαραίτητο μηχανισμό hacking που προσδίδει την μοναδική ίσως διαφοροποίηση στο κλασικό πιστολίδι. Πρωταγωνίστρια μας είναι η Laura, μια νεαρή ερευνήτρια που στον ελεύθερό της χρόνο μπαίνει στο παράξενο περιβάλλον ενός VR παιχνιδιού όπου σκοτώνει ζόμπι και χακάρει συσκευές και γενικά οτιδήποτε μοιάζει high-tech και ψηφιακό. Υπάρχει μια υποτυπώδης ιστορία που εξελίσσεται στην περίπου μία-μιάμιση ώρα που διαρκεί το campaign και ενδεχομένως υπάρχει μια σύνδεση με τον κόσμο του >observer_, όπως υπάρχει και μια έντονη θεματική που θολώνει τα όρια ανάμεσα στον ψηφιακό VR κόσμο και τον «πραγματικό» κόσμο που ζει η Laura, ωστόσο δεν μπορώ να πω πως έχουμε κάτι πραγματικά ολοκληρωμένο. Περισσότερο έχουμε ένα σενάριο για trailer με “ψήγματα» κανονικής ιστορίας, μια –σωστή κατά τα άλλα- βάση για ένα μελλοντικό full game, ενώ η πολύ μικρή διάρκεια του παιχνιδιού, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για περαιτέρω εμβάθυνση. Να αναφέρουμε εδώ πως το 2084 διαθέτει, πέρα από το story mode, ένα επιπλέον κλασικό endless wave mode το οποίο μας φέρνει αντιμέτωπους με κύματα εχθρών σταδιακά αυξανόμενης δυσκολίας. Αν δεν σας αφορά το «άθλημα» του top ranking στα leaderboards και πέραν του χαβαλέ, δεν θεωρώ πως αυτό το mode μπορεί να σας κρατήσει για πολύ.
Στον τομέα του gameplay αυτού καθ’ αυτού τώρα, το 2084 δεν διεκδικεί σίγουρα δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά διαθέτει τρία βασικά στοιχεία που αν και απλά, δένουν αρμονικά στην απλότητά τους και ενίοτε αποδεικνύονται αρκούντως διασκεδαστικά. Πρώτο στοιχείο, το προφανές: έχετε ένα όπλο και βαράτε. Δυστυχώς, το «ένα» το εννοώ κυριολεκτικά, έχετε δηλαδή ένα συγκεκριμένο όπλο από την αρχή ως το τέλος, κάτι που στην παρούσα φάση, στη μία ώρα gameplay και δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε έναν υποτιθέμενο VR κόσμο, μου δούλεψε. Αν είχαμε ένα campaign 8-9 ωρών βέβαια, δε νομίζω να έλεγα το ίδιο. Με το αριστερό κλικ το όπλο σας, εφόσον διαθέτει ammo, βάλλει ριπές ενέργειας. Εάν δεν έχετε ammo, ρίχνει μία ριπή μόνο και αυτή με κάποια καθυστέρηση, πράγμα χρήσιμο ενίοτε, αλλά δεν θα σας πάει μακριά. Με το μεσαίο mouse button μπορείτε να ρίξετε μια «βόμβα» ενέργειας που προκαλεί κάπως μεγαλύτερο damage με ΑΟΕ, ενώ με το δεξί βάλετε μια ενεργειακή ριπή που δύναται να χακάρει συσκευές, υπολογιστές, κάμερες, panels κλπ.
Το χακάρισμα αποτελεί το δεύτερο βασικό στοιχείο του gameplay, αφού είναι ο μοναδικός τρόπος για να γεμίσετε health και ammo, αλλά και να αντιμετωπίσετε ορισμένους εχθρούς, να στήσετε παγίδες ή να ξεκλειδώσετε περιοχές για να προχωρήσετε. Ο μηχανισμός hacking είναι επίσης απλός. Εάν σημαδέψετε σωστά τον στόχο σας και μπείτε στο «hacking mode», ο χρόνος επιβραδύνεται αισθητά και σας δίνονται μερικά δευτερόλεπτα για να πατήσετε μια ακολουθία κατευθύνσεων που εμφανίζονται στην οθόνη. Τρίτο στοιχείο του gameplay είναι ένα dashing ability που διαθέτει η Laura και την βοηθάει να πετάγεται μερικά μέτρα μπροστά, κάτι πολύ χρήσιμο σε περιπτώσεις που οι πολυάριθμοι εχθροί σας έχουν στριμώξει σε κάποια γωνία, αλλά απαιτεί κάπως στρατηγική χρήση καθώς διαθέτει ένα αρκετά υπολογίσιμο cooldown ορισμένων δευτερολέπτων. Όλο το παιχνίδι επομένως αποτελεί έναν συνεχόμενο συνδυασμό των τριών αυτών μηχανισμών, καθώς θα πρέπει να κινείστε ακατάπαυστα σχεδόν, ιδιαίτερα στις μάχες, να πυροβολείτε ότι κινείται και ταυτόχρονα να χακάρετε εχθρούς και συσκευές αλλά και να έχετε «ετοιμοπόλεμο» το dashing για τις δύσκολες στιγμές.
Οι εχθροί σας είναι ως επί το πλείστον ζόμπι που μοιάζουν να ξέφυγαν από κάποιο cyberpunk ψυχιατρείο, με ορισμένες μικρές παραλλαγές όπου βασικά έχουν μια οθόνη στο κεφάλι τους, >observer_ style, την οποία μπορείτε να χακάρετε προκαλώντας damage (τόσο στα ίδια όσο και σε όσα βρίσκονται τριγύρω) και κερδίζοντας –κατά κύριο λόγο- ammo. Βασικά, η μόνη διαφοροποίηση στους εχθρούς είναι τα bosses που θα αντιμετωπίσετε στο τέλος κάθε level, τα οποία απαιτούν μια περισσότερο στρατηγική αντιμετώπιση και τα βρήκα αρκούντως ενδιαφέροντα και ικανοποιητικά δύσκολα. Πέραν των bosses ωστόσο, η AI των εχθρών είναι αρκετά basic, ότι θα περιμένατε ουσιαστικά από ανεγκέφαλα zombie mobs, αν και ο αριθμός τους σε συνδυασμό με την απλότητα του gameplay συντελούν σε ένα διασκεδαστικό old-school αποτέλεσμα, καθώς πρακτικά έχετε κύματα εχθρών που τρέχουν κατά πάνω σας.
Όσον αφορά τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού, την ατμόσφαιρά του και το level design του, εδώ έχουμε μια αναμφισβήτητα εξαιρετική δουλεία. Μιλάμε για την αποθέωση της σκοτεινής cyberpunk-ίλας σε έναν περίεργο VR post-apocalyptic κόσμο, με νέον φωτισμούς και ψυχεδελικές ψηφιακές νότες. Ενδεχομένως το level design ίσως να είναι ένα κλικ πιο «κλειστοφοβικό» από όσο θα απαιτούσε ένα FPS και ταιριάζει περισσότερο σε σημεία σε κάποιο horror game, κάτι που δείχνει λίγο και την έλλειψη χρόνου που είχαν οι developers, αλλά σε γενικές γραμμές λειτουργεί, τουλάχιστον στο Early Access στάδιο που βρισκόμαστε. H Unreal Engine που έχει χρησιμοποιηθεί, ως συνήθως μας δίνει ένα ποιοτικό αποτέλεσμα, ενώ οι φωτισμοί λειτουργούν εξαιρετικά υπέρ της ατμόσφαιρας, σε ένα κάπως indie προδιαγραφών σύνολο μεν, αλλά με «σωστά» επιμέρους τεχνικά στοιχεία δε. Σε αρκετά καλά επίπεδα κυμαίνεται και ο ήχος με ταιριαστά εφέ, αν και ενδεχομένως λόγω του περιορισμένου γενικώς περιεχομένου μην περιμένετε κάποια τρομερή ποικιλία, ενώ η μουσική συμβάλλει στο κλίμα με τα προβλεπόμενα ηλεκτρονικά «μπίτια». Τέλος, θα πρέπει να αναφέρω πως όπως συνήθως συμβαίνει σε Early Access τίτλους, δεν λείπουν και εδώ ορισμένα bugs. Για παράδειγμα, προσωπικά βρήκα κάπως clunky την περίπτωση που κάνετε άλμα και ταυτόχρονα dashing, ενώ σε ένα από τα boss fights χάρη σε αυτό το συνδυασμό κινήσεων κατάφερα να προσγειωθώ σε ένα ύψωμα πάνω σε ένα τοίχο όπου προφανώς δεν είχε προβλεφθεί να βρίσκομαι, με αποτέλεσμα να «κολλήσουν» όλοι οι εχθροί και ανενόχλητος να φάω το ακίνητο πλέον boss. Παρόλα αυτά, το παιχνίδι είναι αρκετά πιο «γυαλισμένο» σε σχέση με άλλα Early Access, ωστόσο δεν μπορώ να μην αναφέρω αυτά τα μικροπροβλήματα.
Κλείνοντας, το 2084 σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ ατμοσφαιρικό cyberpunk FPS με σαφή arcade προσανατολισμό και απλούς σχετικά μηχανισμούς, που ρίχνει το βάρος του στον ιδιαίτερο κόσμο του και την αγνή old-school δράση. Τα όμορφα γραφικά, η αισθητική και το level design του θα σας φέρει στο νου το >observer_, αλλά σε καμία περίπτωση μην περιμένετε κάποια «βαθύτερη» εμπειρία. Το hacking είναι μια ενδιαφέρουσα προσθήκη, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα λειτουργεί το ίδιο σε ένα story μεγαλύτερης διάρκειας, καθώς εάν προστεθεί περιεχόμενο στο παιχνίδι κινδυνεύει να γίνει περισσότερο ένα gimmick, παρά ένας πραγματικά ενδιαφέρων μηχανισμός. Όπως και να έχει, σε αυτή τη φάση η μικρή διάρκεια του παιχνιδιού το καθιστά ενδιαφέρον για μια-δύο διασκεδαστικές ώρες, αλλά αυτή του η διάρκεια είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα καθώς έχουμε περισσότερο ένα μεγάλο demo, παρά μια ολοκληρωμένη πρόταση. Σίγουρα αναμένουμε με ενδιαφέρον ωστόσο την εξέλιξή του τίτλου, αλλά και το τι μπορούν να κάνουν γενικώς οι συγκεκριμένοι developers, καθώς είναι φανερό πως «το έχουν».
IGN Greece
Η ΕΑ δουλεύει σε καινούργια Need For Speed και Plants vs Zombies παιχνίδια- Ανακοινώθηκε το Groundhog Day: Like Father Like Son για VR
- Το Game Store της Epic δεν είναι έτοιμο για μεγάλα παιχνίδια
Πηγή: IGN Greece