Επίθεση στον αστυνομικό σταθμό.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία, ότι το remake του Resident Evil 2 αποτελούσε πριν από την κυκλοφορία του έναν από τους πιο πολυαναμενόμενους τίτλους του 2019, τόσο για τους βετεράνους παίκτες, όσο και για όσους τώρα κάνουν τα πρώτα βήματά τους στην εμβληματική Survival Horror σειρά της Capcom. Εμείς καλώς ή κακώς ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία και το γεγονός αυτό επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίσαμε τη νέα version αυτού του κλασικού αριστουργήματος.
Ξεκινώντας το playthrough μας με τον Leon Kennedy χρειάστηκε να περάσουν λίγα λεπτά μέχρι να συνηθίσουμε και να “χωνέψουμε” τις βασικές διαφορές σε επίπεδο gameplay. Τα tank controls, καθώς και τα στατικά πλάνα της κάμερας, αποτελούν πλέον παρελθόν, έχοντας αντικατασταθεί από μια third-person οπτική που φέρνει το Resident Evil 2 πιο κοντά στα δεδομένα των πιο προσφάτων κεφαλαίων της σειράς (Resident Evil 4 & 5 & 6). To σύγχρονο αυτό look ταιριάζει γάντι στη νέα δημιουργία της Capcom και δεν νομίζουμε ότι θα ξενίσει ιδιαίτερα τους βετεράνους της σειράς. Τα tank controls, όπως και να το κάνουμε, ανήκουν σε μια άλλη εποχή και θα ήταν τουλάχιστον άτοπο αν η Capcom έμενε σε αυτά.
Το μνημονικό μας γενικώς είναι εξαιρετικό, οπότε ακόμη και αν δεν θυμόμασταν που ακριβώς βρίσκονταν όλα τα αντικείμενα στο πρωτότυπο Resident Evil 2, οι μνήμες από το σενάριο, την πλοκή του, τα jump scares, το πότε ακριβώς κάθε εχθρός έκανε την εμφάνισή του, τα boss fights και το φινάλε του παρέμεναν νωπές.
Σύντομα διαπιστώσαμε ότι δεν είχε και πολύ μεγάλη σημασία που δεν θυμόμασταν που βρίσκονται τα αντικείμενα, αφού οι τοποθεσίες τους εδώ είναι διαφορετικές. Τουλάχιστον στα μάτια μας η κίνηση αυτή είναι αν μη τι άλλο ορθή, αφού δίνει μια πολυπόθητη φρεσκάδα στο remake του Resident Evil 2. Επίσης ορθή είναι και η προσπάθεια της Capcom να δώσει λίγο παραπάνω… screen time σε κάποιους από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του παιχνιδιού. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Marvin Branagh, ο οποίος στην πρωτότυπη έκδοση περιορίζονταν σε 2-3 ατάκες, ενώ εδώ συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη της πλοκής.
Ένας ακόμη από τους χαρακτήρες που θα δείτε περισσότερες φορές είναι ο περιβόητος “Mr.X” ή T-00 αν προτιμάτε. Οι συχνότερες εμφανίσεις του T-00 πάντως μας άφησαν ανάμικτες εντυπώσεις. Εδώ να σημειώσουμε, ότι ο T-00 σας κυνηγά ανηλεώς σε συγκεκριμένα σημεία, ενώ είναι αδύνατον να τον σκοτώσετε. Κανένα δωμάτιο (ούτε καν η κεντρική σάλα του αστυνομικού τμήματος) δεν μπορεί να σας προσφέρει ασφάλεια και η αγωνία που νιώθετε ενώ ακούτε τα βαριά βήματα του T-00 είναι τόσο μεγάλη που εκτοξεύει την αδρεναλίνη σας στα ύψη. Δυστυχώς όμως η Capcom το παρακάνει, αφού ο T-00 σας ακολουθεί ακόμη και στα δωμάτια με τα puzzles.
Το ίδιο βέβαια κάνουν και τα zombies, αφού στο remake του Resident Evil 2 επιδεικνύουν υψηλότατη νοημοσύνη. Πλέον δεν σταματούν στις κλειστές πόρτες και στα παράθυρα, αλλά αντίθετα προσπαθούν να εισβάλλουν με κάθε τρόπο στο αστυνομικό τμήμα. Υπάρχει πάντως η δυνατότητα να “φράξετε” τα παράθυρα με σανίδες για να εμποδίσετε την είσοδό τους και κατ’ επέκταση να εξοικονομήσετε πυρομαχικά. Μιλώντας για πυρομαχικά υπήρξαν περιπτώσεις που χρειάστηκε να “αδειάσουμε” έναν ολόκληρο γεμιστήρα πάνω σε ένα zombie και μάλιστα όλες οι βολές μας βρήκαν στόχο στο κεφάλι του. Και στην προκειμένη περίπτωση θεωρούμε ότι η Capcom το παράκανε λίγο. Να σημειωθεί επίσης ότι είναι αδύνατο να καταλάβετε αν ένα zombie έχει πεθάνει (δεν εμφανίζεται η χαρακτηριστική κηλίδα αίματος που είχαμε δει στο πρωτότυπο), εκτός κι αν του ρίξετε μια ακόμη σφαίρα ή το χτυπήσετε με το μαχαίρι σας.
Οι περισσότερες κατηγορίες εχθρών επιστρέφουν από το πρωτότυπο, ωστόσο υπάρχουν και κάποιες που απουσιάζουν, κυρίως στα τελευταία levels. Το στοιχείο αυτό μας ξένισε για να είμαστε ειλικρινείς, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό που να επηρεάσει αρνητικά την γνώμη μας για το remake του Resident Evil 2. H απουσία φωτισμού επίσης μας ξένισε, ωστόσο η αλλαγή αυτή επιδρά θετικά στην όλη ατμόσφαιρα του τίτλου. Όταν εξερευνούσαμε τους στενούς διαδρόμους του αστυνομικού τμήματος με τον φακό ανά χείρας το immersion χτυπούσε… κόκκινο, και παράλληλα νιώθαμε εξαιρετικά άβολα. Όπως ακριβώς, πρέπει να νιώθει κάποιος όταν παίζει ένα Survival Horror.
H RE Engine πραγματικά δείχνει τα δόντια της σε κάθε ευκαιρία, τόσο στα dynamic shadows, όσο και στα εξωπραγματικά facial animations, κατά την διάρκεια των cutscenes. To δε sound design εντείνει το κλειστοφοβικό feeling της δημιουργίας και προκαλεί ανατριχίλες σε όλο το κορμί σας. Η διάρκεια του campaign κυμαίνεται στις 8-9 ώρες, ωστόσο ένα playthrough δεν αρκεί για να δείτε το πραγματικό φινάλε της ιστορίας. Η ύπαρξη πολλαπλών επιπέδων δυσκολίας, δύο playable χαρακτήρων (Leon και Claire), του Ghost Survivors Mode και των δεκάδων unlockables εκτινάσσει το replayability στα ύψη.
Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για Xbox One, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.
IGN Greece
Πηγή: IGN Greece